To moje pierwsze spotkanie z prozą Eli Ceglarek, z którą znam się od jakiegoś czasu wirtualnie. Cieszę się, że mam okazję patronować Jej trzeciej pozycji, która pod pozornie prostą fabuła kryje ogrom emocji, jakie czytelnik współodczuwa z główną bohaterką Joanną. Kobietę poznajemy w trudnym momencie. Jest młoda, atrakcyjna, jednak bardzo rozbita wewnętrznie, bo co zrobić z sercem, które kocha miłością nieograniczoną i wyrywa się do tego, co całkiem niedawno przeżywało? Po trzech latach małżeństwa, mąż Joasi Paweł ginie w tragicznym wypadku. Kobieta nie ukrywa, że kochała męża mocno, tak prawdziwie i trudno jej się z tą niespodziewaną śmiercią pogodzić.


Elżbieta Ceglarek nie szczędzi emocji nikomu. Rozpoczynając od bohaterki, która w miarę upływu czasu będzie starała się poskładać swój rozbity świat na nowo oraz nam, czytelnikom. Nakreśliła bardzo autentyczną fabułę, co rusz podkręcając jej napięcie coraz to nowszymi wątkami. Ta pozornie prosta historia, kryje w sobie wiele psychologicznych aspektów, skupionych na postaci Joanny oraz pośrednich relacji, przed jakimi Jej bohaterka stara się bronić. Wszystko jest tutaj ważne, bo poszczególne szczegóły i detale przybierają na znaczeniu, kiedy odkrywamy wszelkie tajemnicze elementy śmierci ukochanego męża Joanny.

Kobieta próbuje pozbierać się po jego śmierci, jednak nie wychodzi jej to najlepiej. Widzą to jej bliscy, przyjaciółka i zagadkowy nowy lokator, mieszkający tuż obok. Joasia zatraca się w żałobie, zobojętniała na otaczającą rzeczywistość. Pory roku mijają, czas płynie swoim rytmem, a ona ciągle rozpacza. Na dodatek dręczą ją sny ze zmarłym mężem. Pewnego dnia poznaje przystojnego Adama. Mężczyzna z czasem zyska ufność Joasi, zdradzi jej swoją przeszłość, jednak nastąpi to długimi etapami. Tymczasem na światło dzienne wyjdą pewne nieścisłości związane z zagadkowym wypadkiem i śmiercią męża.


Autorka znakomicie dawkuje nam odczucia. Przeprowadza swoją bohaterkę przez różnorodne sytuacje i wydarzenia. Joasia jest piękną kobietą i wzbudza zainteresowanie wielu mężczyzn. Nie tylko Adam będzie zauroczony jej osobą, ale i Darek, jej szef. Mężczyźni wszelkimi sposobami będą walczyć o jej uwagę i uczucie. Bardzo wyrazisty porter psychologiczny i studium osoby, zmagającej się ze stratą, to obok zmiennych stanów i próbą otworzenia się na nowe znakomicie nakreślone wątki fabuły, która intryguje swoją płynnością i sugestywnością. Autorka też wyraźnie pokazuje historią Joanny, że nie warto marnować życia. Ono jest za krótkie na rozgoryczenie. Przecież trzeba spełniać swoje marzenia, pozwolić szczęściu wykiełkować na nowo.


„Facet z pocztówki” Elżbiety Ceglarek, to powieść o ułudzie, pozorności, fałszywych maskach codzienności, głębokim uczuciu i odkrywaniu go na nowo, z wszelkimi jego konsekwencjami i profitami. To także powieść niosąca nadzieję i pozytywną energię, przesłanie, które brzmi jasno i dokładnie, że życie jest tylko chwilą, o którą warto powalczyć. Znakomicie nakreśleni bohaterowie, którzy stają się naszymi bliskimi, dobrymi znajomymi spełniający swoją określoną w powieści rolę, lekkość pióra i inspirująca fabuła, to tylko niektóre cechy tej intrygującej powieści. Do odkrycia pozostałych zachęcam Was. Ja książkę szczerze polecam i bardzo cieszę się, że mam przyjemność patronować jej medialnie.


https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/02/recenzja-przedpremierowa-patronat.html

To moje pierwsze spotkanie z prozą Eli Ceglarek, z którą znam się od jakiegoś czasu wirtualnie. Cieszę się, że mam okazję patronować Jej trzeciej pozycji, która pod pozornie prostą fabuła kryje ogrom emocji, jakie czytelnik współodczuwa z główną bohaterką Joanną. Kobietę poznajemy w trudnym momencie. Jest młoda, atrakcyjna, jednak bardzo rozbita wewnętrznie, bo co zrobić z...