"Sekret" się albo wielbi, albo potępia. Nie da się ukryć, że jest to książka dość specyficzna. Jednak wydaje mi się, że dużą rolę odgrywa tu nastawienie. Jeśli podchodzi się do "Sekretu" licząc na konkretne porady czy wręcz przepis na 'lepsze życie', rozczarowanie jest nieuniknione. Autorka jedynie stara się nakierować nasze myślenie na odpowiedni tor. Żadnego więc: "Zrób jaskółkę, udawaj w parku krokodyla, używaj jedynie słodzika, a w piątki o 13:47 powtarzaj przez pół minuty, że jesteś najpiękniejszym waleniem tego świata."
Nie. Zły adres.
"Sekret" przede wszystkim ma nam uświadomić potęgę naszego umysłu; nie da się przecież zaprzeczyć, że to nasze myśli kreują rzeczywistość. Zwraca także uwagę, jak bardzo skupiamy się na negatywnych sferach naszego życia. Ta książka, to chęć zmiany naszego nastawienia na bardziej pozytywne.

Myślę, że "Sekret" swą słabą opinię zawdzięcza także ludziom, którzy nawet chcieli spróbować, jak to pisze Rhonda, przestroić się na inną częstotliwość, ale nic im z tego nie wyszło.
Nie ma nic złego w takim eksperymencie, jeśli tylko pamięta się o wszystkich zasadach.. Co z tego, że staram się myśleć optymistycznie, jeśli robię to raz na jakiś czas, a resztę dnia nieustannie zadręczam się tym, że rachunek jeszcze niezapłacony, Krzyś znowu ma brzydki kaszel, a naczynia piętrzą się od tygodnia. Sekret to nie wypowiadanie magicznego życzenia, tylko specyficzne myślenie. Nie narzuca nam bierności i czekania z założonymi rękami aż fortuna dosłownie spadnie nam z nieba; on nakierowuje na odpowiedni tor, sprzyja zdarzeniom i daje natchnienie do działania.

Osobiście, podeszłam do książki bez żadnych uprzedzeń ani oczekiwań. Nie zakładałam, że odmieni mój los czy sprowadzi nagle górę złota, ale też nie ograniczałam się: żadnych ironicznych skwitowań, żadnego "to nie ma sensu".
Fakt faktem, czytanie "Sekretu" może być dość frustrujące dla bardziej oczytanych: te nieustające powtórzenia, cytowanie zupełnie obcych nam ludzi. Jest to jednak zabieg celowy: reformułowanie jednego zdania pozwala nam je sobie bardziej uświadomić, jego sens do nas dociera z większą mocą; natomiast przytaczanie cudzych wypowiedzi służy uzyskaniu efektu swoistej polifonii, chóru głosów, który popiera autorkę. Nie jest więc to wymysł jednostki, ale grupa wzajemnie sobie przyklaskująca.
Poza tym należy pamiętać, że jest to książka dla mas: tak samo dla ludzi inteligentnych, skłonnych do refleksji, jak i dla tych żyjących przyziemnym życiem.

Polecam ją każdemu, kto świadomy tego, ile potrafi stworzyć przy użyciu jedynie 10% potencjału naszego mózgu, pragnie wykorzystać go bardziej.

"Sekret" się albo wielbi, albo potępia. Nie da się ukryć, że jest to książka dość specyficzna. Jednak wydaje mi się, że dużą rolę odgrywa tu nastawienie. Jeśli podchodzi się do "Sekretu" licząc na konkretne porady czy wręcz przepis na 'lepsze życie', rozczarowanie jest nieuniknione. Autorka jedynie stara się nakierować nasze myślenie na odpowiedni tor. Żadnego więc: "Zrób...