Uwielbiam skandynawskie kryminały, które zazwyczaj oprócz kryminalnej intrygi często skupia się na przedstawieniu tła obyczajowego i relacji bohaterów. Książka Pokój zmarłego. Czarna gwiazda to pierwsza moja powieść Svena Elvestada, która zaciekawiła mnie opisem, ale najbardziej skupiła moją uwagę ze względu na zaliczenie jej do klasyki. Uwielbiam książki Agaty Christie czy innych autorów klasycznej odmiany kryminały. Dlatego zaintrygowany sięgnąłem po tą książkę, która zawiera dwa utwory z przygodami norweskiego detektywa Asbjorna Kraga.

Pokój zmarłych.
Pierwsza z nich przedstawia zagadkę tajemniczego pokoju, gdzie dokonano przestępstwa. Do jej zbadania zostaje przysłany detektyw Asbjorn Krag, który próbuje odkryć sekret pokoju i rozwiązać sprawę.
Pokój zmarłych zawiera już klasyczną zagadkę tajemniczego pokoju, którego motyw występuje u innych podobnych autorów klasyki kryminału. Sven Elvestad buduje zagadkę do odgadnięcia pomału i nie udostępnia za wcześnie wszystkich informacji dotyczących sprawy. Dlatego nie można za wcześnie domyślić kto stoi za wszystkim. W klasyczny sposób prowadzona została akcja i mamy najpierw popełnione przestępstwo, toczące się śledztwo i rozwiązanie sprawy. W historii nie brakuje podsuwania fałszywych tropów i próby zaskoczenia czytającego podczas lektury. Dzięki niezwykłym wydarzeniom, jeszcze bardziej historia staje się zagmatwana, bo nie wiadomo czego się spodziewać za chwilę. Śledztwo prowadzone przez bohatera jest prowadzone umiejętnie i zawiera zwroty akcji mogące zaskoczyć. Pokój umarłych to klasyczny przykład kryminału, gdzie najważniejsze jest odkrywanie zagadki i poszlak, poszukiwanie wskazówek i prowadzenie śledztwa przez naszego bohatera detektywa Absjorna Kraga. Finał historii potrafił mnie zaskoczyć, bo nie spodziewałem się kto jest sprawcą co dla mnie jest plusem. Bardzo dobra historia, ciekawa z intrygującą zagadką kryminalną.

Czarna gwiazda
Asbjorn Krag poznaje nowe metody śledcze i zdobywa uznanie detektywów. Niestety przed wypłynięciem do swojego kraju, poznaje również Norwega będącego jego znajomym, który wpadł w kłopoty. Nasz bohater postanawia mu pomóc, ale nie wszystko idzie jak potrzeba.
Przy kolejnej historii oczekujemy ciekawej kryminalnej zagadki i śledztwa prowadzonego przez Asbjorn Kraga. Nic bardziej mylnego. Tylko początkowo możemy mieć do takiego rozwoju sytuacji nadzieje, bo autor postanowił opowiedzieć historie poznanego norwega. W tym momencie dostajemy sensacyjno - przygodową opowieść dziejącą się w więzieniu niz klasyczny kryminał. Dostajemy pełną zadziwiających wydarzeń i śmiałych planów opowieść, w której wartko poprowadzona akcja i niebezpieczne przygody wciągają. Wizyta w więzieniu była emocjonująca, poszczególne losy bohaterów śledzi się z ciekawością. Zamiast kryminalnej intrygi dostajemy dobrze poprowadzoną powieść sensacyjno - przygodową. Nawet w tym przypadku stworzona historia była ciekawa i potrafiła czymś zaskoczyć. Finał można przewidzieć po pewnym czasie, jaki będzie, ale nie brakuje romantycznego podejścia pomimo wybrania miejsca akcji jakim jest więzienie. Dobra historia, mająca przygodowy charakter łącząca sensacje i przygodę.

Głównym bohater obu powieści jest Asbjorn Krag to ciekawa postać detektywa stosującego nie codzienne metody, aby tylko dopaść przestępców. Jego sylwetkę nakreślono w świetny sposób pod względem psychologicznym. Posiadający niesamowite zdolności kamuflażu, dedukcji, pomysłowy, działający przemyślanie, zbierający poszlaki i pojawiające się informacje, aby rozwiązać sprawę. Jest wzorem klasycznego detektywa, który dąży do odkrycia prawdy i nie cofnie się przed niczym, aby dorwać sprawcę. Przypominał mi po trochu Świętego z tymi kamuflażami i detektywa Holmesa z próbami poskładaniu zagadki w całość. Asbjorn Krag to sympatyczny detektyw, którego można polubić. Pozostałe postacie stworzone na potrzeby historii zostały nakreślone dobrze i wypadają ciekawie. Każda z nich została wykreowana w taki sposób, że nie mogę do czegoś się doczepić, bo zapadają w pamięci. Relacje i dialogi wypadają dobrze.
Książka Pokój zmarłych. Czarna gwiazda zawiera dwie powieści napisane w klasycznym stylu. W pierwszej Pokój zmarłych proponuje czytelnikowi klasyczną opowieść o tajemnicy jaką skrywa pokój i próbę jej odkrycia wraz z czytającym. Czarna gwiazda zabiera pomimo występowanie Kraga w historie przywodzącą na myśl sensacje o charakterze przygodowym. Poprowadzona akcja w obu przypadkach nie zwalnia tempa przez cały czas i toczy się w błyskawicznie. Wydarzenia postępują po sobie szybko i dlatego nie sposób się nudzić podczas czytania. Pokój zmarłych wciąga od samego początku i zagadka potrafi niejeden raz zaskoczyć. Bardzo mi się podobała i uwielbiam takie klasyczne kryminały, tym razem znalazł się w wydaniu skandynawskim, który wypadł świetnie. Druga historia Czarna gwiazda może jest inna niż oczekiwałem, bo sądziłem, że dostanę znów kryminał, ale tym razem autor stworzył intrygującą historie z innym bohaterem. Również bardzo ciekawą i wciągającą.
Wobec Pokoju zmarłych, Czarna gwiazda Svena Elvestada miałem oczekiwania, aby otrzymać dobrą powieść i wciągającą historie. Dostałem właśnie taką książkę i oprócz tego ciekawego bohatera głównego. Sięgnięcia po nią było dobrym pomysłem, bo spędziłem przy niej miło czas i przyjemnie się czyta. Należąca do klasyki kryminału w skandynawskim wydaniu spełniła swoje zadanie i zapewniła nie tylko świetną rozrywkę, ale również była bardzo dobrą lekturą. Spodobał mi się sam detektyw Asbjorn Krag mający swój urok i zmysł rozwiązywania trudnych spraw. Zaprezentowane historie wypadły ciekawie i wciągają. Chętnie zaznajomić się z innymi dokonaniami Svena Elvestada w najbliższym czasie jeśli będę miał taką możliwość.
Książka dla miłośników nie tylko klasycznego kryminału, gdzie detektyw rozwiązuje sprawy, ale również dla lubiących przygodę i sensacje. Historie dla każdemu miłośnika dobrych książek.
Bardzo polecam.

Uwielbiam skandynawskie kryminały, które zazwyczaj oprócz kryminalnej intrygi często skupia się na przedstawieniu tła obyczajowego i relacji bohaterów. Książka Pokój zmarłego. Czarna gwiazda to pierwsza moja powieść Svena Elvestada, która zaciekawiła mnie opisem, ale najbardziej skupiła moją uwagę ze względu na zaliczenie jej do klasyki. Uwielbiam książki Agaty Christie czy...

Literatura skandynawska jest swoistym fenomenem, który fascynuje wielu czytelników. Dla jednych kraje skandynawskie są miejscami niezbadanymi, na poły egzotycznymi, o których mogą dowiedzieć się więcej w powieściach. Natomiast inni cenią mroczny nastrój zawarty na każdej karcie książki oraz skomplikowane ludzkie sylwetki. Jedno jest pewne – ci pisarze potrafią tworzyć skomplikowane fabuły oparte na grze z czytelnikiem. A co najważniejsze każda z powieści opisuje nie tylko intrygę kryminalną oraz żmudne śledztwo, ale także porusza tematykę społeczno-polityczną.
Jednym z przedstawicieli prozy norweskiej jest zapomniany już Sven Elvestad, tworzący głównie pod pseudonimami Stein Riverton i Kristian F. Biller. Zyskał on sławę dzięki serii powieści o błyskotliwym Asbjörnie Kragu i Knutcie Gibbie. Elvestad zyskał ogromną sławę, głównie wśród czytelników Agathy Christie, do której powieści jego książki był często porównywane. O jego poczytności świadczyć może utworzenie Nagrody Rivertona (Rivertonprisen) dla autorów kryminałów.
Powieści Elvestada mogą zainteresować misternie skonstruowaną intrygą oraz niebanalną fabułą, która zapewnia rozrywkę na wysokim poziomie. Każdy z jego utworów zawiera kalejdoskop doskonale sportretowanych postaci drugoplanowych, które na długo pozostają w pamięci czytelnika. W kolejnych powieściach autor starał się tworzyć psychologiczne obrazy postaci, które stanowią nawiązanie do jego zainteresowań teoriami Zygmunta Freuda. Na uwagę zasługuje także opis współczesnej Norwegii, a zwłaszcza społeczeństwa borykającego się z wieloma problemami.
W ramach najnowszej serii Klasyka skandynawskiego kryminału wydawnictwo CM przypomina dwie mikropowieści Elsvalda Pokój zmarłego i Czarną gwiazdę. Są to utwory w których przewodnikiem po książkowym świecie oraz narratorem jest główny bohater, czyli detektyw Krag. Z dozą humoru i autoironii opowiada czytelnikowi swoje dokonania i komentuje każde swoje posunięcie w zawiłych sprawach kryminalnych, które miał okazje rozwikłać.
W Pokoju zmarłego pisarz czerpie z motywu zamkniętego pokoju zastosowanego po raz pierwszy przez Edgara Allana Poe. Zadaniem Kraga jest rozwikłanie zagadkowej śmierci
Natomiast Czarna gwiazda przenosi czytelnika do Stanów Zjednoczonych. Krag zgłębiał tam tajniki pracy amerykańskich policjantów. W tym celu przeglądał archiwa, uczestniczył w patrolach, a nawet zwiedzał więzienia. Jednym z nich jest tzw. Czarna Gwiazda, jedno z niewielu więzień, które posiadają najnowsze sposoby zabezpieczeń. Z tego miejsca po prostu nie da się uciec. A jednak jeden ze spiskowców znajduje sposób na ucieczkę. Kim jest ów zbieg i jakie jest jego powiązanie z norweskim detektywem?
Obie powieści to interesująco skonstruowane kryminały obyczajowe, które wciągają już od pierwszych stron. Krag jest wyjątkowym narratorem, który oprócz dokładnego streszczania każdej sprawy oraz podążaniu za kolejnymi śladami, daje się poznać jako gawędziarz. Z dbałością o detale portretuje osoby, które spotyka na swej drodze i bardzo często zgrabnie z nutką humoru opisuje swoje wrażenia z tych spotkań. Często również polemizuje z potocznym rozumieniem pracy detektywa i wskazuje, ze nie jest ona zawsze tak pasjonująca, jak to opisują w książkach. Norweg jest osobą posiadającą dystans do siebie, który uwidacznia się w komentarzach autoironicznych. To bohater, który zyskuje sympatię czytelnika niemalże od razu. Sprawy, które prowadzi są zagmatwane i wymagają wiele wysiłku, ale Krag jest nieugięty, choć czasami daje się wywieźć w pole.
Uważam, że książka Elvestada przypadnie do gustu miłośnikom tzw. klasycznych kryminałów, którzy cenią sobie nie tylko pasjonującą lekturę i zagmatwaną intrygę, ale również lokalny koloryt. Mikropowieści czyta się bardzo szybko i z rosnącą uwagą także dzięki niebanalnej narracji prowadzonej z perspektywy głównego bohatera. Mówiąc szczerz już nie mogę doczekać się kolejnego spotkania z Kragierm. Polecam!

Literatura skandynawska jest swoistym fenomenem, który fascynuje wielu czytelników. Dla jednych kraje skandynawskie są miejscami niezbadanymi, na poły egzotycznymi, o których mogą dowiedzieć się więcej w powieściach. Natomiast inni cenią mroczny nastrój zawarty na każdej karcie książki oraz skomplikowane ludzkie sylwetki. Jedno jest pewne – ci pisarze potrafią tworzyć...