Towarzyszyliśmy mu w jego chorobie i wspieraliśmy go zarówno swoją modlitwą, jak i dobrym myślami, bo był kolejną znaną postacią z medialnego piedestału, która odważnie i publicznie opowiedziała o swojej chorobie i nie poddała się jej, ale podjęła z nią walkę, zdając sobie sprawę z tego, że bycie osobą rozpoznawalną i mającą wiedzę, jak wielka jest siła mediów, które zmieniają postawy ludzi, mimo własnego problemu i nadchodzących chwil słabości jest w stanie zrobić coś dobrego i nagłośnić problem, a z nim metody walki, i podjąć działania o profilaktycznym charakterze, których celem będzie zachęcenie Polaków do podjęcia działań mających na celu wcześniejsze rozpoznawanie i skuteczne leczenie chorób nowotworowych. I choć sama inicjatywa jest niezwykle cenna i ważna, to tylko osobiste zaangażowanie osób znanych i cenionych jest w stanie spowodować zmiany w myśleniu Polaków, którzy często niefrasobliwie by nie powiedzieć lekkomyślnie bagatelizują jakiekolwiek sugestie, że skoro zauważają zmiany na ciele, nieznane objawy, to jest to sygnał, by pójść do lekarza i poddać się badaniom a w ten sposób skutecznie wyprzedzić zagrożenie najgorszym i w odpowiednim czasie podjąć leczenie. Przypomina to trochę walkę z wiatrakami, ale zaczyna w końcu przynosić efekty i na pewno jest w tym zasługa Kamila, znanego dziennikarza i komentatora, wydawcę Faktów TVN. On sam był tym, który przecierał szlaki swoją akcją, i co najważniejsze, jemu się udało. Jego walka z chorobą zakończyła się pomyślnie, mija już 10 lat od momentu rozpoznania i nie ma reemisji, co dobrze rokuje na przyszłość, choć ostatecznie nie da się przewidzieć do końca, czy uleczenie jest całkowite. Jego innemu koledze, też prezenterowi Faktów Marcinowi Pawłowskiemu walka z chorobą się nie udała, do końca pojawiał się na wizji, mocno zniszczony i wychudzony, nie poddawał się, bo oddawał się swojej pracy, bo w niej widział sens i motor napędowy dający mu potrzebną do walki siłę. Durczok dzieli się tym wszystkim, co wydarzyło się w jego życiu po informacji o tym, że ma raka aż do momentu kiedy po ostatniej chemii wyszedł i wracał do domu z przekonaniem, że choć nic nie jest pewne, to ta runda została wygrana. Opowiada o bardzo trudnych chwilach, zarówno tych związanych z życiem domowym, jak i zawodowym, o chwilach zwątpieniach i uczynionych rachunkach sumienia, które były swoistym podsumowaniem tego, co jest w jego życiu najważniejsze i na czym powinien skupić swoją uwagę. Nie szczędzi opisów tego, jak wielkie spustoszenie na jego ciele wyrządził rak i kolejne operacje, i że pogodził się z tym, że nie będzie już wychodził na plaże w spodenkach, bo wie, jak wygląda jego ciało po chemiach. Pozwala nam wniknąć w swoje najbardziej osobiste emocje, nie wstydzi się ich, i tych radosnych, jak i tych negatywnych, które mu towarzyszyły i nieraz sprawiły wiele bólu i wywołały gniew. Opowiada o tym, co można zrobić, by zmienić podejście do choroby, żeby nie poddać się jej, ale cały czas z nią wałczyć, i by w tej walce nie być samemu, ale mieć wsparcie i opiekę ze strony najbliższych, bo samotna walka często prowadzi do przegranej. Niech słowa płynące z głębi od zdrowego już Kamila będą wskazówką dla wszystkich, którzy zmagają się z chorobą i dadzą im potrzebna siłę. Jemu się udało, trzeba mieć nadzieję, że innym też się uda.

Towarzyszyliśmy mu w jego chorobie i wspieraliśmy go zarówno swoją modlitwą, jak i dobrym myślami, bo był kolejną znaną postacią z medialnego piedestału, która odważnie i publicznie opowiedziała o swojej chorobie i nie poddała się jej, ale podjęła z nią walkę, zdając sobie sprawę z tego, że bycie osobą rozpoznawalną i mającą wiedzę, jak wielka jest siła mediów, które...