http://ksiazkaniegryzie.blogspot.com/2012/06/carlos-ruiz-zafon-gra-anioa.html

‘’Gra anioła’’ jest trzecią powieścią pana Zafóna z którą miałem przyjemność obcować. Pierwsza- ‘’Marina’’ nie była dla mnie niczym niezwykłym, ale też niczego się po niej nie spodziewałem. Druga- ‘’Cień wiatru’’ całkowicie zawładnęła moim umysłem. Historia Daniela Sempere pożarła mnie i wypluła w kawałkach a warsztat autora podniósł poprzeczkę moich wymagań. Książka, która jest kolejną powieścią z wątkiem Cmentarza zapomnianych książek w żadnym calu mnie nie zawiodła. I teraz przysięgam, odwiedzę kiedyś Barcelonę, choćbym miał na piechotę iść.

David Martin jako mały chłopiec zaczął pracować w gazecie. Jego ojciec był tam stróżem a on załapał się jako pomocnik. Efekty swojej pasji- pisania książek- przedstawił Pedro Vidalowi, pisarzowi pracującemu w tajże gazecie. Vidal dostrzegł telnet i udzielał dziecku rad. Na tym jednak sielanka się kończy. Młody Martin wydaje pieniądze na książki, czemu jego ojciec jest przeciwny. Znajdując u niego jeden egzemplarz bije go dotkliwie. I w tym momencie pojawia się, dobrze już znana księgarnia ‘’Sempere i synowie’’. Sempre syn to bardzo nieśmiały i bardzo przystojny chłopak a Sempre ojciec to bardzo dobry człowiek, obaj pomagają ,mu dojść do siebie. Pisanie idzie mu coraz lepiej, dostaje propozycję pisania historii dla gazety, wydawanej w odcinkach. Umiera jego ojciec, i musi zamieszkać w redakcji, jednak po wydaniu pierwszych powieści pod zmienionym nazwiskiem zarabia na tyle dużo, że kupuje dom z wieżyczką, o którym marzył od dzieciństwa. I tu zaczynają się prawdziwe problemy: traci młodość na pisanie powieści dla redakcji, która go wykorzystuje, dom, mimo że przyjemny, budzi pewien niepokój. W Cmentarzu zapomnianych książek znalazł pewną bardzo dziwną powieść… ale dosyć już powiedziałem.

Nie brakuje w książce miłości, jak na mój gust jest jej odrobinę za dużo, mimo nie na tyle, by była głównym wątkiem, na szczęście. Ładnie się rozwija, momentami wzrusza, żeby potem ogarnąć czytelnika współczuciem i radością. Nie narzuca się, choć odgrywa dużą rolę, jeśli ktoś nie lubi romansów, nie zwróci nawet na o uwagi.

Książka różni się od poprzedniczki następującymi rzeczami, po pierwsze: ma ciekawszą fabułę. Słyszałem opinię, że jest przekombinowana- słuszną, ciężko połapać się w intrygach, ale mnie to nie przeszkadza, gdy czyta się dokładnie, zawiłość fabuły jest jedynie zaletą. Po drugie: warsztatem autora. Tu, niestety, jest gorzej. Nie widać już takich ciekawych operacji słowami jak w ‘’Cieniu wiatru’’, co nie zmienia faktu, że jest napisana bardzo dobrze.

http://ksiazkaniegryzie.blogspot.com/2012/06/carlos-ruiz-zafon-gra-anioa.html

‘’Gra anioła’’ jest trzecią powieścią pana Zafóna z którą miałem przyjemność obcować. Pierwsza- ‘’Marina’’ nie była dla mnie niczym niezwykłym, ale też niczego się po niej nie spodziewałem. Druga- ‘’Cień wiatru’’ całkowicie zawładnęła moim umysłem. Historia Daniela Sempere pożarła mnie i wypluła...