Najnowsza książka Anny Sakowicz - to intrygująca od samego początku historia trzech kobiet: Rozalii, Donaty i Ingi. Trzy kobiety, żyjące w różnych czasach, a których historia splata się niczym warkocz.

Rozalia, złośliwa i uparta seniorka rodu. Wychowała swoją córkę Donatę w przekonaniu, że jest bardzo podobna do jej ojca, nic niewartego człowieka. Rozalia wyszła za mąż za mężczyznę, którego się bała, a z czasem nawet nienawidziła. Przeszłość jednej i drugiej staje się przekleństwem.
Rozalia żyła w czasach, w których to ojciec decydował, kto weźmie jego córkę za mąż. Tak było i tym razem. Kobieta nie miała wyboru. Warto przyjrzeć się z bliska tym strasznym czasom i walczyć, gdy trzeba, by nigdy już nie wróciły.

Donata natomiast przez całe swoje życie pragnęła miłości, czułości i zrozumienia, którego nigdy nie dostała od swojej matki, ponieważ Rozalia nie potrafiła kochać dziecka człowieka, którego szczerze nienawidziła, które było bardzo podobne do własnego ojca. Przeszłość Donaty nie była łatwa, nigdy nie widziała samej siebie w oczach matki, ani nie poczuła jej uścisku. Tak naprawdę nigdy nie miała prawdziwego domu ani nie doznały pieszczoty. Jej matka była obiektem plotek, a ojciec cieszył się raczej złą opinią. Każda z kobiet prowadzi własną, ciężką walkę, swoją osobistą wojnę z bezlitosnym światem.

Kiedy Rozalia umiera, jej pamiętniki dostaje wnuczka Inga. A testament, jaki zostawiła rodzinie, sprawia, że na rodzinę opada mgła tajemnicy. Mają pewne zadanie do wykonania.
Czy uda im się rozszyfrować zagadkę, którą zostawiła dla nich babcia? Czy będą z niej zadowoleni?
Inga, czytając spisane życie babci, zaczyna rozumieć jej zachowania i charakter. Kroczy pomału drogowskazem, który niełatwymi ścieżkami doprowadza do sedna zrozumienia. Czytając, odkrywa, że źródło lęków i problemów jej matki oraz babki, ukrywa się w mroku rodzinnych historii. Niekochane dzieci często zamieniają się w przyszłości w niedostępne, zamknięte w sobie dorosłe osoby. Bez względu jednak na to, jak mocno zraniła nas przeszłość – mamy wybór. Tkwić w niej lub zacząć żyć w czasie teraźniejszym.
„Na dnie duszy” obudziła we mnie setki zakopanych wspomnień drzemiących gdzieś na dnie duszy, wzruszyła oraz sprawiła, że z uśmiechem na twarzy wspominałam bezpowrotne dzieciństwo. Nie ma nic lepszego niż przekręcenie klucza do naszych wspomnień i pozwolenie na to, byśmy powoli zostali otoczeni przez esencję tak niedawnego szczęścia.
Tu jest wszystko - śmiech i łzy, artyzm i prostota.
http://przystanekszczescia.blogspot.com/2018/03/na-dnie-duszy-anna-sakowicz.html

Najnowsza książka Anny Sakowicz - to intrygująca od samego początku historia trzech kobiet: Rozalii, Donaty i Ingi. Trzy kobiety, żyjące w różnych czasach, a których historia splata się niczym warkocz.

Rozalia, złośliwa i uparta seniorka rodu. Wychowała swoją córkę Donatę w przekonaniu, że jest bardzo podobna do jej ojca, nic niewartego człowieka. Rozalia wyszła za mąż za...