Masamune Shirow

Kolejna klasyczna Manga, której kultowości pojąć nie potrafię. Jasne rozumiem jej fenomen ponieważ uniwersum przedstawione w duchu z pancerzem jest niezwykle bogate w ciekawe koncepty pozwalające często zgłębiać różne filozoficzne myśli. Komiks zadaje wiele interesujących pytań niestety w maksymalnie nie angażujący sposób. Co z tego, że pojawiają się rozkminy mogące się doczekać nawet naukowej debaty na swój temat gdy sama historia poświęca im nie specjalnie dużo miejsca. Sytuacja polityczna zwykle opisywana jest gdzieś w tle w licznych dialogowych ekspozycjach to samo tyczy się pomysłów scfi. Śmieszne bo ta prosta metoda nie przynosi zamierzonego efektu i wogole ciężko się domyślić, kto jest kim jak coś działa itp. Szacun autor postarał się wymyślec coś naukowo i socjologicznie bardzo realistycznego niestety cierpi na tym fabuła. Postacie są nie ciekawe zwykle mają charakter na bazie jednej grubej krechy. Właściwie tylko główna bohaterka otrzymała jakaś jako taką przemianę dodającą jej coś minimalnie interesującego, bo Shirow potrzebował pochnac fabule do przodu. Sama narracja jest potwornie schematyczna każdy zeszyt to odzielna misja polegająca zwykle na gonitwie i za nic nie przekonującej akcji okraszonej wymuszonym humorem. Jeśli chodzi o rysunki nie pamiętam kiedy czytałem coś tak brzydkiego. Ilustracje są obrzydliwe, sceny batalistyczne nie przekonujące, ludzie odpychający wszystko zwieńcza klasyczne portretowanie każdej kobiety w jak najskąpszym stroju. Ja wiem pewnie przeszadam. Czym dłużej jednak myślę o the ghost in the shell tym bardziej wydaje mi się paskudnym sreberkiem od cukierka po otworzeniu ukazującym przeintelektualizowany bełkot nie specjalnie potrafiący podać ciekawe pomysły jakie rzeczywiście miał.