Opis streszczający fabułę na okładce książki sugerował, że będzie to wojenna opowieść. Jednak z własnego czytelniczego doświadczenia wiem, że opis wydawcy potrafi być mylący. Niejednokrotnie już te króciutkie streszczenia potrafiły mnie nie tylko rozczarować ale i pozytywnie zaskoczyć. Tak właśnie jest z tą powieścią, która zaczyna się w roku 1944 w spokojnej angielskiej wiosce. Nie słychać tu odgłosów strzałów i gdyby nie brak we wsi zdrowych, sprawnych mężczyzn nic nie wskazywałoby, że gdzieś w ogóle trwa jakaś wojna. Dziewięcioletni Daniel nigdy nie widział Niemca, ale wie, że jego ojciec walczy z nimi na froncie. We wsi mówią, że przywieziono partię niemieckich jeńców. Daniel widział jednego z nich przy wyrębie sadu i wcale nie był taki straszny. Nie był taki jak ten potwór troll mieszkającym pod mostem. Hans był miłym, uczynnym drwalem zawsze pomagał mamie załadować drewno na wózek. Mama lubiła go bardzo i nawet się z nim całowała w starej szopie. Szkoda tylko, że zapomina poczytać mi na dobranoc.
Pierwsze rozdziały tej powieści wskazywały, że trafił mi się historyczny romans z wątkiem wojennym. Nie rozumiałem jeszcze znaczenia cytatów pochodzących z baśni, którymi autorka poprzedzała rozdziały. Coraz bardziej przyglądałem się codziennemu życiu Annabel i jej synowi. Widziałem, że chłopiec żył swoim własnym życiem, pozbawionym matczynej miłości, trochę baśniowym. Inaczej rozumiał świat dobra i zła. Był już jednak na tyle dorosły, by rozumieć, że ten lodowaty chłód matki był następstwem jego narodzin. Coś się popsuło u mamusi, kiedy on przyszedł na świat. Przeczytał kiedyś o tym w jednym z tatusiowych listów do mamy. Mama była zimna jak Królowa Śniegu i może mnie nie chciała.
Pięknie pisze Chloë Mayer o miłości, a właściwie jej braku. W końcu przyłapałem się na tym, że ta baśniowa, harlequinowa i sielankowa opowieści zmierza w kierunku prawdziwego świata. Świata, w którym każdy jest zdolny do potworności. Jest nienawiść i złość, że nie uda się zatrzymać kochanka przy sobie. Jest też obojętność, zatajenie czegoś ważnego i doprowadzenie do śmierci niewinnego człowieka.
Myślę, że każdy z nas odbierze tę powieść inaczej. Będą osoby, które w Annabel ujrzą niewierną żonę, złą matkę a nawet zdrajczynię. Będą też takie, które jej bardzo współczują a nawet uronią łzę. Chcecie dowiedzieć się jak widział to wszystko Daniel to sięgnijcie po książkę. Gwarantuję że będzie to przygoda zaskakująca z uczuciem smutku, a nawet chwilami mrożąca krew w żyłach. Szkoda, że to jedyna książka Chloë Mayer z przyjemnością przeczytałbym coś jeszcze.

Opis streszczający fabułę na okładce książki sugerował, że będzie to wojenna opowieść. Jednak z własnego czytelniczego doświadczenia wiem, że opis wydawcy potrafi być mylący. Niejednokrotnie już te króciutkie streszczenia potrafiły mnie nie tylko rozczarować ale i pozytywnie zaskoczyć. Tak właśnie jest z tą powieścią, która zaczyna się w roku 1944 w spokojnej angielskiej...

"Zło być może często wynika z zatajenia czegoś, założenia rąk, odwrócenia wzroku."

Często rodzinne sekrety nie wychodzą na jaw lub są bardzo skrzętnie skrywane. A gdy prawda ujawnia się w całej okazałości wówczas często rujnuje ona życie rodzinne lub je komplikuje. Jednakże nie zawsze tak jest. Czasem prawda pomaga lub nawet niesie ukojenie krewnym. A jak jest w przypadku rodziny Pattersonów? Czy pewne skrywane sekrety ujrzą światło dzienne?

1944 rok. Reggie, mąż Annabel, musi walczyć na froncie. Daniel, syn Reggie i Annabel, jest małym, lecz wrażliwym ojcem o bogatej wyobraźni. Nieraz ucieka w świat fantazji, gdyż matka nie jest zainteresowana chłopcem. Daniel nie bardzo rozumie swoją sytuację, lecz stara się pomagać matce w drobnych obowiązkach. Początkowo Reggie pisze do żony listy, lecz z czasem przestaje się kontaktować z rodziną. Tymczasem Annabel nawiązuje bliższą znajomość z pewnym drwalem, który umila jej czas... Jak potoczą się dalsze losy rodziny Pattersonów? Co wyniknie z bliskiej znajomości między Annabel a tajemniczym drwalem?

"Chłopiec ze śniegu" to niewątpliwie poruszająca powieść, której tłem jest II wojna światowa. Jej bohaterem jest zwyczajna rodzina uwikłana w sekrety i niedopowiedzenia. Powieść podzielona jest na krótkie i czytelne rozdziały. Narracja czasem prowadzona jest z perspektywy jednego z bohaterów a czasem trzecioosobowa. Jej autorem jest Chloe Mayer, która w umiejętny sposób poprowadziła zarówno samą fabułę jak i bohaterów.

"Chłopiec ze śniegu" to poruszająca a zarazem smutna historia zwykłej niemieckiej rodziny, której przyszło żyć w czasach II wojny światowej. A szczególną uwagę przykuły losy małego chłopca Daniela, który nie miał zbyt wielu życzliwych kolegów. Za to bez wątpienia obdarzony był bogatą fantazją, dzięki której mógł jakoś przetrwać wiele lat w cieniu II wojny światowej. Od wczesnego dzieciństwa chłopiec zasłuchany był w słowa matki opowiadającej bajki na dobranoc. Odkąd matka poznała bliżej obcego mężczyznę Daniel sprawiał wrażenie dziecka zaniedbanego i brudnego. Jednakże od pewnego czasu wiedział, iż coś łączy matkę i obcego mężczyznę. Annabel stopniowo oddalała się od własnej rodziny - stała się inną kobietą niż była wcześniej...

Cała opinia na stronie:
https://moichksiazekswiat.pl/chlopiec-ze-sniegu

"Zło być może często wynika z zatajenia czegoś, założenia rąk, odwrócenia wzroku."

Często rodzinne sekrety nie wychodzą na jaw lub są bardzo skrzętnie skrywane. A gdy prawda ujawnia się w całej okazałości wówczas często rujnuje ona życie rodzinne lub je komplikuje. Jednakże nie zawsze tak jest. Czasem prawda pomaga lub nawet niesie ukojenie krewnym. A jak jest w przypadku...

Rzeczywistość kontra wyobraźnia


Czasami granica między rzeczywistością a wyobraźnią zaciera się. Przestajemy odróżniać, co jest prawdą, widzimy przed sobą jedynie ten nasz wyimaginowany świat. Przypomina to pułapkę umysłu, w którą zwykle sami się zapędzamy, gdy zanadto poddajemy się swojej wyobraźni. Ale przecież tak przyjemnie jest uciec od szarej egzystencji, od codziennych kłopotów. Czy nie lepiej byłoby żyć w swoim zaczarowanym świecie?
Nie wiem, jak udało się schować przede mną tej książce, ale na szczęście nasze drogi się ze sobą w końcu zetknęły. "Chłopiec ze śniegu" to taka ukryta perełka, zawieruszony skarb wśród książek, który powinien lśnić i zachwycać swoim pięknem innych.
Historia zaczyna się niewinnie. Do spokojnej wsi Bambury w Anglii przyjeżdżają pierwsi niemieccy jeńcy wojenni. Wśród nich jest Hans, który odmieni życie pewnej rodziny. Daniel i Annabel nie od razu przywiązują się do mężczyzny. Wiedzą, a zwłaszcza Annabel, że jest niebezpieczny, jest wrogiem kraju i tak naprawdę wcale nie powinno go tu być.
Hans pracuje w farmie niedaleko ich domu, gdzie rąbie drewno. Daniel wyobraża sobie, że jest księciem, który - na potrzeby sytuacji - przeobraził się w drwala. Jest nim zafascynowany i w końcu obaj się zaprzyjaźniają. Z kolei Annabel zaczyna fascynować się nim w zupełnie inny sposób. Niepostrzeżenie stają się kochankami, a dla kobiety każda chwila z Hansem jest wytchnieniem od przytłaczającej codzienności. Do tragedii dochodzi, gdy Daniel zaczyna tworzyć swój własny wyimaginowany świat i przestaje odróżniać co jest fantazją, a co rzeczywistością.
Nie od razu zakochałam się w tej powieści. Na początku było ładnie, lecz nieporywająco. Czułam taką monotonność, jakby niewiele się działo, a dużo można byłoby rozwinąć i napisać inaczej, tak, aby bardziej zaciekawić i bardziej wciągnąć czytelnika do tego świata. Z czasem jednak dałam się porwać tej historii, która rzuciła na mnie urok, trwający do teraz.
"Chłopiec ze śniegu" jest przepiękną i niezwykle poruszającą powieścią. Czas książki jest dla mnie idealny, gdyż uwielbiam czytać o drugiej wojnie światowej, mimo że tutaj była na drugim planie, czasem się jej nawet nie odczuwało. Bardzo podobał mi się ten lekko baśniowy świat przedstawiony przez autorkę. Daniel, aby przypodobać się swojej matce, daje się porwać swojej wyobraźni i interpretuje różne sytuacje oraz zachowania bohaterów w taki sposób, jakby to nie było realne życie, lecz jedna z historii z baśni, które czyta mu na dobranoc mama. Jak dla mnie świetnie została wykreowana postać Annabel. Samotna, nieszczęśliwa i zagubiona matka, której depresja poporodowa zdaje się trwać w najlepsze. Annabel z trudem znosi towarzystwo "chłopca" (prawie nigdy nie nazywa go swoim dzieckiem ani Danielem, zawsze jest to chłopiec). Chciałaby się wyrwać z marazmu, ale za bardzo się boi, więc tak trwa w swoim nieszczęściu, niszcząc siebie i swoich bliskich. Bohaterzy są tu tacy ludzcy, tacy prawdziwi. Żadni z nich bohaterzy, pokazują swoje prawdziwe oblicze ludzi wystraszonych i egoistycznych. Pod koniec książki pojawia się mnóstwo niepokojących i przerażających momentów, które naprawdę mnie wstrząsnęły. Ale nie oceniałam ani też nie winiłam bohaterów za to, co zrobili. Zrozumiałam ich. Miałam ochotę pokierować nimi, pomóc im wyplątać się z tego wszystkiego, ale i tak rozumiałam ich decyzje.
"Chłopiec ze śniegu" oczarowuje i na długi pozostaje w pamięci. Trudno przestać mi analizować tę smutną historię, bo zakorzeniła się we mnie głęboko. A ostatnie zdanie książki łamie serce. Piękna, poruszająca, ale i brutalna. Po prostu musicie ją przeczytać.

Rzeczywistość kontra wyobraźnia


Czasami granica między rzeczywistością a wyobraźnią zaciera się. Przestajemy odróżniać, co jest prawdą, widzimy przed sobą jedynie ten nasz wyimaginowany świat. Przypomina to pułapkę umysłu, w którą zwykle sami się zapędzamy, gdy zanadto poddajemy się swojej wyobraźni. Ale przecież tak przyjemnie jest uciec od szarej egzystencji, od...

Do spokojnego angielskiego miasteczka Banbury wraz z przybyciem niemieckich jeńców wojennych wkrada się niepokój i strach. Senne miasteczko budzi się do życia i rozpoczyna swoją własną krucjatę.

Annabele od najmłodszych lat marzyła by zostać matką. Tuląc swoje pupilki do piersi i szepcząc im bajki do porcelanowych uszek czuła się gotowa. Niestety zderzenie dziecięcych marzeń z rzeczywistością okazały się dla niej wielkim rozczarowaniem. Od momentu, kiedy zobaczyła chłopca wiedziała, że go nie kocha. Wprowadził w jej życie smutek i pustkę. Chłód, którego nikt nie był w stanie rozgrzać, ale czy na pewno?

Od dnia kiedy w liście od ojca potajemnie przeczytał, że matka go nie kocha starał się znaleźć sposób by stać się jej pupilkiem. choć miał tylko 9 lat marzył, by ją obronić i zostać jej bohaterem. Nie zdawał sobie jednak sprawy jakie konsekwencje niesie za sobą to marzenie i wielką cenę przyjdzie mu za nie zapłacić.

Do spokojnego angielskiego miasteczka Banbury wraz z przybyciem niemieckich jeńców wojennych wkrada się niepokój i strach. Senne miasteczko budzi się do życia i rozpoczyna swoją własną krucjatę.

Annabele od najmłodszych lat marzyła by zostać matką. Tuląc swoje pupilki do piersi i szepcząc im bajki do porcelanowych uszek czuła się gotowa. Niestety zderzenie dziecięcych...

Intrygująca, mroczna, magiczna, depresyjna - wiele określeń można by przypisać tej książce.
Chloe Mayer stworzyła swego rodzaju baśń dla dorosłych na podobieństwo baśni braci Grimm. Te często bywają straszne i wcale nie kończą się dobrze.

Tłem jest wojna. Jednak w Anglii, na prowincji, w 1944 roku wojna wydaje się być odległa i nierealna. Odczuwa się ją tylko przez brak czegoś lub kogoś.
Nie ma mężczyzn, ojców i mężów, bo walczą na froncie. Brakuje żywności i opału.
Poza tym życie toczy się w miarę normalnie.
Bohaterami są: Annabel - kobieta pogrążona w depresji od czasu porodu, która nie radzi sobie z codziennymi obowiązkami, choć usiłuje sprawiać wrażenie normalnej i zaradnej oraz jej 9-letni syn Daniel, który walczy z własnymi demonami. Przy braku miłości i akceptacji ze strony matki, ucieka w świat baśni i fantazji. Tam jednak też czają się potwory.
W ostatecznym rozrachunku, jak stwierdza: "Kłamstwa były jak bajki równie niebezpieczne jak one.

To jedna z tych książek, które na swój sposób mną wstrząsnęły.
Z początku miejsca wydawała się trochę ospała, do tego kolejny raz wojenne tło i wydawało mi się, że nie zaiskrzy.
Zresztą wielu czytelnikom ta książka może się nie spodobać. Podejście autorki do tematu jest w dość odmienne, a sposób narracji nie każdego zadowoli.
Jednak dla poszukujących nowych stylów czy psychologicznych portretów będzie to miła niespodzianka. Tym bardziej udana, że to debiut.

Emocje, oniryzm, przeplatanka dramatycznych wydarzeń z baśniowym klimatem, próba ucieczki od trudnej rzeczywistości, sztywne relacje rodzinne, angielska powściągliwość to ciekawa mieszanka, która może zachęcić do sięgnięcia po tę powieść. I słusznie. Warto dać jej szansę.
Świetnie wykorzystane motywy z baśni "Królowa Śniegu".

Intrygująca, mroczna, magiczna, depresyjna - wiele określeń można by przypisać tej książce.
Chloe Mayer stworzyła swego rodzaju baśń dla dorosłych na podobieństwo baśni braci Grimm. Te często bywają straszne i wcale nie kończą się dobrze.

Tłem jest wojna. Jednak w Anglii, na prowincji, w 1944 roku wojna wydaje się być odległa i nierealna. Odczuwa się ją tylko przez brak...

To jedna z książek, które mną w pewien sposób wstrząsnęły. Zdawała się trochę nudna z początku plus motyw wojny już wielokrotnie przerabiany na setki sposobów. Tutaj jednak wojna jest tłem i echem dla skomplikowanej ludzkiej świadomości. Świat poznajemy oczami chlopca - Daniela zafascynowanego baśniami oraz oczami matki - Annabel, ktora od porodu cierpi na depresję i w opowiadaniu wyręcza ją 3 osobowy narrator. Ciekawy dwugłos wiedzie czytelnika przez meandry ludzkich emocji, samotności, odrzucenia, braku nadziei i braku relacji... a wszystko to spowite jest mgłą baśniowego oniryzmu. Widzimy świat zgorzkniałymi oczami matki, marzącej jedynie o ucieczce od życia oraz oczami chłopca, gdzie wszystko co baśniowe i nierealne nagle staje się możliwe. Trudne realacje na tle wojny prowadzą do dramatycznych i nieodwracalnych skutków. Świat baśni niestety nie przychodzi z oczekiwanym ratunkiem. Książka potrafi zagrać na emocjach, jeśli tylko chce się wgryźć w jej niepowtarzalny klimat. Ogromny plus za oryginalność oraz za świetnie wkomponowane odniesień do "Królowej Śniegu".

To jedna z książek, które mną w pewien sposób wstrząsnęły. Zdawała się trochę nudna z początku plus motyw wojny już wielokrotnie przerabiany na setki sposobów. Tutaj jednak wojna jest tłem i echem dla skomplikowanej ludzkiej świadomości. Świat poznajemy oczami chlopca - Daniela zafascynowanego baśniami oraz oczami matki - Annabel, ktora od porodu cierpi na depresję i w...

Książka bardzo wciągająca. Rzeczywistość przeplata się z wydarzeniami fikcyjnymi. Niesamowita historia rodziny, która przeżywa czas wojny. Rozdzielenie ich ma wpływ na życie.Pięknie wplecione są cytaty z bajek. Książka wzrusza, pokazuje nam różne aspekty macierzyństwa i różne oblicza miłości. Bardzo polecam. Mnie ta książka zachwyciła.

Książka bardzo wciągająca. Rzeczywistość przeplata się z wydarzeniami fikcyjnymi. Niesamowita historia rodziny, która przeżywa czas wojny. Rozdzielenie ich ma wpływ na życie.Pięknie wplecione są cytaty z bajek. Książka wzrusza, pokazuje nam różne aspekty macierzyństwa i różne oblicza miłości. Bardzo polecam. Mnie ta książka zachwyciła.

A mnie się książka podobała. Czytało mi się ja przyjemnie, aż się zdziwiłam, kiedy dobiłam do końca. Nie powiem o niej nic odkrywczego. Uważam, ze warto przeczytać, ale tez bez jakiegoś większego szału. Na pewno nie będzie to czas zmarnowany, aczkolwiek zapewne są tez pozycje bardziej interesujące.

A mnie się książka podobała. Czytało mi się ja przyjemnie, aż się zdziwiłam, kiedy dobiłam do końca. Nie powiem o niej nic odkrywczego. Uważam, ze warto przeczytać, ale tez bez jakiegoś większego szału. Na pewno nie będzie to czas zmarnowany, aczkolwiek zapewne są tez pozycje bardziej interesujące.

Chciałabym móc przeczytać jeszcze jakąś książkę tej autorki. Pozycja wciągająca, ciekawa. Warto przeczytać szmaragdową serię.

Chciałabym móc przeczytać jeszcze jakąś książkę tej autorki. Pozycja wciągająca, ciekawa. Warto przeczytać szmaragdową serię.

Nie czuć wojennego klimatu, jednak wyobraźnia chłopca zachęca do czytania dalej.

Nie czuć wojennego klimatu, jednak wyobraźnia chłopca zachęca do czytania dalej.