WOOOW! To było coś. Już wiem, że kocham Colleen Hoover. Jej historie są niesamowite, czyta się je jednym tchem. Ta jest jeszcze bardziej wyjątkowa, bo oparta na prywatnych doświadczeniach autorki i jej rodziny.
Colleen wspaniale opisuje ludzkie uczucia, emocje głaszczą nas, a czasem wręcz smagają, bo są prawdziwe. Tę książkę się przeżywa po prostu.
Najbardziej podobały mi się listy nastoletniej Lily do Ellen, w których opisuje co jej się przydarzyło. W niektórych momentach aż mnie zatykało. To było piękne i czasami nawet zakręciła mi się łezka w oku. Atlas skradł moje serce bezapelacyjnie.
Wydarzenia kiedy Lily jest starsza są już mocno okraszone "życiem na szczycie" i zbiegami okoliczności. Tych ostatnich było aż trzy! To mnie trochę zirytowało i z lekka zapachniało tanią komedią romantyczną. Jednak to wcale nie oznacza, że powieść jest przesłodzona. Colleen potrafi wszystko odpowiednio wyważyć, by przesady nie było. Mimo, że porusza w swojej powieści bardzo trudny temat, w niektórych momentach jest też bardzo zabawnie (Marshall! to twoja sprawka).

Polecam :)

WOOOW! To było coś. Już wiem, że kocham Colleen Hoover. Jej historie są niesamowite, czyta się je jednym tchem. Ta jest jeszcze bardziej wyjątkowa, bo oparta na prywatnych doświadczeniach autorki i jej rodziny.
Colleen wspaniale opisuje ludzkie uczucia, emocje głaszczą nas, a czasem wręcz smagają, bo są prawdziwe. Tę książkę się przeżywa po prostu.
Najbardziej podobały mi...