"Uczucia przemieszczają się jak płyty, które tworzą Ziemię. Kiedy się poruszają, kontynenty zderzają się ze sobą, powstają gwałtowne przypływy, wybuchy wulkanów, tsunami, trzęsienia ziemi..."

"Tektonika uczuć" to zdecydowanie literacka perełka wśród dzisiejszej literatury. Pan Schmitt jak zwykle mnie zaskoczył. Porównać miłość z nienawiścią? I jeszcze pokazać czytelnikowi, że najsilniejszych uczuć nie można odróżnić? Tak to potrafią nieliczni.

Diane to młoda kobieta, która popełniła błąd. Pycha nie pozwoliła jej ujawnić prawdy. Zrujnowała doszczętnie swoje życie i próbowała zrujnować życie mężczyźnie, którego kochała. Nie udało jej się i to był dla niej ogromny cios. Została sama ze swoją goryczą.
Czytając miałam dość Diane i jej zachowania, jednak gdy już skończyłam było mi jej żal. Niektórzy ludzi przez swój upór i dumę rujnują swoje szczęście.

Książki pana Erica mają w sobie nutkę magii. Są naładowane emocjami od początku do końca. To sprawia, że są wyjątkowe.
"Tektonika uczuć" to naprawdę jest dzieło, na które warto zwrócić swoją uwagę. Ja kończąc czytać uroniłam kilka łez. Zdarzyło mi się to pierwszy raz w życiu. To świadczy o nadzwyczajności twórczości pana Schmitta.

"Namiętność pojawia się i znika, ale uczucia pozostają."

"Uczucia przemieszczają się jak płyty, które tworzą Ziemię. Kiedy się poruszają, kontynenty zderzają się ze sobą, powstają gwałtowne przypływy, wybuchy wulkanów, tsunami, trzęsienia ziemi..."

"Tektonika uczuć" to zdecydowanie literacka perełka wśród dzisiejszej literatury. Pan Schmitt jak zwykle mnie zaskoczył. Porównać miłość z nienawiścią? I jeszcze pokazać czytelnikowi,...