Z jednej strony powieści Leon to klasyczne kryminały : jest trup ( albo i kilka ), jest komisarz prowadzący śledztwo, jest samo śledztwo , które prędzej czy później prowadzi do rozwiązania zagadki. Z drugiej strony : to raczej mini powieści społeczno obyczajowe, w których odpowiedź na pytanie "kto zabił " wydaje się najmniej istotna.
Bohaterem powieści jest Wenecja - miasto w którym trudno żyć bo i wody i turystów jest tu w nadmiarze. Bohaterami są Włosi, ze wszystkimi swoimi słabostkami, urokiem, oddaniem dla piękna i dobrego smaku. Bohaterem jest społeczeństwo i państwo ze swoim system, którego łamanie, nadużywanie lub też przemilczanie niewygodnych prawd prowadzi do największych niegodziwości. W każdej ze swoich książek Leon pokazuje inną "plagę" współczesnej cywilizacji, oczywiście charakterystycznej nie tylko dla Włoch i Włochów.
W tej akurat powieści , mam wrażenie , że Autorka chciała złapać za wiele tych srok za ogon, bo i seksturystykę , i wykorzystywanie nieletnich, i handel złymi farmaceutykami w biednych krajach Afryki. W efekcie i przysłowiowy wróbel wyleciał z garści.
Niemniej jednak urok komisarza Brunettiego , jego arystokratycznej żony, całej palety współpracowników wciąż działa - i dlatego polecam tę książkę. Z tym zastrzeżeniem, że jeśli ktoś Leon jeszcze nie czytał - niech od tej akurat powieści nie zaczyna.

Z jednej strony powieści Leon to klasyczne kryminały : jest trup ( albo i kilka ), jest komisarz prowadzący śledztwo, jest samo śledztwo , które prędzej czy później prowadzi do rozwiązania zagadki. Z drugiej strony : to raczej mini powieści społeczno obyczajowe, w których odpowiedź na pytanie "kto zabił " wydaje się najmniej istotna.
Bohaterem powieści jest Wenecja -...