Czytałam Greya - przy powieści Reiss to waniliowa bajeczka dla niewinnych panienek (no, prawie...). Czytałam "Dark Duet" i "Łzy Tess" - tu już trzeba było znieść troszkę więcej brutalności i mocnych scen... Jednak to "Małżeńska gra" wywróciła mi umysł i emocje na drugą stronę...

Sięgnęłam po tę książkę trochę jako eksperyment na sobie samej, próbę zastanowienia się, do czego w seksie byłabym zdolna, czy nie tkwią we mnie jakieś nieuświadomione potrzeby i ukryte demony;). Chciałam dowiedzieć się, jak zareaguję na sceny naprawdę ostre, na typowy układ Pan - Uległa, gdzie na porządku dziennym jest nie tylko dominacja, ale też zadawanie fizycznego bólu i poniżanie...

No i jak to zniosłam? Czego się o sobie dowiedziałam? Jeśli chodzi o samą fabułę, to przyznaję, że jest poprowadzona bardzo dobrze i naprawdę wciągnęła mnie ta opowieść - przeczytałam ją jednym tchem, odkrywając zupełnie nowe światy;). Ale czy rozumiem sadomasochizm? Absolutnie nie. Nie potrafiłabym być aż tak uległa, a prawdziwy, dotkliwy ból nie byłby w stanie sprawić mi przyjemności... Bo w tej książce nie jest mowa o dominacji w granicach normy i o lekkim, prawie niedostrzegalnym bólu... Nie, dla mnie to jest hardcore...

Nie jestem w stanie ani Wam tej książki polecić, ani odradzić... Nie mówię nawet o naszych seksualnych upodobaniach i o tym, czy bylibyśmy tego rodzaju praktyki w stanie zastosować we własnej sypialni... Mówię o wrażliwości na brutalne, często okrutne sceny - tych w powieści Reiss jest aż nadto. Ale podobało mi się.

Czytałam Greya - przy powieści Reiss to waniliowa bajeczka dla niewinnych panienek (no, prawie...). Czytałam "Dark Duet" i "Łzy Tess" - tu już trzeba było znieść troszkę więcej brutalności i mocnych scen... Jednak to "Małżeńska gra" wywróciła mi umysł i emocje na drugą stronę...

Sięgnęłam po tę książkę trochę jako eksperyment na sobie samej, próbę zastanowienia się, do...