Uwielbiam czytać o kobietach. Mam takie poczucie, że jesteśmy bardziej skomplikowane, obdarzone większym zasobem emocji, bardziej przeżywamy i nasze życie jest pełniejsze, bogatsze. Kiedy sięgałam po „Histeryczki” Roxane Gay zaintrygował mnie przede wszystkim punkt widzenia feministki. Ja się za taką nie uważam, jednak gdy zagłębiam się w temat to jednak chciałabym, żeby kobiety miały równe prawa z mężczyznami w sferze rodzinnej, społecznej i politycznej, mogły się z równą łatwością realizować zawodowo, mogły być samodzielne i samowystarczalne. Zatem ideowo feminizm jest mi bliski, natomiast przez stereotypy wolę się z nim nie utożsamiać. Wizerunek „babochłopa” nienawidzącego mężczyzn, agresywnego i rozkrzyczanego, popierającego prawo do aborcji, jest we mnie jednak bardzo silny.
Roxane Gay jest zatem feministką, jedną z najbardziej znanych i słuchanych w Stanach Zjednoczonych. Również czytanych, bo ma w swoim dorobku kilka książek oraz współpracę z New York Timesem. Urodziła się w 1974 roku w Nebrasce, jest wykładowcą na Purdue University. Nie ukrywa, że jej życie zostało złamane przez gwałt, a traumę tego wydarzenia pokonała dzięki zaangażowaniu w ruch feministyczny.
Ten krótki życiorys autorki jest bardzo istotny dla zrozumienia jej opowiadań zawartych w zbiorku „Histeryczki”. Przedstawione tam kobiety są skrzywdzone, smutne, zagubione, niezrozumiane, często samotne nawet wśród najbliższych. Wiele doświadcza przemocy, często tej seksualnej, rezygnują z siebie pogrążone w beznadziei. Takie wypełnione goryczą życie jest udziałem matek, żon, narzeczonych, kochanek, prostytutek, małych dziewczynek i pań dojrzałych. Kobiety te być może zachowują się irracjonalnie, jednak kiedy zaczniemy je oceniać przez pryzmat ich doświadczeń, doznanych krzywd, znika wrażenie nieadekwatności ich reakcji, bezsensowności działań, czy zaniechań.
Największe wrażenie zrobiło na mnie opowiadanie o dwóch około 11-letnich dziewczynkach, które zostały porwane przez mężczyznę, wielokrotnie wykorzystywane, a następnie wypuszczone w pobliżu szpitala, aby mogły szybko uzyskać pomoc. Po kilku latach ich oprawca został złapany i osądzony, one brały udział w procesie. Ich historia kończy się tym, że mężczyzna pisze do nich list z więzienia, w którym prosi je o wybaczenie, potrzebne mu do skrócenia kary. Oszczędność słów, bezgłośne, czasami wręcz zwierzęce reakcje dziewczyn na te fakty przemawiają najdobitniej, są najbardziej obrazowym wyrazem ogromu bólu, zniszczenia, cierpienia, jakie stało się udziałem tych dzieci.
Równie poruszająca była dla mnie historia kobiety, która dostaje pod opiekę kilkumiesięczną córeczkę swojego obecnego kochanka. Kobieta doświadcza z jego strony potwornej przemocy, jednak nie odchodzi. Co przedziwne, ma również męża, z którym utrzymuje prawdziwie przyjacielskie stosunki, wobec tego zastanawiamy się, co mogło spowodować taki układ. Z czasem okazuje się, że pełne miłości, idealne życie tej pary zostało zmiecione w chwili, gdy ich roczny synek zginął pod kołami samochodu.
Lektura „Histeryczek” była dla mnie wstrząsająca. Autorka przedstawia w nich życiorysy pełne cierpienia, niepokoju, nieutulonego żalu. Przy czym żadna z bohaterek nie jest oceniana, raczej wyczuwa się wiele zrozumienia i tolerancji ze strony autorki. Wszystkie dziwne działania swoich bohaterek Roxane Gay wyjaśnia traumatycznymi przeżyciami z przeszłości. Bardzo często są one rezultatem krzywd doznanych od mężczyzn, dla których liczy się tylko fizyczność, odczłowieczone ciało kobiet, pozbawianie ich godności. To bardzo trudna książka w takim sensie, że trudno przyjąć do wiadomości wagę okropnych doświadczeń, jakie stają się udziałem wielu kobiet. Niemniej jest to ważne dzieło zachęcające do namysłu, otwierania się na innych, większej wrażliwości.

Uwielbiam czytać o kobietach. Mam takie poczucie, że jesteśmy bardziej skomplikowane, obdarzone większym zasobem emocji, bardziej przeżywamy i nasze życie jest pełniejsze, bogatsze. Kiedy sięgałam po „Histeryczki” Roxane Gay zaintrygował mnie przede wszystkim punkt widzenia feministki. Ja się za taką nie uważam, jednak gdy zagłębiam się w temat to jednak chciałabym, żeby...