Jest to zdecydowanie najdłuższa i najbardziej rozbudowana książka z cyklu którego bohaterem jest prywatny detektyw Philip Marlowe. Intryga jest zagmatwana i z zaskakującym zakończeniem, choć pierwszoosobowa narracja pozwala jeszcze przed wielkim finałem domyślać się rozwiązania. Przez powieść przewija się wiele postaci drugoplanowych których rola czasem jest epizodyczna a czasem wręcz kluczowa.
Moim zdaniem jednak coś nie do końca zagrało jak powinno. Przeczytałem już prawie wszystkie książki których bohaterem jest Philip Marlowe (pozostały mi jeszcze „Tajemnice Poodle Springs”) i właśnie ta wciągnęła mnie najmniej. Długi, powoli rozwijający się wstęp, który wprowadza główną zagadkę odrobinę mnie zniechęcił do dalszej lektury. W książkach Chandlera najbardziej ceniłem szybko rozwijającą się akcję i specyficzny rodzaj humoru który sprawiał, że te powieści czytało się z uśmiechem na ustach, a tym razem tego zabrakło. Podsumowując, jeżeli ktoś poszukuje dobrego klasycznego kryminału w starym stylu to do mojej oceny powinien dodać przynajmniej dwa oczka, ale dla tych którzy oczekują więcej tego rodzaju humoru który występował choćby w „Głębokim śnie” czy „Siostrzyczce” to ocena jest taka jak widać.

Jest to zdecydowanie najdłuższa i najbardziej rozbudowana książka z cyklu którego bohaterem jest prywatny detektyw Philip Marlowe. Intryga jest zagmatwana i z zaskakującym zakończeniem, choć pierwszoosobowa narracja pozwala jeszcze przed wielkim finałem domyślać się rozwiązania. Przez powieść przewija się wiele postaci drugoplanowych których rola czasem jest epizodyczna a...