Gertruda Poniatowska z domu Piontek to cała kwintesencja powieści Pani Magdy. „Upiorna mamuśka, harpia, pirania” jak o niej mówił syn Augustyn, potrafiła każdemu zajść za skórę.
Wszędzie było jej pełno, we wszystko się wtrącała, wszędzie ją „mąszeri” (jej ulubione słówko) można było usłyszeć, każdy musiał bez dyskusji spełniać jej polecenia. Uwielbiała pić kawkę ze swoich markowych filiżanek, miała całą garderobę butów, każdą parę na inna okazję, nawet te z czerwona podeszwą na własny pogrzeb.
Jej mąż spokojny Romuald, marzył o spokoju, wypiciu kawy ze zwykłego kubka i poczytaniu zwykłej powieści, a nie tylko książek noblistów, tak jak to czyniła jego żona.
Na końcu syn, Augustyn, który jako już dorosły lekarz ginekolog potrafił przeciwstawić się mamusi i wyprowadził się z domu.
„Moralność pani Piontek” to przezabawna powieść. Pomysły Trudzi Piontek zaskakiwały mnie i bardzo śmieszyły. Cała jej postać jest w ogóle wyjątkowa. Raz wkurzająca, a znowu po kilku stronach rozczulająca i rozbawiająca do łez. Powieść czyta się błyskawicznie. Nie ma w niej opisów miejsc zdarzeń, przyrody,itp. ale to przede wszystkim komedia i tutaj Pani Magda wywiązała się rewelacyjnie ze swojego zadania. Książka bawi, ale również i uczy. Trzeba cieszyć się tym co się ma, każdą chwilą dnia codziennego.

Gertruda Poniatowska z domu Piontek to cała kwintesencja powieści Pani Magdy. „Upiorna mamuśka, harpia, pirania” jak o niej mówił syn Augustyn, potrafiła każdemu zajść za skórę.
Wszędzie było jej pełno, we wszystko się wtrącała, wszędzie ją „mąszeri” (jej ulubione słówko) można było usłyszeć, każdy musiał bez dyskusji spełniać jej polecenia. Uwielbiała pić kawkę ze swoich...