„No właśnie, Damian. – Uśmiechnęła się Rajska – Kto inny byłby na tyle odjechany, żeby zrobić to, co my? Jesteśmy romantyczną zakałą kontynentu. Ale, cholera, czyż nie dla takiego szaleństwa warto żyć?”

O Powstaniu Warszawskim powiedziano i napisano już wiele. Dyskusje, czy Powstanie było potrzebne, czy nie wciąż nie są rozstrzygnięte. Rok 1944 to już przeszłość, ale co byłoby gdyby nie w 1944 roku, a w 2014 wybuchło Powstanie? Czy chwyciłbyś za broń?

Warszawa, rok 2014. Od pięciu lat Niemcy okupują stolicę Polski. Po ulicach krążą patrole a brutalne represje na obywatelach to już codzienność. Świat zachodni nie robi nic, by pomóc Polsce wyrwać się z rąk okupanta. Gdy ze wschodu dociera informacja, że do Warszawy zbliżają się Rosjanie, Armia Krajowa podejmuje decyzję o przygotowaniu powstania. Na portalach społecznościowych zaczynają się pojawiać relacje i zdjęcia tego, co dzieje się podczas powstania. Ale czy za pomocą lajków można wygrać w walce?

Współczesny świat to dominacja Facebooka, Instagrama, robionych selfie. Za rogiem rozgrywa się jednak prawdziwa wojna! Głównych bohaterów książki Jakuba Pawełka to poznajemy tuż przed wybuchem postawania. Damian pracuje w salonie Apple’a, jego matka śpiewa w niemieckim klubie. Julia to tajna agentka AK, która poprzez łóżko wyciąga informację od niemieckich oficerów. Mamy też bloggerkę Katarzynę, która swoją wolność zawdzięcza tylko temu, że jest związana z jednym z oficerów. Każde z nich bierze czynny udział w Powstaniu Warszawski, lecz każde z innego powodu. Dzięki postaci Katarzyny możemy się przekonać, że wojna może rozgrywać się nie tylko wręcz, ale też za pomocą mediów społecznościowych.

Co by było, gdyby. Właśnie, to jest istotne pytanie. Książka jest mocna i drastyczna. Z jednej strony mamy ukazane sielankowe życie, spacerujących leniwie przechodniów robiących sobie zdjęcia, nagrywających relacje. Życie toczy się w kawiarniach, na deptakach oczywiście też na Facebooku i Instagramie. A z drugiej strony mamy drugi świat, brutalny, pełny gwałtów i morderstw. Dwa sprzeczne światy, które mieszają się ze sobą tworząc całość. Możemy się przekonać, jaki wpływ mają media społecznościowe i bloggerki. Pogoń za lajkami i udostępnieniami trwa nawet wtedy, gdy za rogiem toczy się prawdziwa walka na śmierć i życie. Przed takim wyborem stoją bohaterowie książki. Opisani są także warszawiacy, którzy nie popierają powstania, a smaczku dodaje pojawienie się oddziału Cichociemnych oraz odziały Czaszek. W niektórych momentach miałam wrażenie, że walka jest przeniesiona jakby z gier komputerowych. Akcja rozgrywa się szybko, trzyma w napięciu, chociaż pamiętamy jaki miało finał prawdziwe Powstanie. Od 1944 roku zmieniło się wiele. Technologia poszła do przodu i możemy zobaczyć jak jest wykorzystywana w walce. Udział dronów czy hakerów komputerowych jest równie istotny, co udział żołnierzy walczących na froncie.

#Wawskie14 zmusza do refleksji. Czy bylibyśmy w stanie sięgnąć po broń? Czy współcześni nastolatkowie porzuciliby wirtualny świat i zrobiliby wszystko, by walczyć za Ojczyznę? Ludzie w czasach zagrożenia zrobią wszystko, by ocalić swoje życie. I to się nie zmieniło od czasów 1944 roku, nawet jeśli oznaczałoby to zdradę Ojczyzny. Książka przybliża nam temat wojny we współczesnym świecie. Trzyma w napięciu i dobitnie pokazuje obraz wojny w mieście.Co by było, gdyby - to pytanie ważne, na które odpowiedzieć powinien każdy z nas.

„No właśnie, Damian. – Uśmiechnęła się Rajska – Kto inny byłby na tyle odjechany, żeby zrobić to, co my? Jesteśmy romantyczną zakałą kontynentu. Ale, cholera, czyż nie dla takiego szaleństwa warto żyć?”

O Powstaniu Warszawskim powiedziano i napisano już wiele. Dyskusje, czy Powstanie było potrzebne, czy nie wciąż nie są rozstrzygnięte. Rok 1944 to już przeszłość, ale co...