„Znalezione nie kradzione" nie jest tak typowym kryminałem jak „Pan Mercedes" (o ile tamten był typowy). Początek „Znalezionego…" bardziej pasuje mi na obyczajówkę z małą scenką kryminalną. W dodatku bez typowo kingowskiej dokładności i bez szczególików, które tak lubię u Kinga. W tej sytuacji, pomimo przyjemnej i lekkiej lektury, czułam rozczarowanie. Przecież po mistrzu grozy czytelnik spodziewa się czegoś wyjątkowego, a tu tylko przeciętność. Jednak druga połowa powieści to już była lawina akcji, napięcie rosło, chociaż i tak jak na Kinga było słabiutkie.

Książka należy do tych cieńszych, chwilami miałam wrażenie, że King nie przyłożył się i pomimo dobrego pomysłu momentami pisał na akord, aby szybciej dobrnąć do końca. Skróty akcji, zakończenie też takie na chybcika. Oczywiście wszystko jest względne, w porównaniu z twórczością Kinga „Znalezione nie kradzione" mnie rozczarowało, ale nie znaczy to, że w ogólnym podsumowaniu powieść jest słaba. Daję ocenę bardzo dobrą, bo przyjemność z lektury była właśnie taka. Ale nie zaliczam książki do najlepszych dzieł Kinga.

„Znalezione nie kradzione" nie jest tak typowym kryminałem jak „Pan Mercedes" (o ile tamten był typowy). Początek „Znalezionego…" bardziej pasuje mi na obyczajówkę z małą scenką kryminalną. W dodatku bez typowo kingowskiej dokładności i bez szczególików, które tak lubię u Kinga. W tej sytuacji, pomimo przyjemnej i lekkiej lektury, czułam rozczarowanie. Przecież po mistrzu...