Po raz drugi spotykamy się z bohaterami serii "Gone zniknęli" Michaela Granta. Radość, która towarzyszyła dzieciom z powodu zniknięcia dorosłych i wszelkich ograniczeń, prysła jak bańka mydlana. Sytuacja nie dość, że jest dramatyczna z powodu zniknięcia tych, którzy są niezbędni do prawidłowego funkcjonowania, to jeszcze kończą się zapasy żywności. Sam próbuje zmobilizować do pracy zdesperowane dzieciaki. Jakby tego było mało relacje pomiędzy "normalnymi" a "mutantami" również nie są zbyt dobre. Czy Samowi uda się nakarmić głodne dzieci, zanim będzie za późno?

Michael Grant doskonale wprowadził czytelnika w ETAP. W książce nie zabrakło emocji zarówno tych opisywanych jak i tych, które odczuwa osoba czytająca. W tej części również pojawiło się odliczanie do finałowej sceny. Razem z upływającym czasie w każdym rozdziale widzimy jak coraz ciężej jest dzieciom, które pragną jedzenia. Jednak postanawiają walczyć i zwyciężyć z głodem. Wiedzą, że być może za chwilę mury ETAPu znikną, a oni z powrotem poczują się bezpieczni w objęciach swoich najbliższych. Że już nie będą głodować i martwić się tym, czy jutro będą mieli coś do zjedzenia.

Po przeczytaniu tej części od razu chciałam sięgnąć po następne. Autor pozwala zżyć się z bohaterami jak i z każdą częścią książki, tak, aby przeczytać kolejne części. Polecam tę książkę tym, którym tak bardzo podobała się pierwsza część, że nie potrafią jej tak po prostu porzucić.



ksiazki-recenzje-czytelnicy.blogspot.com

Po raz drugi spotykamy się z bohaterami serii "Gone zniknęli" Michaela Granta. Radość, która towarzyszyła dzieciom z powodu zniknięcia dorosłych i wszelkich ograniczeń, prysła jak bańka mydlana. Sytuacja nie dość, że jest dramatyczna z powodu zniknięcia tych, którzy są niezbędni do prawidłowego funkcjonowania, to jeszcze kończą się zapasy żywności. Sam próbuje zmobilizować...