Nie ulega wątpliwości, że autorzy wykazali się dużym poświęceniem, żeby opisać historię Łodzi 370. Niestety każda kolejna strona wywoływała we mnie nieodparte wrażenie, że oczekują od czytelnika podziwu, co rodzi zupełnie odwrotny skutek. Opisane w książce zdarzenia tracą na wartości właśnie przez dziesiątki wtrąceń, w których autorzy podkreślają, że opłacają swoje podróże z własnych pieniędzy, że jedzą pierwszy ciepły posiłek od tygodnia, że zostawili swoje dzieci w Szwecji, a nawet - że tak pilnie muszą odebrać telefon, że stawiają siatki z supermarketu na mokrym chodniku.

W dobrym reportażu o poświęceniu autora i jego przeżyciach zawsze można czytać między wierszami. To poświęcenie wsiąka w zebrany materiał i w historię, jaka z tego materiału się układa. Nie potrzebuje oddzielnych zdań, oddzielnych akapitów i analizy kryzysu, jaki rodzi się w związku autorów.

"Łódź 370" to niestety zupełnie inna półka.

Nie ulega wątpliwości, że autorzy wykazali się dużym poświęceniem, żeby opisać historię Łodzi 370. Niestety każda kolejna strona wywoływała we mnie nieodparte wrażenie, że oczekują od czytelnika podziwu, co rodzi zupełnie odwrotny skutek. Opisane w książce zdarzenia tracą na wartości właśnie przez dziesiątki wtrąceń, w których autorzy podkreślają, że opłacają swoje podróże...