Pani Clare, dlaczego pani mi to robi?

Jestem wierna fanką "Darów Anioła" czy "Mechanicznych maszyn", bo to są te czasy mojego dorastania kiedy otrzymane od dziadka 50 zł automatycznie zamieniałam w Empiku na książkę i przez to mam sentyment do wszystkiego co dotyczy Nocnych Łowców.

I moja ocena to w głównej mierze ten sentyment, który nie pozwala mi ocenić książki źle.

Historia w tym tomie, niestety, ale nie jest zbyt porywająca. Niby walka jest, niby niebezpieczeństwo jest, ale jak można żyć tym co dzieje się z bohaterami jeżeli WSZYSCY są piękni, idealni, świetni w walce a sama Emma to najobrzydliwszy przykład Mary Sue jaki ostatnio spotkałam? Z wyczekiwaniem przewracałam kolejne kartki, żeby wreszcie poznać choć jednego bohatera, który nie jest śliczny czy przystojny. No cóż, nie doczekałam się. Podobnie jak nie doczekałam się rozsądku u niektórych bohaterów, ale jak widać wraz z krwią Nocnych Łowców niezależnie od wieku musi iść brawura. A szkoda. (Uwaga do wydawcy: doczekałam się natomiast licznych literówek i co gorsza, w niektórych miejscach perfekcyjnie zamieniono imię Juliana na Jasona przez co przez kilka minut zachodziłam w głowę cóż takiego przegapiłam, że nie wiem kim jest Jason?)

Ogromny plus należy się natomiast za przełamywanie pewnych schematów: uwielbiam to, że w książkach Cassandry Clare można się spotkać z autyzmem, homoseksualizmem, transgenderyzmem czy "mieszaniem ras" wbrew prawu. Świat Nocnych Łowców to świat konserwatywny i okrutny, w którym widać wyraźny podział na dobrych i złych. Uważam, że dzięki zdrowemu podejściu tych "dobrych" powieści Cassandry Clare, jako powieści dla młodzieży, mają walor edukacyjny, który jest niezmiernie potrzebny w niektórych częściach świata. To przemycanie prostych dla młodzieży informacji, że bycie homoseksualistą to nie jest żadna choroba, że miłość nie wybiera i nie można nikogo tępić za to kogo wybrało serce. To jedyna znana mi autorka, która potrafi mierzyć się z problemem inności i za to chapeau bas, pani Clare.

Nie mniej jednak, "Władca cieni" to nie jest książka, którą czyta się z bijącym sercem. Ale niewątpliwie kończy się ją z sercem złamanym. I tego Cassandrze Clare nie wybaczę.

Pani Clare, dlaczego pani mi to robi?

Jestem wierna fanką "Darów Anioła" czy "Mechanicznych maszyn", bo to są te czasy mojego dorastania kiedy otrzymane od dziadka 50 zł automatycznie zamieniałam w Empiku na książkę i przez to mam sentyment do wszystkiego co dotyczy Nocnych Łowców.

I moja ocena to w głównej mierze ten sentyment, który nie pozwala mi ocenić książki...