Zawsze zastanawiam się, jak bardzo może różnić się odbiór tej samej książki... Słyszałam o tej powieści tak wiele złego i tak wiele dobrego, że musiałam sama sprawdzić, czy ta powieść jest fenomenalna i zachwycająca, czy zła, szkodliwa, niemoralna, głupia i toksyczna. I wiecie co? Mam wrażenie, że czytałam zupełnie inną książkę niż osoby dające jej jedną gwiazdkę...

Według mnie "Papierowa księżniczka" absolutnie nie jest szkodliwa i niemoralna - owszem, przedstawia zachowania nie zawsze dobre, moralne i szlachetne, ale wcale nie ukazuje ich jako normalnych i godnych pochwały. To, że jakaś historia opisuje dysfunkcyjną rodzinę, uzależnienia - to nie znaczy że jest szkodliwa. Pokazuje tylko, że takie rzeczy się przecież zdarzają. Zachowania braci Royal nie są tu przedstawione jako dobre i właściwe. Wręcz przeciwnie. Z tego, że są złe, zdaje sobie sprawę zarówno Ella, jak i sami winowajcy - ale nie wszystko w życiu jest proste.

Naganne, czasem wredne i podłe postępowanie braci nie może być usprawiedliwiane, ale biorąc pod uwagę fabułę - było jak najbardziej zrozumiałe. Zresztą czy naprawdę w żadnej innej książce tego typu nie spotkałyśmy się z o wiele gorszymi zachowaniami, bardziej okrutnymi i niemoralnymi? Jak chociażby w "Srebrnym łabędziu", gdzie bohaterowie są NAPRAWDĘ zdemoralizowani i podli... Czytając tamtą książkę byłam zniesmaczona i zbulwersowana, a tutaj czułam raczej smutek, że niektórzy tak bardzo są pogubieni i tak bardzo nie radzą sobie ze stratą, że krzywdzą zarówno siebie, jak i innych...

W "Papierowej księżniczce" prawdziwa podłość i prawdziwe zło absolutnie nie są pochwalane - jako przykład może posłużyć sytuacja, gdzie jeden z pobocznych bohaterów został ukarany za to co zrobił... Autorki pokazują, ile wśród młodzieży jest okrucieństwa, dręczenia, szkolnych układów, oceniania po pozorach, poniżania... Szkoła nie jest sielankowym miejscem, zawsze słabsi czy ubożsi są na przegranej pozycji. Tak po prostu jest. A autorki wcale tego nie pochwalają, przedstawiają wiele postaci naprawdę w paskudny sposób. Naprawdę ktoś mógłby się zainspirować historią tu opowiedzianą? Naprawdę może ona skrzywić czyjąś moralność? Nie sądzę. Tym bardziej, że to nie jest powieść skierowana do bardzo młodych osób, tylko do takich, które już powinny odróżniać dobro od zła.

Nie uważam również, by ta powieść, albo zachowanie bohaterów, skupiało się tylko na seksie. To nie jest erotyk, scen erotycznych tutaj prawie nie ma, a opisy nie uwzględniają szczegółów. Nie uważam też, by relacja Elli i Reeda była oparta wyłącznie na fizyczności - bądźmy realistami, większość związków zaczyna się od wzajemnej fizycznej atrakcyjności i seksualnego pociągu, no chyba że to znajomość internetowa;). Dlaczego Ella miałaby być ślepa na wdzięki Reeda (ja bym nie była)? To nie wyklucza miłości.

Jeśli chodzi o samą konstrukcję bohaterów i całej reszty, to mogłabym się przyczepić do kilku szczegółów, które mogłyby być lepiej dopracowane. Nie zamierzam jednak tego robić, bo jest ich naprawdę niewiele i nie popsuły mi odbioru całości. Polubiłam Ellę. Pokochałam tę historię. I już nie mogę się doczekać, żeby poznać jej dalszy ciąg.

Rozpisałam się;). Nie będę Wam "Papierowej księżniczki" ani polecać, ani odradzać. Sami zdecydujcie:)

Zawsze zastanawiam się, jak bardzo może różnić się odbiór tej samej książki... Słyszałam o tej powieści tak wiele złego i tak wiele dobrego, że musiałam sama sprawdzić, czy ta powieść jest fenomenalna i zachwycająca, czy zła, szkodliwa, niemoralna, głupia i toksyczna. I wiecie co? Mam wrażenie, że czytałam zupełnie inną książkę niż osoby dające jej jedną gwiazdkę...

Według...