https://naszksiazkowir.blogspot.com/2017/11/daniel-omalley-wieza.html

Choć sam opis książki tego nie wskazywał, „Wieża” była naprawdę świetną i porywającą lekturą. Na pierwszy rzut oka, gdy przeczyta się o tajnej rządowej organizacji i próbie zamachu na główną bohaterkę, od razu może przyjść na myśl: który to już raz będę o tym czytać? Ale w tym wypadku, uwierzcie mi na słowo, jest inaczej, niż mogłoby się wydawać.

Główną bohaterką jest Myfanwy Thomas, kobieta która nie pamięta, kim jest. Tylko dzięki sprytowi i przebiegłości udaje jej się jakoś toczyć dalej życie, nawet jeśli zdaje się, że nie należy ono do niej. Nie jest to jednak takie zwyczajne życie – Myfanwy jest wysoko postawioną osobą w tajnej rządowej organizacji do spraw nadprzyrodzonych, zwanej Checquy. Jej pozycja sprawia, że lawirowanie w świecie, o którym nie posiada wspomnień, jest jeszcze trudniejsze. Zwłaszcza że przez cały czas nad Myfanwy wisi ciężar tego, że ktoś z wewnątrz chciał się jej pozbyć i to właśnie przez to straciła pamięć. Teraz musi odnaleźć osobę, która jest odpowiedzialna za jej amnezję, zanim to ona wykona kolejny krok.

Po pierwsze czytałam mnóstwo książek, w których motywem przewodnim była utrata pamięci głównej bohaterki/bohatera, ale nigdy nie spotkałam się z czymś tak oryginalnym, jak tutaj. Przede wszystkim jest to, powiedziałabym, piekielnie sprytny sposób, by wprowadzać jednocześnie bohaterkę a także czytelników w świat, który poznają. Przedstawienie nam Myfanwy jako osoby z czystą kartą, a następnie wciągnięcie jej w wir wydarzeń i wyjaśnianie wszystkiego, co się dzieje, dzięki listom od jej poprzedniego ja, można spokojnie nazwać genialnym posunięciem.

Po drugie sam pomysł tajnej rządowej organizacji, która zajmuje się zjawiskami niewytłumaczalnymi, choć jest powszechnie wykorzystywany i mógłby już się znudzić, w tym wypadku wypada zupełnie inaczej i w świeży sposób. Checquy zostało opisane bardzo dokładnie, starannie i tak realistycznie, że można sobie wyobrażać, jak taka organizacja istnieje tuż pod naszymi nosami. Samo to, że wykorzystano w opisaniu hierarchii organizacji terminologię szachową już jest bardzo oryginalne, a dalej jest tylko lepiej. Wszystkie wątpliwości związane z organizacją zostały wyjaśnione, wątki wyczerpane i jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak dokładnie zostało to przez autora stworzone. Dodatkowo bardzo podobały mi się nietypowe, niespotykane moce, które pojawiły się w powieści. Do tej pory stykałam się ze standardową telekinezą, lewitacją, teleportacją i innymi, natomiast w „Wieży” pojęcie mocy nadprzyrodzonej wyrasta na nowy, oryginalny poziom.

Po trzecie w książce mamy do czynienia z ciekawymi zwrotami akcji, a sama fabuła wciąga i zaskakuje. Spisek, który stara się odkryć główna bohaterka, nie jest widoczny na pierwszy rzut oka i naprawdę trzeba się natrudzić, by go odkryć i dowiedzieć się, co i dlaczego miało miejsce. A pomiędzy tym wszystkim nasza bohaterka musi dowiadywać się, co tak naprawdę dzieje się dokoła niej, z czym i z kim ma do czynienia, co dla czytelnika jest zarówno świetną zabawą, jak i pełnym napięcia oczekiwaniem na finał.

„Wieża” to bardzo dobra i pełna zwrotów akcji powieść. Nie raz podczas lektury będziecie uśmiechać się szeroko (bo humor i sarkazm zdecydowanie królują w powieści), czasami rozszerzycie ze zdumienia czy strachu oczy, ale zdecydowanie nie będziecie się nudzić. Historia Myfanwy Thomas jest inna, jest świeża, ciekawa i porywająca, dlatego nie mogę się doczekać jej kontynuacji. Jestem też przekonana, że pochłonie was bez reszty, dlatego też czym prędzej powinniście zabrać się do lektury. Polecam z całego serca!

https://naszksiazkowir.blogspot.com/2017/11/daniel-omalley-wieza.html

Choć sam opis książki tego nie wskazywał, „Wieża” była naprawdę świetną i porywającą lekturą. Na pierwszy rzut oka, gdy przeczyta się o tajnej rządowej organizacji i próbie zamachu na główną bohaterkę, od razu może przyjść na myśl: który to już raz będę o tym czytać? Ale w tym wypadku, uwierzcie mi na...