"Złodzieja Pioruna" czyta się z wielką przyjemnością.
Jest napisany lekko, z humorem, a jednocześnie pełno tu przygód i ciekawych, oryginalnych postaci.
W powieści Rick Riordan często nawiązuje do mitów greckich.
Mitów są setki, podobnie jak bogów, herosów, faunów, driad, najad, minotaurów itd.
Tak więc autor ma w czym wybierać i robi to ze smakiem.
Sposób pisania przypomina mi "Harry'ego Pottera" i pierwsza część "Percy'ego Jacksona" jest równie dobra.
Perseusz w zdrobnieniu zwany Percy, to dwunastoletni chłopiec, który w życiu ciągle ma pod górkę.
Jego mama Sally, pracuje w cukierni i po stracie ojca, Percy'ego, wychodzi za mąż za Gabe'a, chama, opoja, faceta śmierdzącego na odległość.
Który dni spędza na grze w karty z kumplami.
W związku z adhd, porywczością i problemami z czytaniem Percy chodzi do specjalnej szkoły.
W każdym roku zmienia szkołę, gdyż dyrektorzy uznają że sprawia zbyt duże problemy wychowawcze.
Na jego życie czyhają różne mitologiczne potwory.
Udaje mu się jednak przeżyć i trafia do obozu herosów. Tam poznaje swojego ojca i dostaje misję.
Polecam nie tylko młodym.

"Złodzieja Pioruna" czyta się z wielką przyjemnością.
Jest napisany lekko, z humorem, a jednocześnie pełno tu przygód i ciekawych, oryginalnych postaci.
W powieści Rick Riordan często nawiązuje do mitów greckich.
Mitów są setki, podobnie jak bogów, herosów, faunów, driad, najad, minotaurów itd.
Tak więc autor ma w czym wybierać i robi to ze smakiem.
Sposób pisania...