,,Alibrandi szuka siebie'' to nie tylko historia siedemnastoletniej Josephine, ale opowieść o trzech kobietach: córce, matce i babci mieszkających w największym mieście Australii- Sydney ,odległym od Włoch o wiele kilometrów.To jedna z tych książek, które pomagają dorastać, zwłaszcza osobom, które są na granicy dzieciństwa, a pełnoletności. Największym atutem powieści jest główna bohaterka, która nie jest zakompleksioną nastolatką. Josie to optymistka, która na każdy temat ma własne zdanie, nie boi się realizować swoich pomysłów i marzeń, jest dowcipna i inteligentna. Chociaż sądzi, że towarzysko stoi raczej na kiepskiej pozycji, to i tak wybrano ją wiceprzewodniczącą. Myślę, że do tej książki warto wrócić wiele razy.

Czasem wydaje nam się, że nic nam się już nie przydarzy, tymczasem ta książka udowadnia jak jeden rok może zmienić wszystko- pierwsza miłość, śmierć bliskiego przyjaciela, odnaleziony po latach ojciec,poszukiwanie szczęścia i swojej tożsamości, intensywna nauka, matura- egzamin dojrzałości, ostatni stopień przed byciem dorosłym...

Czy można do końca życia czuć się obcym? Czy posiadanie bogatych i wpływowych rodziców jest kluczem do satysfakcjonującego i stabilnego życia? Na co właściwie ma wpływ pochodzenie? Czy da się w krótkim czasie odbudować to co powinno się kształtować przez całe lata? Historia Josie pokazuje to z czym na co dzień muszą się zmagać imigranci. Nieprzypadkowy jest w książce wątek nonny- babki Josie, która opowiada o swojej podróży z Sycylii do Australii i początkach życia prawie na krańcu świata. ,,Alibrandi szuka siebie'' to książka słodko-gorzka. Ironiczne podejście do świata głównej bohaterki jest niekiedy zabawne, ale niestety, książka obnaża gorsze strony ludzkiej natury- uprzedzenia,samolubność, egoizm. Tutaj nie ma skomplikowanego przesłania. Każdy z nas chce być sobą zawsze i wszędzie, nie musieć martwić się złośliwymi opiniami i porównywać do innych. I o tym jest według mnie ta książka.
Chciałabym ją ponownie przeczytać za dwadzieścia, trzydzieści lub więcej lat i przypomnieć sobie czasy kiedy byłam w podobnym wieku co główna bohaterka i wszystko dopiero się dla mnie zaczynało.

,,Alibrandi szuka siebie'' to nie tylko historia siedemnastoletniej Josephine, ale opowieść o trzech kobietach: córce, matce i babci mieszkających w największym mieście Australii- Sydney ,odległym od Włoch o wiele kilometrów.To jedna z tych książek, które pomagają dorastać, zwłaszcza osobom, które są na granicy dzieciństwa, a pełnoletności. Największym atutem powieści jest...