Maria Paszyńska jest jedną z moich ulubionych polskich autorek. Cenię ją za styl pisania, język jakim operuje w swoich książkach, za umiejętność tworzenia pięknych historii, pełnych magii i nostalgii, do tego na wskroś prawdziwych.
Taka właśnie jest "Willa pod Zwariowaną Gwiazdą". Książka o przyzwoitych ludziach w piekielnych czasach II wojny światowej. Historia Jana i Antoniny Żabińskich poniekąd była mi znana. Jednak bardzo się cieszę, że przeczytałam tą książkę. Autorka łączy w niej elementy prawdziwe, historyczne z fikcją literacką. Cudowny język sprawia, że książkę się chłonie, a nie czyta, nie można przerwać, aż się nie doczyta do końca. Horror wojny i cierpienia miesza się u Paszyńskiej z ogromnym ładunkiem dobra wynikającym z natury ludzi, którzy po prostu chcieli być przyzwoici, ludzcy, normalni... Powieść nie raz wzrusza, nie raz rozśmiesza, dostarcza czytelnikowi sporo informacji o przedwojennej Pradze, Miejskim Ogrodzie Zoologicznym, sytuacji w getcie w trakcie wojny itp. Podziwiam autorkę za trud i ilość pracy włożone w książkę. Takie historie chce się czytać. I to książka z rodzaju tych, po której przeczytaniu, czytelnik jest zawiedziony, że to już koniec. Polecam z całego serca.

Maria Paszyńska jest jedną z moich ulubionych polskich autorek. Cenię ją za styl pisania, język jakim operuje w swoich książkach, za umiejętność tworzenia pięknych historii, pełnych magii i nostalgii, do tego na wskroś prawdziwych.
Taka właśnie jest "Willa pod Zwariowaną Gwiazdą". Książka o przyzwoitych ludziach w piekielnych czasach II wojny światowej. Historia Jana i...