Po przeczytaniu "Cienia wiatru" - niestety wszystkie kolejne książki Zafona będę porównywać do tej pozycji. "Gra anioła" opiera się na tej samej kostrukcji co "Cień wiatru" - rewelacyjnie się sprawdzającej jeden raz, a przy kolejnym już wszystko jest przewidywalne. Niestety, za dużo magii, za dużo trupów, za dużo nieścisłości, zakończenie bez pomysłu. Najbardziej nie podobało mi się wprowadzenie wątków nierelistycznych, magiczno-fantastycznych, ponieważ lubię treści, które mają logiczną spójność, które można wyjaśnić drogą dedukcji, gdzie siły nadprzyrodzone nie mają do powiedzenia tak wiele, że przesądzają o fabule.
Wydarzenia mające miejsce w "Grze anioła" toczą się przed akcją "Cienia wiatru". Przez cały czas podczas czytania zastanawiałam się zatem, jakie powiązania mają bohaterowie obu książek. Zagadka ta dręczyła mnie utrudniając zrozumienie. Wyjaśnienie nastąpiło dopiero na końcu. Dlatego też polecam przeczytać "Grę anioła" jako pierwszą, jako przystawkę przed daniem głównym, bo odwrotnie to "musztarda po obiedzie" ;-)
Książka zniechęciła mnie na tę chwilę do sięgania po kolejny tytuł z serii. Jednakże z tego względu, że ciekawa jestem dalszych losów rodziny Sempere z "Cienia wiatru", muszę pewien czas odczekać, aż niesmak się oddali.

Po przeczytaniu "Cienia wiatru" - niestety wszystkie kolejne książki Zafona będę porównywać do tej pozycji. "Gra anioła" opiera się na tej samej kostrukcji co "Cień wiatru" - rewelacyjnie się sprawdzającej jeden raz, a przy kolejnym już wszystko jest przewidywalne. Niestety, za dużo magii, za dużo trupów, za dużo nieścisłości, zakończenie bez pomysłu. Najbardziej nie...