Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż, treść i konstrukcja jakich było, jest i będzie wiele : kilkoro bohaterów, każde z innym problemem ( o których dowiadujemy się w trakcie ), których losy obowiązkowo pod koniec splatają się ze sobą,przeplatają, odplatają, dowolnie. Sięgając po tego typu lekturę oczekuję miłego spędzenia czasu bez konieczności nadmiernej koncentracji siedząc na plaży, w samolocie czy na hamaku pod jabłonią, gdzie bądź.
Niestety, znudzenie i zniecierpliwienie w tym wypadku zdecydowanie przerosło przyjemność.
Katarzyna Grochola ma bardzo "lekkie pióro" ( do dzisiaj uwielbiam jej "Nigdy w życiu" ) , które to pióro tym razem wg mnie okazało się nazbyt lekkie - wyprodukowało grubo ponad 500 stron tekstu, jakby celem była ilość nie jakość.
Zawsze gdy trafia mi się lektura, której najlepiej by zrobiło odchudzenie o 50 % ( no, powiedzmy 33 % ) bez szkody dla treści ( a wręcz przeciwnie ) mam wrażenie , że zostałam oszukana - wydawca życzy sobie dużo stron , jak najwięcej , więc pisarz pisze , pisze , pisze , dopisuje , multiplikuje - a ja , czytelnik mam to czytać ? Nie , zdecydowanie nie.

Cóż, treść i konstrukcja jakich było, jest i będzie wiele : kilkoro bohaterów, każde z innym problemem ( o których dowiadujemy się w trakcie ), których losy obowiązkowo pod koniec splatają się ze sobą,przeplatają, odplatają, dowolnie. Sięgając po tego typu lekturę oczekuję miłego spędzenia czasu bez konieczności nadmiernej koncentracji siedząc na plaży, w samolocie czy na...

To nie jest zła książka. Dla miłośników thrillerów szpiegowsko - przygodowych - w sam raz . Dobrze, lekko napisana, wpada w oko i w ucho, czego więcej chcieć. Na dodatek ociera się ( z daleka ) o fakty.
Dla mnie, admiratorki precyzji słowa, zdania czy frazy - za długo ciągnie się rzecz. Nie ma uzasadnienia te 500 stron. Ale wciąż warto, Forsyth jest dobrym badaczem, można wybrać sobie 2-3 dowolne rozdziaały , resztę można wyrzucić.
W sumie - jednak polecam.

To nie jest zła książka. Dla miłośników thrillerów szpiegowsko - przygodowych - w sam raz . Dobrze, lekko napisana, wpada w oko i w ucho, czego więcej chcieć. Na dodatek ociera się ( z daleka ) o fakty.
Dla mnie, admiratorki precyzji słowa, zdania czy frazy - za długo ciągnie się rzecz. Nie ma uzasadnienia te 500 stron. Ale wciąż warto, Forsyth jest dobrym badaczem, można...

Ogromne rozczarowanie. Potwierdza się powiedzenie, że co za dużo to nie zdrowo. Wydaje mi się, że szczególnie zbędna jest akcja dziejąca się współcześnie , a nawet wręcz szkodzi treści . Autorka sztucznie łączy kolejne etapy narracji, uważam, że o niebo lepiej byłoby pozostać wyłącznie przy postaci głównej bohaterki i jej życiu w przeszłości. 800 prawie stron, trzeba naprawdę dużych umiejętności aby utrzymać zainteresowanie czytelnika, tu jednak: od mniej więcej 200-nej strony kartkowałam ( a nie czytałam ) bo zaczęłam się nudzić śmiertelnie. Końcówka rozczarowuje, samo zakończenie - przewidywalne i żałosne. Mam wrażenie, że pomysł był na rozpoczęcie i rozwinięcie tematu, na finisz zabrakło. Na dodatek styl p. Navarro w moim odczuciu jest dość surowy, żeby nie powiedzieć toporny, może to wina tłumaczenia, tak też bywa. Ostatnio czytałam kilka powieści sięgających do przeszłości - mając porównanie również z nimi mogę z całkowitym przekonaniem powiedzieć : Szkoda czasu, nie polecam !

Ogromne rozczarowanie. Potwierdza się powiedzenie, że co za dużo to nie zdrowo. Wydaje mi się, że szczególnie zbędna jest akcja dziejąca się współcześnie , a nawet wręcz szkodzi treści . Autorka sztucznie łączy kolejne etapy narracji, uważam, że o niebo lepiej byłoby pozostać wyłącznie przy postaci głównej bohaterki i jej życiu w przeszłości. 800 prawie stron, trzeba...