Książkę Pani Walczak całkiem przyjemnie mi się czytało. Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się, że tak będzie, zważywszy na temat jaki został w niej przedstawiony. Bo „Malinowa trufla” to w pewnym sensie książka o walce. O nieustannym zmaganiu się z przeszłością, teraźniejszością, rodziną, samym sobą. Poznając historię Elżbiety – głównej bohaterki – możemy z całą mocą dostrzec, jak przemoc psychiczna i toksyczne relacje z najbliższymi, wpływają na funkcjonowanie człowieka i jak z każdym dniem coraz bardziej niszczą życie całej rodziny. Tak więc, niewątpliwie jest to temat trudny i mało przyjemny. Jednak po przeczytaniu książki mogę śmiało stwierdzić, że w tym przypadku został on ciekawie ujęty. A ponieważ i humoru tutaj nie zabrakło, to w rezultacie powstała książka zupełnie przyjemna w odbiorze. Jednakże, chcę zaznaczyć, że nie jest to pozycja, do której chciałabym w przyszłości powrócić. Książka jest dobra, ale bez rewelacji.

Elżbieta to kobieta w średnim wieku, matka dwóch dorosłych już synów, żona wieloletniego bezrobotnego i córka zabiegająca przez całe życie o miłość matki. Kobieta, która wszystko podporządkowała rodzinie, choć ta kompletnie na to nie zasługiwała. „Muszę kochać, bo to moja rodzina. Muszę pomóc, bo to moja rodzina. Nie mogę się im stawiać bo to jeszcze bardziej popsuje atmosferę w domu”. I będąc latami wierną tym myślom, latami żyjąc w ciągłym poczuciu obowiązku, tkwiła w patologicznej rodzinie, nie potrafiąc ruszyć na przód i zawalczyć o lepszą przyszłość. Chociaż na początku jeszcze próbowała. I już sama nadzieja na choć drobny, pozytywny gest ze strony bliskich, stanowił jej siłę napędową do podejmowania tych prób. Lecz cóż z tego, jak za każdym razem natrafiała na mur nie do przebicia? W końcu się poddała. Bo jak można dogodzić matce, której nic nigdy nie pasuje, bezrobotnemu mężowi, który potrafi tylko wymagać od innych, nigdy od siebie? Jak można stawiać się na równi z własną siostrą, ukochaną córeczką mamusi, która traktowana była i jest jak chodzący ideał? Jak długo można trwać w takim życiu, w chorej atmosferze i w poczuciu krzywdy? Nasza bohaterka wytrzymała długo. Ale w końcu, po latach, zdarzyło się coś, co przelało czarę goryczy. Wtedy nie wytrzymała. Poddała się i uciekła. Zamieszkała z niedawno poznanym mężczyzną i dopiero przy jego boku zaczęła powoli dochodzić do siebie, „leczyć swoją psychikę”, dostrzegać w sobie dobro, piękno i coraz to nowe zalety. Zalety, które zawsze miała, ale których nigdy nie widziała, zaślepiona złośliwymi i krytycznymi komentarzami, słanymi na prawo i lewo przez jej, jak sama o nich mówiła, „dalekich bliskich”. I jak czas pokazał, to właśnie ta ucieczka w pewnym stopniu ją uratowała.

Podsumowując, książka mi się spodobała i jej wybór do czytania uważam za trafiony. Moim zdaniem, warto się z nią zapoznać. Zatem polecam i zachęcam do czytania.

Książkę Pani Walczak całkiem przyjemnie mi się czytało. Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się, że tak będzie, zważywszy na temat jaki został w niej przedstawiony. Bo „Malinowa trufla” to w pewnym sensie książka o walce. O nieustannym zmaganiu się z przeszłością, teraźniejszością, rodziną, samym sobą. Poznając historię Elżbiety – głównej bohaterki – możemy z całą mocą...