Eric - Emmanuel Schmitt to pisarz, którego nie trzeba nikomu przedstawiać. Wirtuoz w swoim fachu. Autor wspaniałych filozoficznych przypowieści. Myślę, że każdy czytał przynajmniej jedną z jego książek. W swojej najnowszej powieści zastanawia się, jak to możliwe, że na świecie jest tyle samo dobra, jak i zła. Przecież my ludzie pragniemy miłości, a okazuje się, że bardzo często nasze serca wypełnia nienawiść. Dlaczego tak się dzieje, że w imię najświętszych wartości ludzie są zdolni do popełnienia najgorszych zbrodni? Chyba niestety nie da się na to pytanie jednoznacznie odpowiedzieć, chociaż Schmitt próbuje. Szukając właściwych wniosków zastanawia się i błądzi. Te smutne i bardzo pouczające refleksje stają się zatem istotnym wątkiem jego najnowszej przypowieści. "Człowiek, który widział więcej" nawiązuje bardzo wyraźnie do aktualnej sytuacji na świecie. Główny bohater tej powieści jest świadkiem zamachu. Nagle staje on twarzą w twarz z ludzkim dramatem, bólem i cierpieniem. Jego zeznania nie są jednak do końca wiarygodne, ponieważ Augustin otrzymuje dar widzenia czegoś więcej niż wszyscy inni dookoła niego. Zaskakujący zbieg okoliczności sprawia, że ten młody stażysta jednej z gazet wchodzi w posiadanie komputera zamachowca oraz poznaje jego brata. Chcąc zrozumieć czym kierował się ten człowiek sam przyjmuje radykalny sposób myślenia i przygotowuje samobójczy zamach. Ma również okazję przeprowadzić wywiad z Bogiem. Ta sytuacja staje się punktem wyjścia do bardzo głębokich rozważań i przemyśleń. Padają pytania, nad którymi, trzeba się pochylić. Schmitt zastanawia się bowiem, kto tak naprawdę odpowiedzialny jest za zło na tym świecie - Bóg czy człowiek? Idzie jednak również o krok dalej, ponieważ zastanawia się również kto jest odpowiedzialny za zło wyrządzone w imię największych wartości - Bóg czy człowiek? Na te trudne pytania każdy czytelnik musi odpowiedzieć sobie sam. Schmitt nie daje nam gotowych rozwiązań, raczej zmusza od myślenia i głębszej refleksji. "Człowiek, który widział więcej" to powieść trudna, która wymaga od czytelnika dużego skupienia. Niestety nie urzekła mnie tak jak "Oskar i pani Róża". Mały Oskar pisał przepiękne listy do Pana Boga, dorosły Augustin przeprowadza z Nim wywiad. Listy bardzo mnie wzruszyły i rozczuliły, dlatego po tym wywiadzie spodziewałam się głębszych emocji. Niestety jak dla mnie był odrobinę rozczarowujący. Nie było w nim takiej pasji jak w Mickiewiczowskiej Wielkiej Improwizacji. Jednak jest to bardzo subiektywne odczucie. Mimo wszystko uważam, że jest to książka godna polecenia. Nie można pozostać wobec niej obojętnym i tak jak we wszystkich innych przypowieściach tak i w tej Schmitt przekonuje nas swoją wnikliwością, wyważeniem i subtelnością. Polecam!

mufloneks.blogspot.com

Eric - Emmanuel Schmitt to pisarz, którego nie trzeba nikomu przedstawiać. Wirtuoz w swoim fachu. Autor wspaniałych filozoficznych przypowieści. Myślę, że każdy czytał przynajmniej jedną z jego książek. W swojej najnowszej powieści zastanawia się, jak to możliwe, że na świecie jest tyle samo dobra, jak i zła. Przecież my ludzie pragniemy miłości, a okazuje się, że bardzo...