Recenzja także na blogu --> https://naszksiazkowir.blogspot.com/2017/08/karolina-stepien-ktos-cakiem-obcy.html#more

Ostatnio dość często trafiałam na powieści fantasy, które wywoływały u mnie zawód, dlatego tym razem podeszłam z delikatnym sceptycyzmem do kolejnej książki z tego gatunku. I pewnie między innymi dlatego powieść tak bardzo mnie zaskoczyła, pozytywnie zaskoczyła. Jestem pod ogromnym wrażeniem historii, którą miałam przyjemność przeczytać i jedyne, czego żałuję, to że tak szybko się skończyła.

Głównym bohaterem powieści jest Quinn. Na samym początku poznajemy go jako czternastolatka, który jest sługą boga pustkowia, Silasa. Jego pan uczy go walczyć, opowiada mu historie o świecie, o bogach, o ludziach. Stara się go na coś przygotować, jednocześnie nie mówi mu niczego, oprócz tego, że chłopak ma być jego „mieczem i tarczą”. Tak mija czas, aż chłopak dorasta, staje się mężczyzną i dostaje od Silasa coraz więcej zadań do wykonania. I właśnie przez takie jedno zadanie wszystko w jego życiu się zmienia – nawiązuje pierwsze w życiu przyjaźnie, doświadcza ciepła i dobroci, których do tej pory tak naprawdę nie znał i zaczyna zastanawiać się nad prawdziwymi celami jego pana. Tylko czy ktokolwiek może tak naprawdę znać zamiary boga?

Książka rozpoczyna się opisem życia i zwyczajów czternastoletniego Quinna i jego pana. Przyznam szczerze, że ten początek wydawał mi się dość nużący, jednak dla całej historii jest bardzo ważny. Dzięki temu lepiej rozumiemy późniejsze zachowania bohatera, bo poznajemy życie chłopca, poznajemy jego samego, dowiadujemy się o wszystkim, co spowodowało, że stał się tym, kim jest teraz, a także na tyle, na ile to możliwe, poznajemy Silasa. Z tym drugim miałam niemały problem, bo bóg pustkowia wzbudzał we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony wydawał się osobą, która dba o chłopaka, przejmuje się jego losem, z drugiej jego rozkazy i zachowanie bywały okrutne. Mimo wszystko był jedną z tych postaci, którą obdarzyłam sympatią. Dzięki temu, że nie był czarny, nie był biały, tylko tkwił gdzieś pomiędzy, był tak bardzo realistyczny. I tak samo było z całą resztą bohaterów, którzy pojawili się w książce. Każda z postaci była dobrze skonstruowana, dopracowana, czasami realistyczna do bólu. Jestem pod wrażeniem tego, jak autorce udało się ukazać tak ogromną gamę różnych charakterów, oddać tak realnie ich zachowania, myśli, czasem uczucia i nie przemienić ich przy tym w irytujących lub przerysowanych. Za to posyłam w kierunku autorki wielki ukłon, za postać wulgarnego przyjaciela Quinna kolejny, a za samego głównego bohatera dodatkowe dwa.

Następną rzeczą, jaka zrobiła na mnie wrażenie, był cały przedstawiony w książce świat. Dopracowany, czasami spokojny i łagodny, w innym wypadku krwawy i brutalny, ale zawsze tak boleśnie realistyczny, że miałam wrażenie, jakbym naprawdę znajdowała się w środku wydarzeń. Na dodatek to z jaką subtelnością, lekkością i przede wszystkim bez żadnych nieporozumień autorka wyjaśniała wszystkie sprawy z nim związane, zasługuje na kolejny ogromny plus. Nie było żadnego wątku, który nie zostałby dokończony i żadnego bohatera, który zostałby potraktowany pobieżnie. Jak wspomniałam na początku żałuję najbardziej, że historia skończyła się tak szybko, bo nawet nie zauważyłam, kiedy minęło te pięćset stron, których w pierwszej chwili się obawiałam. A już ostatnie rozdziały i epilog, które wywołały we mnie tyle emocji, skończyły się najszybciej, choć tak bardzo chciałam, żeby jeszcze trwały.

Czy polecam tę książkę? Z całego serca. Jeśli zastanawialiście się, czy po nią sięgnąć, mam nadzieję, że moja recenzja Was przekona. Bo historia, którą pani Stępień przedstawia, jest warta uwagi. Byłam pod wrażeniem tej książki, dlatego też od razu zaczęłam szukać, czy autorka napisała więcej powieści i jestem zdziwiona, a nawet zasmucona, że niczego nie znalazłam. Polska fantastyka naprawdę potrzebuje takich powieści – ze świeżym pomysłem, ciekawą, dobrą fabułą, wyrazistymi bohaterami, z akcją i z wydarzeniami, które potrafią wstrzymać oddech i wycisnąć łzę. A ta książka to wszystko w sobie ma. Jeśli jeszcze się z nią nie zetknęliście, jak najszybciej powinniście to nadrobić.

Recenzja także na blogu --> https://naszksiazkowir.blogspot.com/2017/08/karolina-stepien-ktos-cakiem-obcy.html#more

Ostatnio dość często trafiałam na powieści fantasy, które wywoływały u mnie zawód, dlatego tym razem podeszłam z delikatnym sceptycyzmem do kolejnej książki z tego gatunku. I pewnie między innymi dlatego powieść tak bardzo mnie zaskoczyła, pozytywnie...