Przypomnę, że to kontynuacja "5 sekund do Io". W tej części wszystko pięknie się klaruje. Podoba mi się przed wszystkim to, że większość akcji dzieje się w realu :) Gry jest mniej, ale jeśli już, to sceny są o wiele bardziej brutalne i krwawe. Bardzo na plus, że autorka pozwoliła czytelnikowi na poznanie odpowiedzi, które pozostały z części pierwszej. Tutaj non stop się coś dzieje, kolejne sprawy wychodzą na światło dzienne. Mika jako Astrid, ponownie wkracza w świat We Fly High, tym razem, na intratnym (co prawda) kontrakcie, jednak obwarowanym mnóstwem warunków. Ma dwie twarze, Opiekunki Astrid i agentki policji, która ma swoje zadanie do wykonania. Dziewczyna dochodzi do momentu, że już nie wie co ma zrobić, jak postąpić. Stoi jednocześnie po obydwu stronach barykady. Być może dlatego w grze idzie jej dosyć kiepsko, chociaż to w poprzedniej grze straciła swojego awatara. Na Tytanie nie radzi sobie. Sytuacja bardzo się komplikuje kiedy w grę wchodzi miłość. Pierwsza miłość. Czuje, że po raz pierwszy buduje coś ważnego w realnym świecie. Landowska ma ambiwalentny stosunek do gry, z jednej strony widzi przemoc, która wyziera z alter świata, ale też doświadcza tam tego, czego nie ma w życiu na co dzień. Widzi jak na nią samą wpływa przebywanie w "rzeczywistości marzeń", jakie zmiany zachodzą w jej zachowaniu, jak przesuwa swoją własną granicę. Może też przekonać się dobitnie, jak inni gracze traktują wirtualną rzeczywistość, jak chcą o to walczyć i jak wiele dla nich znaczy. Przerażą ją to, jak nieatrakcyjnym widzą świat poza Tytanem. Świat niedający tylu możliwości.

Mimo wszystko, Mikę, która w miarę jak zaczyna rozumieć politykę producenta Tytana, i po co jest tu naprawdę, ogarnia wściekłość. Zdaje sobie sprawę, że to w jej rękach jest los wielu osób, a także przyszłość gry. Zauważa wszelkie negatywne skutki, jakie ponosi ludzki organizm, i to nie tylko jej ciało. Dociera do takich obszarów gry, gdzie gracze nie realizują scenariusza gry, a załatwiają brudne interesy. To miejsce nadużyć, gdzie każdy może spełnić swoje najdziwniejsze i najbardziej mroczne pragnienia, i to bez świadków. Gdzie działają ci pochłonięci możliwości używania przemocy. Nie tylko Astrid ma dość, ludzie buntują się, przejrzeli politykę Saint Francaisa, nastawionego na korzyści materialne. Wszystko zaszło już za daleko. Młodzi ludzie zatopieni w świecie Tytana, uzależniają się od adrenaliny. Terror, z którym się tam stykają odbija się na psychice, zdrowiu w realu. Nie rzadko prowadząc do dramatu.
Okładka mocno nawiązuje do tej, z pierwszego tomu. Różnią się kolorystyką, gdzie tutaj jest stalowa, a postacie zwrócone są na wprost, a nie profilem.

Jeśli czytaliście "5 sekund do Io" to jak najbardziej. Jeśli nie, to tym bardziej bo jest lepsza ;) Z tym że bez wprowadzenia jakim jest lektura I tomu, nic z tego ;) Warda postąpiła słusznie, zachowując równowagę pomiędzy światem wirtualnym poprzednio, a realnym teraz.

Pełna recenzja na blogu:
http://sapno-main-india-hai.blogspot.com/2018/03/5-sekund-do-io-rebeliantkatom-ii.html

Przypomnę, że to kontynuacja "5 sekund do Io". W tej części wszystko pięknie się klaruje. Podoba mi się przed wszystkim to, że większość akcji dzieje się w realu :) Gry jest mniej, ale jeśli już, to sceny są o wiele bardziej brutalne i krwawe. Bardzo na plus, że autorka pozwoliła czytelnikowi na poznanie odpowiedzi, które pozostały z części pierwszej. Tutaj non stop się coś...