Dobra książka z gatunku lektur lżejszych, np. na wakacje. Zaskakujące zakończenie, przyjemnie i szybko się czyta. Świetne tłumaczenie na język współczesny, z wplecionymi tylko tu i ówdzie archaizmami, żeby przypomnieć czytelnikowi o wieku tekstu. Polecam.

Dobra książka z gatunku lektur lżejszych, np. na wakacje. Zaskakujące zakończenie, przyjemnie i szybko się czyta. Świetne tłumaczenie na język współczesny, z wplecionymi tylko tu i ówdzie archaizmami, żeby przypomnieć czytelnikowi o wieku tekstu. Polecam.

Świetnie napisana, pełna emocji powieść z zaskakującymi zwrotami akcji, choć może zwroty akcji to za dużo powiedziane, ale zmiany w zachowaniu bohaterów też dobrze tego nie oddają. Świetny obyczaj z jak zawsze u Jamesa dobrze nakreślonymi protestami psychologicznymi bohaterów.

Świetnie napisana, pełna emocji powieść z zaskakującymi zwrotami akcji, choć może zwroty akcji to za dużo powiedziane, ale zmiany w zachowaniu bohaterów też dobrze tego nie oddają. Świetny obyczaj z jak zawsze u Jamesa dobrze nakreślonymi protestami psychologicznymi bohaterów.

Bogaci ludzie w dawnych czasach mieli dużo czasu na podróże i urocze far niente (te bale, przyjęcia, wycieczki do wód, a niech i herbatki - wieczne szlajanie się po znajomkach),co zapewniały im, oczywiście, tabuny ludzi biedniejszych, pracujących na ich komfort i wygodę. Zapewne dlatego też większą wagę przykładano do charakteru, zachowania, drobiazgowo analizowano słówka, obserwowano zmiany w fizjonomii (te rumieńce, albo nagłe zblednięcia).
Od razu przyznam, że to nie jest taki Henry James, jakiego lubię, tzn. niesamowicie głęboki analityk ludzkich uczuć i emocji, budujący piętrowe struktury pomiędzy postaciami. Owszem, również w tej powieści fabuła zbudowana jest wokół postaci i ich wzajemnych relacji, ale - przynajmniej w moim odczuciu - jest to znacznie lżejsze dokonanie o pogodnej wymowie. Bohaterowie są kreśleni nieco grubszą kreską i mniej złożeni, również ich posunięcia są bardziej oczywiste. Ale czyta się to przyjemnie, więc jeśli ktoś ma zły nastrój, albo zechce sobie osłodzić dłuższe, jesienne wieczory, ta książka z pewnością będzie dobrym wyborem.

Bogaci ludzie w dawnych czasach mieli dużo czasu na podróże i urocze far niente (te bale, przyjęcia, wycieczki do wód, a niech i herbatki - wieczne szlajanie się po znajomkach),co zapewniały im, oczywiście, tabuny ludzi biedniejszych, pracujących na ich komfort i wygodę. Zapewne dlatego też większą wagę przykładano do charakteru, zachowania, drobiazgowo analizowano słówka,...

Pozytywna.

Mając w głowie klasyk zwykle oczekujemy od niego wielkich treści z filozoficznymi przemyśleniami. "Zaufanie" tego nie ma, co nie oznacza, że w jakikolwiek sposób nie jest dobrą książką.

Najlepszym zdecydowanie punktem tej powieści są bohaterowie. Jest ich niewielu, bo sześciu i dobrani są w kontrastujące ze sobą pary. Artystyczny Bernard i umysł ścisły Gordon. Inteligentna Angela i głupiutka Blanche. Statyczna pani Vivian oraz prostolinijny Lovelock. Każda z tych postaci jest inna i wspaniale ze sobą współgrają.

Fabuła powieści Jamesa nie jest zbytnio fascynująca. Wszystko opiera się na relacjach ludzkich. Rozmowy i przemyślenia są na tyle interesujące, że czytelnik nie potrzebuje kontrowersyjnych zwrotów akcji. Fabuła jest wręcz bardzo statyczna.

Uwielbiam przedstawienie w tej powieści Europy i stosunku do niej Amerykanów. Ogromny plus za to, że razem z bohaterami można podróżować - Francja, Włochy, Niemcy. Trochę szkoda, że tak mało opisów krajobrazów, choć rozumiem dlaczego autor nie zdecydował się na ich umieszczenie.

Trzeba również wspomnieć o języku. Jest on typowo XIX-wieczny, czemu czytelnik nie może się dziwić. Jednocześnie jest to zaskakująco odświeżające. Dość rzadko można teraz spotkać narrację, która łamie tzw. czwartą ścianę. Choć trudno na początku przez kilka stron przyzwyczaić się do tego, książkę niesamowicie szybko się czyta.

Lekka odświeżająca komedia sprzed ponad stu laty. Nic tylko poszukać kolejnej powieści Henry'ego Jamesa.

Pozytywna.

Mając w głowie klasyk zwykle oczekujemy od niego wielkich treści z filozoficznymi przemyśleniami. "Zaufanie" tego nie ma, co nie oznacza, że w jakikolwiek sposób nie jest dobrą książką.

Najlepszym zdecydowanie punktem tej powieści są bohaterowie. Jest ich niewielu, bo sześciu i dobrani są w kontrastujące ze sobą pary. Artystyczny Bernard i umysł ścisły Gordon....

Tajemnicze damy, szarmanccy dżentelmeni, wybory pomiędzy przyjaźnią a miłością połączone za pomocą zręcznie nakreślonej intrygi. Czyta się lekko i przyjemnie, ale to raczej historia z cyklu tych, które nie pozostają na długo w pamięci.

Tajemnicze damy, szarmanccy dżentelmeni, wybory pomiędzy przyjaźnią a miłością połączone za pomocą zręcznie nakreślonej intrygi. Czyta się lekko i przyjemnie, ale to raczej historia z cyklu tych, które nie pozostają na długo w pamięci.

Błyskawicznie się to czyta. Muszę sięgnąć po inne książki autora, bo to dopiero pierwsza.

Błyskawicznie się to czyta. Muszę sięgnąć po inne książki autora, bo to dopiero pierwsza.

Moja przygoda z tym autorem zaczęła się zupełnie przypadkowo od 'Opowieści nowojorskich'. Byłem przekonany, że pod choinkę dostaję współczesne opowiadania a okazało się, że było kompletnie odwrotnie.
Książki James'a urzekają, to wybitne studium psychologiczne bohaterów i relacji międzyludzkich w XIX-wiecznych realiach. W 'Zaufaniu" zaskakuje luźniejszy niż zwykle u James'a styl - to po prostu dobra lekka komedia, którą czyta się bardzo dobrze. Autor jednak nie byłby sobą gdyby nie budował napięcia, do samego końca książki czytelnik nie wie jak potoczą się losy głównego bohatera.
No i te jego smaczki: "Mężczyźni są tacy głupi, prawdziwa wnikliwość jest udziałem kobiet"
Mnie Henry James nigdy nie rozczarował. Polecam

Moja przygoda z tym autorem zaczęła się zupełnie przypadkowo od 'Opowieści nowojorskich'. Byłem przekonany, że pod choinkę dostaję współczesne opowiadania a okazało się, że było kompletnie odwrotnie.
Książki James'a urzekają, to wybitne studium psychologiczne bohaterów i relacji międzyludzkich w XIX-wiecznych realiach. W 'Zaufaniu" zaskakuje luźniejszy niż zwykle u...

„Było to na początku kwietnia, Bernard Longueville spędził zimę w Rzymie.” Tak rozpoczyna się historia Bernarda, młodzieńca bez planu na życie, za to bez wahania wykorzystującego swój majątek do wojaży po Europie. Nudę przerywa spotkanie w Sienie tajemniczej Amerykanki, z którą drogi chwilę później przecinają się w Baden-Baden…

Polska powoli dogania Zachód, tłumacząc kolejne powieści Henry’ego Jamesa. Co prawda sporo jeszcze tytułów brakuje po polsku – większość póki co dostępna jest jedynie po angielsku, ale dzięki pracy wydawnictwa Prószyńskiego systematycznie zmniejsza się liczba brakujących książek. To i piękna, estetyczna szata graficzna sprawia, że aż kusi stawianie na półce kolejnych powieści Henry’ego Jamesa.

Najnowszym polskim tytułem jest „Zaufanie”. Oryginalnie wydana w odcinkach w „Scribner’s Monthly” to jedna z krótszych i mniej znanych powieści Henry’ego Jamesa. To także jeden z tych tytułów bez drugiego dna, którego lekka historyjka miłosna jest de facto jedyną treścią. To i obowiązkowe dla Jamesa wątki społeczne, charakterystyka życia ludzkiego, rozbieranie na czynniki pierwsze każde słowo, działanie i interakcję. Prawdziwa uczta dla wyobraźni.

Pozornie nic się nie dzieje – bohaterowie rozmawiają ze sobą, dogryzają sobie i proszą o porady. Spotykają się w rożnych miejscach w Europie i w Stanach, by kontynuować przerwaną przez wyjazd któregoś z nich rozmowę. A jednocześnie – w tych fragmentach rozmów i opisach kolejnych spacerów kryje się cała siła powieści. Dzieje się tam wszystko – w tych zniuansowanych gestach, w tych przekomarzaniach i igraniem na granicy konwencji społecznych. W pozornie nic dziejących się scenach, wydarza się mnóstwo, trzeba tylko umieć to dojrzeć między wierszami.

Zwłaszcza, gdy Henry James do tych scen wrzuca tak ciekawych bohaterów. Jest więc Bernard Longueville, główny bohater, artysta-amator, co to większego planu na życie nie ma, niby to jest cyniczny, ale wybija z niego sentymentalista. Jest Gordon Wright, największy przyjaciel Bernarda, bogaty naukowiec poszukujący żony. Jest Angela Vivian, enigma, z którą każda rozmowa staje się groźną potyczką. Jest jej matka wierząca w małżeństwo z miłości, ale jednocześnie przekonującą do wyboru z rozsądku. Jest wreszcie Blanche Evers, podopieczna pani Vivian, trzpiotka, której słucha się z pobłażliwym uśmiechem. Niby wszyscy są kliszami, ale tylko pozornie, bo w każdym z nich kryje się ten pierwiastek czyniący z nich oryginalne i jedynych takich bohaterów. Co kumuluje tylko fakt, że o żadnym z nich nie da się powiedzieć niczego z niezachwianą pewnością.

Do „Zaufania”, tak jak i do innych powieści Jamesa trzeba podejść z odpowiednim nastawieniem. Bez sceptycyzmu, ale z największą uwagą. Pozwolić się dać oczarować słowom i stylem autora, każdym w punkt i dostrzec, jak wiele może kryć się w błahych z pozoru scenach.

Opinia także na: http://recenzjeksiazek.natemat.pl/236833,zaufanie

„Było to na początku kwietnia, Bernard Longueville spędził zimę w Rzymie.” Tak rozpoczyna się historia Bernarda, młodzieńca bez planu na życie, za to bez wahania wykorzystującego swój majątek do wojaży po Europie. Nudę przerywa spotkanie w Sienie tajemniczej Amerykanki, z którą drogi chwilę później przecinają się w Baden-Baden…

Polska powoli dogania Zachód, tłumacząc...

Miło czasem wrócić do dziewiętnastowiecznej klasyki z tak uroczymi dialogami. Zwłaszcza jeśli jeśli jest to błyskotliwa historia miłosna, nadal w jakiejś mierze aktualna. Zakończenie jest już z zupełnie innej epoki, ale i to ma swój urok.

Miło czasem wrócić do dziewiętnastowiecznej klasyki z tak uroczymi dialogami. Zwłaszcza jeśli jeśli jest to błyskotliwa historia miłosna, nadal w jakiejś mierze aktualna. Zakończenie jest już z zupełnie innej epoki, ale i to ma swój urok.

Jeśli lubisz powieści pokroju "Dumy i uprzedzenia", polecam.

Jeśli lubisz powieści pokroju "Dumy i uprzedzenia", polecam.