Akcja powieści "Salambo" osadzona jest w starożytności, w czasach wojen punickich. Tytułowa bohaterka jest córką słynnego wodza kartagińskiego Halmikara Barkasa, kapłanką bogini Tanit, żyje w pałacu swego ojca, otoczona towarzyszkami wiary. Na pierwszych kartach dzieła przedstawiona jest wielka uczta wydana w ogrodach pałacu Halmikara, sfinansowana przez niego (jednak bez jego wiedzy), której uczestnikami są, oczekujący na wypłatę zaległego żołdu, barbarzyńcy. Nie trudno się domyślić, jak się kończy świętowanie wojska, dochodzi do zdemolowania ogrodów, sytuację w części ratuje pojawienie się pięknej i tajemniczej Salambo. Od tej chwili w sercu i w mózgu dowódcy Libijczyków, Matho, zakwita fascynacja kobietą i będą go to uczucie i pasja prześladowały do końca życia. Fabuła powieści nie jest skomplikowana i obszerna, ogranicza się do wojny między barbarzyńcami a Kartaginą, której szala zwycięstwa przechyla się raz w jedną, raz w drugą, stronę, ostatecznie kończąc się pogromem Filistynów i wybicia ich oddziałów co do ostatniego wojaka, którym jest Matho. Zarysowany jest też wątek miłosny, raczej drugorzędny ( zdecydowanie nie zaliczyłbym tej powieści do romansów) - Salambo, nie będąc osobą obeznaną w stosunkach damsko-męskich, odkrywa,że Matho, mimo swojego pochodzenia, brutalności i obyczajów budzi u niej jakiegoś rodzaju fascynacje (czy jest to miłość pozostaje do interpretacji czytelnika) . Gdy w pewnej fazie wojny, kiedy wydaje się, że dni Kartaginy są policzone, Salambo udaje się do namiotu Libijczyka prosząc go o oddanie szaty (Zaimphi, amulet Kartaginy) bogini Tanity , staje się on pierwszym (i ostatnim) mężczyzną , który dotyka jej ciała i obdarza ją pocałunkami; Kobieta podstępem odzyskuje trofeum, ale przez przypadek pęka jej łańcuszek cnoty, który kobiety tamtej epoki nosiły opięty wokół kostki ( nie dochodzi jednak do zbliżenia ), być może był to znak zguby. Ostatnia scena powieści to ślub Salambo z królem Numidów, Narr Havasem (ślub zaaranżowany, Halmikar w zamian za pomoc podczas wojny i przejście na swoją stronę zobowiązał się oddać córkę sojusznikowi) , ceremonia okraszona egzekucją ostatniego barbarzyńcy, podczas której Salambo nie kryje swoich uczuć i na skutek negatywnych emocji, umiera.
Jest to powieść z nurtu naturalizmu (choć nie posiada wszystkich jego cech) kierunku którego Flaubert był prekursorem. Dodając do założeń prądu literackiego fascynację autora historią starożytną, otrzymujemy wręcz dokumentalny opis architektury, geografii, mitologii, religii i obyczajów Kartaginy. Nie brakuje również bardzo charakterystycznych dla tego nurtu opisów niewskazanych raczej dla wrażliwych czytelników - w skutek akcji w wąwozie górskim kilka tysięcy barbarzyńców znalazło się w zasadzce, bez pożywienia, bez wody...dochodzi do śmierci z głodu,pragnienia, zabójstw, procesów gnilnych, rozkładów ciał, chorób zakaźnych i aktów kanibalizmu co w najmniejszych szczegółach autor relacjonuje. Przerażający jest również opis ofiarowania dzieci (poprzez spalenie żywcem, przerażający także z powodu rozpowszechnionego zabobonu nazywanego religią) jednemu z bóstw, jednak najbardziej zapada w pamięć turpistyczny opis ostatniej drogi Matho, ostatniego z niedobitków barbarzyńskich, niedoszłego ukochanego (?) i kochanka (?) Salambo, dosłownie rozszarpanego żywcem i obdartego ze skóry przez widzów ceremonii zaślubin.
Książka nie jest obszerna pod względem objętości, nie ma też rozbudowanej fabuły. Nie jest najłatwiejsza w odbiorze, głównie ze względu na (zbyt) szczegółowe opisy, detale, zwłaszcza z mitologii kartageńskiej. Z drugiej strony jednak są to założenia nurtu, więc konstrukcja powieści nie jest zaskakująca, przeciwnie do enigmatycznego i nieszczęśliwego zakończenia.

Akcja powieści "Salambo" osadzona jest w starożytności, w czasach wojen punickich. Tytułowa bohaterka jest córką słynnego wodza kartagińskiego Halmikara Barkasa, kapłanką bogini Tanit, żyje w pałacu swego ojca, otoczona towarzyszkami wiary. Na pierwszych kartach dzieła przedstawiona jest wielka uczta wydana w ogrodach pałacu Halmikara, sfinansowana przez niego (jednak bez...