Widzę po opiniach, że zaszkodziło temu reportażowi odniesienie do filmów z Indianą Jonesem. Z pozoru porównanie wydaje się uzasadnione - mamy dżunglę, odkrycie ruin zapomnianej cywilizacji, jadowite węże, przemytników narkotyków, maczety, Indian, awanturników, fałszerzy i tego typu elementy klasycznej historii przygodowej. Niemniej jednak autor wzbogacił relację kilka cennych tematów, które dla mnie były najciekawsze.

Po pierwsze przybliżył historię Hondurasu, co prawda standardowo zaczynając od dotarcia Kolumba do wysp Ameryki, a później kolejnych konkwistadorów do samego kontynentu. Moja wiedza o tym kraju była praktycznie żadna, z zainteresowaniem czytałam więc o tradycyjnej typowej dla wielu krajów Ameryki Łacińskiej strukturze społeczeństwa, w którym rozwarstwienie społeczne było ogromne a władzę polityczną i pieniądze dzierżyła wąska grupa właścicieli ziemskich. Cecha ta wywarła i wywiera silny wpływ na stosunki gospodarcze w regionie i ułatwiała Amerykanom z USA mieszanie się w wewnętrzną politykę tamtejszych państw. Muszę przyznać, że otwartość z jaką Preston pisze o tym, zaimponowała mi. Po drugie, nie sądziłam, że są jeszcze gdzieś tak niedostępne tereny, dotarcie do których możliwe jest praktycznie tylko drogą powietrzną, że przejście kilku kilometrów może zająć cały dzień.
Bardzo ciekawe dla mnie były zagadnienia zastosowania nowej techniki mapowania, tzw. metody LiDAR, czyli laserowego skanowania wykonywanego z pokładu samolotu. Odkrycie tytułowego zaginionego miasta nie udałoby się bez zaprzęgnięcia do pracy tej nowoczesnej technologii. Przed ekipą Steve'a Elkinsa, do której dołączył Duglas Preston, prób odnalezienia legendarnych ruin było kilkanaście. Akurat relacje o poprzednich wyprawach oraz szczegółowe życiorysy uczestników opisywanej ekspedycji najmniej mnie nie ciekawiły i uważam je za zbędny element.

Wracając do plusów - do nich należy duży fragment o prekolumbijskich cywilizacjach na terenie dzisiejszego Hondurasu i możliwych przyczyn ich upadku. Szczegółowo opisane są losy majańskiego miasta Copan opuszczonego już w X wieku (właśnie doczytałam, że większość miast Majów została w tym czasie opuszczona) i podane są najbardziej prawdopodobne przyczyny jego upadku. Konkwista z kolei doprowadziła do zupełnej zapaści populacji i przerwania ciągłości kulturowej - szacuje się, że w wyniku epidemii przeflancowanych z Europy do Ameryki umarło ponad 90% tubylczej ludności. Skala tragedii nieporównywalna z żadna wojną czy epidemią (ani dżuma w XIV wieku ani grypa hiszpanka nie zbierały takiego śmiertelnego żniwa).
Kolejnym fascynującym tematem była choroba, na którą zapadli członkowie ekspedycji - "biały trąd" czyli lejszmanioza. Nie słyszałam wcześniej o niej, nie zdawałam sobie sprawy z liczby dotkniętych nią ludzi i trudności w leczeniu.
Na koniec książki autor kreśli analogię między chylącą się ku upadkowi cywilizacją Majów i mieszkańców Zaginionego Miasta Boga Małp a współczesną cywilizacją Zachód, ze szczególnym uwzględnieniem USA. Wskazuje na dwie prawdopodobne przyczyny upadku tych pierwszych - arogancję władców oraz wyniszczenie zasobów przyrodniczych - i sugeruje, że my też jesteśmy na kursie ku katastrofie.

Podsumowując, jest to bardzie reportaż historyczny niż dokumentalny zapis samej wyprawy do dżungli Hondurasu. Spodoba się osobom, które wysoko oceniły na przykład "Strefę skażenia" Richarda Prestona (brata autora), "Dlaczego narody przegrywają?" Acemoglu i Robinsona oraz "Strzelby, zarazki, maszyny" Diamonda.

Widzę po opiniach, że zaszkodziło temu reportażowi odniesienie do filmów z Indianą Jonesem. Z pozoru porównanie wydaje się uzasadnione - mamy dżunglę, odkrycie ruin zapomnianej cywilizacji, jadowite węże, przemytników narkotyków, maczety, Indian, awanturników, fałszerzy i tego typu elementy klasycznej historii przygodowej. Niemniej jednak autor wzbogacił relację kilka...