Sięgając po poezję trochę porwałam się z motyką na słońce. A już taką poezję to nawet z "szydełkiem". Po pierwszym przeczytaniu pomyślałam, że znowu mnie przerosła, że to nie dla mnie, zabrakło zdolności intelektu. Niemniej po kolejnym czytaniu stwierdziłam, że mam jednak jakieś przemyślenia i sporo do mnie trafia. Kilka wierszy dotyczyło uczuć, kilka opowiadało o współczesnych problemach i zagwozdkach cywilizacyjno-technicznych, które też zrozumiałam. Nie jest to może materia, która jest w moim wąskim obszarze zainteresowań, ale już w szerszym myślę, że dałabym radę przyswoić i sięgnąć ponownie.

To poezja współczesna, o dzisiejszych problemach człowieka. Tak zmieniliśmy ten świat, aby był łatwy, dostępny, podporządkowany, a on stał się dla nas podtruwający, kłopotliwy, wciągający w jakieś gęste zarośla albo grząskie bagna. Czujemy się wyobcowani, poszukujemy kogoś bliskiego, ale coraz trudniej jest się odnaleźć. Ludzi otaczają maszyny, telefony siedzą w ich dłoniach, głowach i sercach. Spędzają wolny czas w pracy stresują się, potem szukają odstresowania się na siłowni, itd. Jedna przeciwność goni drugą, zapętlają się smętki, szarości i smog. Chcemy brać nie dając nic w zamian, ale gdzieś jest kres i warto o tym pamiętać. Pamięć własna czy operacyjna? Przy poezji czas na kontemplację powolnych myśli, na zatrzymanie i zapisanie tego co ważne.

Wybrane utwory z dwudziestu czterech, te najbardziej do mnie trafiające to: Postęp, Strach, Reportaż ze snu, Wokół naszej miłości, O sobie bez narzekań, Chłodnia, Byliśmy jeszcze wszyscy.

Sięgając po poezję trochę porwałam się z motyką na słońce. A już taką poezję to nawet z "szydełkiem". Po pierwszym przeczytaniu pomyślałam, że znowu mnie przerosła, że to nie dla mnie, zabrakło zdolności intelektu. Niemniej po kolejnym czytaniu stwierdziłam, że mam jednak jakieś przemyślenia i sporo do mnie trafia. Kilka wierszy dotyczyło uczuć, kilka opowiadało o...

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Lipskiej i od tego zaczął się mój zachwyt nad Jej poezją. Wyjątkowy dobór słów i metafor. W każdym wierszu prezentuje się wizja lub ocena świata współczesnego, rozwoju techniki i cywilizacji i to, jaki ma to wpływ na człowieka.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Lipskiej i od tego zaczął się mój zachwyt nad Jej poezją. Wyjątkowy dobór słów i metafor. W każdym wierszu prezentuje się wizja lub ocena świata współczesnego, rozwoju techniki i cywilizacji i to, jaki ma to wpływ na człowieka.

Zwykle oceniam tomiki Ewy Lipskiej 10/10, w przypadku tego odstąpię jednak od swojego zwyczaju, gdyż pomimo nominacji do Nagrody "Nike", nie urzekł mnie tak jak inne. Może odwykłem od czytania wierszy pani Lipskiej, a może one same zaczęły ewoluować w coraz bardziej obcą mi stronę hermetycznych skrótów myślowych. Oczywiście jest tu widoczny niepodrabialny styl poetki, jej stałe poszukiwania novum i wnikliwa obserwacja zdarzeń ale brakuje mi takiej prozaicznej "urody" słowa. Może robię się z wiekiem sentymentalny?

Dość wybrzydzania! Skoro oceniam tomik jako bardzo dobry, to podam kilka argumentów za tym, że jednak taki jest.
- "O sobie bez narzekań" - rewelacja!
- Podobnie "Wokół naszej miłości" - trochę stylistycznie przypomina mi niektóre wiersze Szymborskiej.
- Interesujący jest także "Johannes Kepler".
- Piękne nawiązania do przemijania i nietrwałości, jak choćby w "Zbiorach listów miłosnych"

Zwykle oceniam tomiki Ewy Lipskiej 10/10, w przypadku tego odstąpię jednak od swojego zwyczaju, gdyż pomimo nominacji do Nagrody "Nike", nie urzekł mnie tak jak inne. Może odwykłem od czytania wierszy pani Lipskiej, a może one same zaczęły ewoluować w coraz bardziej obcą mi stronę hermetycznych skrótów myślowych. Oczywiście jest tu widoczny niepodrabialny styl poetki, jej...