Czy jeszcze ktoś z Was wierzy, że te wszystkie małe miejscowości to oaza spokoju, bezpieczeństwa i wzajemnej życzliwości? Jeśli ktoś jeszcze ma takie złudzenia, niech sięgnie po kryminały - i to niekoniecznie skandynawskie... Nie tylko tam króluje mrok i zbrodnia, wynaturzenie i obsesja. Nie tylko tam znajdziemy krew i śmierć.

Spod pozorów harmonii i błogiego spokoju zawsze wypłyną jakieś brudy - nienawiść, chęć zemsty, zazdrość, podłość, strach. A to wszystko prowadzi do morderstwa, co od czasów Agathy Christie nikogo już nie powinno dziwić...

Pierwszy tom serii o Lipowie to powieść prosta, nieskomplikowana i akurat to według mnie okazało się jej atutem. W kryminałach nie lubię przekombinowanej akcji i zbyt wyrafinowanego stylu, bo łatwo można przesadzić, a wtedy czytanie może stać się męką... Cenię je natomiast za klimat, intrygującą zagadkę i bohaterów, do których łatwo mogę się przywiązać. Tutaj wszystko to odnalazłam.

Są tu bohaterowie dobrzy i ci bardzo źli, wszyscy natomiast bardzo dobrze, wyraziście zarysowani. Jest tu także delikatny wątek miłosny, co dla mnie, romantyczki, okazało się dodatkową przyjemnością. Cała ta warstwa obyczajowa, relacje między bohaterami zafascynowały mnie nawet bardziej niż zbrodnia i śledztwo.

Oczywiście "Motylek" nie jest arcydziełem, ale okazał się o wiele lepszy niż większość skandynawskich kryminałów, których mam już zdecydowany przesyt i widzę w nich więcej wad niż zalet. I sprawił mi ogromną radość.

Czy jeszcze ktoś z Was wierzy, że te wszystkie małe miejscowości to oaza spokoju, bezpieczeństwa i wzajemnej życzliwości? Jeśli ktoś jeszcze ma takie złudzenia, niech sięgnie po kryminały - i to niekoniecznie skandynawskie... Nie tylko tam króluje mrok i zbrodnia, wynaturzenie i obsesja. Nie tylko tam znajdziemy krew i śmierć.

Spod pozorów harmonii i błogiego spokoju...