Na świcie wiele jest książek przepełnionych metafizyką, a „Imię róży” jest z nich najwybitniejszą.

Adso, młody nowicjusz benedyktyński, zaprasza czytelnika swojej kroniki w pouczającą podróż do czasów średniowiecznych. Tam wraz ze swoim mistrzem Wilhelmem, wśród posępnych, wilgotnych murów opactwa, jest świadkiem zagadkowych śmierci mnichów. Atmosfera staje się gęsta nie tylko za sprawą przestępstw. Jakie tajemnice kryją w sobie mroczne mury? Nie dajmy się zwieść pozorom pamiętając, że: „prawdą nie jest to, co ukazuje nam się w chwili teraźniejszej”.

„Imię róży” jest powieścią, która wymagała od autora nie lada pracy. Szczegółowo zbudowany świat, począwszy od terenów opactwa, a kończąc na realiach XIV wiecznej Europy, musiały wymagać od autora wielu godzin studiów nad literaturą. Postaci fikcyjne mieszają się tutaj z autentycznymi osobowościami czasów średniowiecza. Cała sytuacja polityczna i religijna została precyzyjnie odzwierciedlona. Historia napisana przez Adso jest opowieścią wielowymiarową. Kto chce zobaczy w niej powieść kryminalną, kto inny skupi się na tematach religijnych lub wciągnie w filozoficzne dysputy, których piękne słowa są nośnikiem wartościowych treści.

W myśl cytatu z tego dzieła „Dobrem dla księgi jest, by była czytana”, zachęcam do podróży przez labirynt ludzkich słabości.

Na świcie wiele jest książek przepełnionych metafizyką, a „Imię róży” jest z nich najwybitniejszą.

Adso, młody nowicjusz benedyktyński, zaprasza czytelnika swojej kroniki w pouczającą podróż do czasów średniowiecznych. Tam wraz ze swoim mistrzem Wilhelmem, wśród posępnych, wilgotnych murów opactwa, jest świadkiem zagadkowych śmierci mnichów. Atmosfera staje się gęsta nie...