życie nigdy nie będzie takie samo

życie nigdy nie będzie takie samo

Skończyłem i mam wrażenie, że nie chcę nigdy więcej do tego wracać, aczkolwiek jestem tak strasznie ciekawy dalszych losów tego biednego bohatera (o ile tak właśnie mogę nazwać Gutsa...),że raczej nie odpuszczę sobie lektury następnych tomów. W każdym razie to co dzieje się na przestrzeni tego tomu przechodzi moje najśmielsze wyobrażenia o ohydzie, brzydocie, nienawiści i wszystkich innych negatywnych emocjach jakie człowiek potrafi odczuwać.

Skończyłem i mam wrażenie, że nie chcę nigdy więcej do tego wracać, aczkolwiek jestem tak strasznie ciekawy dalszych losów tego biednego bohatera (o ile tak właśnie mogę nazwać Gutsa...),że raczej nie odpuszczę sobie lektury następnych tomów. W każdym razie to co dzieje się na przestrzeni tego tomu przechodzi moje najśmielsze wyobrażenia o ohydzie, brzydocie, nienawiści i...

Żaden Sokół nie spodziewał się tego, co właśnie miało miejsce. Jak silna potrafi być rozpacz ambitnego człowieka, który stracił swe marzenia? Najwyraźniej do tego stopnia, by na jego oczach rozegrało się piekło, którego sam zapragnął. Jak poradzą sobie Sokoły? Czy to naprawdę ich koniec?

"Dlaczego?! Czy my... popełniliśmy aż tyle grzechów, że w końcu trafiliśmy do piekła?! Więc to właśnie tutaj kończy się nasza droga? A może to wszystko... cały ten koszmar to właśnie spełnienie twoich pragnień?"

Za rozwiązania zastosowane w tym tomie potępiam i jednocześnie podziwiam Miurę. Nie każdy autor ma na tyle odwagi by tak pogrywać sobie z czytelnikiem. Widać, że potrafi być bezlitosny niczym bóg tej mangi, którą stworzył. Potrafi wywołać gamę różnych emocji od smutku przez złość, aż po radość. Podczas lektury tego tomu wszystkie one mieszały się w jedno, nie opuszczały aż do ostatniej strony.

"Niby mam tak gadane... a jednak nie potrafiłem powiedzieć ci tego, co najważniejsze... i co... to właśnie mają być moje ostatnie słowa? Naprawdę miałem się za kogoś bardziej na poziomie..."

Po części również rozumiem zachowanie osoby, która po utracie najcenniejszej rzeczy na świecie, dokonuje tak samolubnego wyboru i dalej brnie swą krwawą ścieżką - mknie po trupach do celu. Jednakże pewne perfidne zagranie całkowicie mi do tej postaci nie pasuje i wręcz wywołuje do niej obrzydzenie. Jeżeli to specjalny zabieg Miury, żeby skutecznie zniechęcić do niego czytelników, może okazać się bardzo udany.

Cóż, pojawia się kolejna duszyczka, która swoją niezdarnością potrafi mnie rozbawić, jeszcze Puck'a brakuje do kompletu.

Guts nigdy nie przestanie mnie zadziwiać. Nawet w kiepskiej sytuacji nie opuszcza go humorek i ze stoickim spokojem potrafi przystawić miecz do gardła osobie, która mu pomaga, a potem prosić o pożyczenie konia.

Oczywiście wyjaśnień pewnych kwestii ciąg dalszy, dzięki temu mniej więcej orientuję się, czym jest pewien symbol i czemu służy.

"Sprawa jest prosta - jestem na wojnie! A to oznacza, że tak naprawdę nic się w moim życiu nie zmieniło! Bo na wojnie zwycięża ten, kto zdoła wyjść z niej żywy!!!"

Żaden Sokół nie spodziewał się tego, co właśnie miało miejsce. Jak silna potrafi być rozpacz ambitnego człowieka, który stracił swe marzenia? Najwyraźniej do tego stopnia, by na jego oczach rozegrało się piekło, którego sam zapragnął. Jak poradzą sobie Sokoły? Czy to naprawdę ich koniec?

"Dlaczego?! Czy my... popełniliśmy aż tyle grzechów, że w końcu trafiliśmy do piekła?!...

W końcu autor zaczął pokazywać co się działo przed początkiem pierwszego tomu. I zrobił to w potwornie dobrym stylu.

W końcu autor zaczął pokazywać co się działo przed początkiem pierwszego tomu. I zrobił to w potwornie dobrym stylu.

o_O ...

o_O ...