„Pięć lat kacetu” to książka , w której Grzesiuk opisuje swój pobyt w obozach hitlerowskich. Zupełnie inna od tych, które wcześniej przeczytałam. Bardzo szczera, napisana prostym, charakterystycznym dla Grzesiuka językiem, pomimo opisywania wstrząsających wydarzeń nie jest patetyczna.
Grzesiuk od dzieciństwa wychowywany w ciężkich warunkach, nauczony życiowego sprytu i kombinowania, wiedział, że nie należy się wszystkiego i wszystkich bać. Niesamowita chęć życia, niezwykle silna psychika jego charyzma i twarde zasady na pewno przyczyniły się do tego, że był w stanie przeżyć pięć długich lat w takich nieludzkich warunkach. Zresztą niejednokrotnie jego cwaniactwo uratowało życie nie tylko jemu ale i innym więźniom, którym pomagał mimo tego, że sam nauczony był, iż w życiu trzeba liczyć tylko na siebie .

Codzienny obraz krzywd i męki innych więźniów powodował otępienie uczuciowe, które pewnie było jednym z czynników pomagającym przetrwać. Nie było czasu na litość i współczucie, trzeba było całą energię pożytkować na walkę z każdą przeciwnością i myśleć o sobie.
Pomimo, że próbowano w ludziach zabić wszelki ludzkie uczucia, upodlić na wszelkie sposoby to nie zawsze się to udawało.
Ciekawe w książce jest również poruszenie tematu homoseksualizm i zachowania księży w obozach, opisane po prostu tak jak było, bez żadnego oceniania.

Jeśli ktoś jeszcze nie czytał książek Grzesiuka to powinien nadrobić zaległości.

„Pięć lat kacetu” to książka , w której Grzesiuk opisuje swój pobyt w obozach hitlerowskich. Zupełnie inna od tych, które wcześniej przeczytałam. Bardzo szczera, napisana prostym, charakterystycznym dla Grzesiuka językiem, pomimo opisywania wstrząsających wydarzeń nie jest patetyczna.
Grzesiuk od dzieciństwa wychowywany w ciężkich warunkach, nauczony życiowego sprytu i...