Trupia farma, miejsce które przyciąga uwagę.
Osoba Billa Bassa zasługuje na szacunek. Zawodowo podjął się pracy, która u większości osób wzbudzi odrazę. Pewne momenty w książce działały na mnie jak dobra dieta odchudzająca, kęs mi przez gardło nie przeszedłby.

Praca antropologa sądowego jest wymagająca. Oczekuje się od niego odpowiedzi na różne trudne pytania. Powoduje to dylemat, w jaki sposób do tych odpowiedzi dotrzeć? Właśnie poprzez badania naukowe różnego stanu rzeczy. Sławna na świecie Trupia Farma, miejsca gdzie badaniom naukowym poddawane są ludzkie zwłoki, pozwala poszukiwać odpowiedzi. W tym miejscu ścierają się ze sobą dylematy etyczne, granice kulturowe, nawet zwykła obyczajowość. Z punktu widzenia naukowca – istnienie takiego miejsca jest konieczne. Z punktu widzenia człowieka – takie miejsce będzie wzbudzało kontrowersje, gdyż dotyczy obszaru tabu.
W "Trupia Farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie" mamy do czynienia z typowym przykładem literatury popularnonaukowej, pokazującej specyfikę pracy antropologa sadowego. Całość jest zbudowana na rozdziałach, prezentujących poszczególne sprawy nad którymi Bill Bass pracował. Ciekawe, szczegółowe opisy przypadków, czytelnik ma wrażenie osoby współuczestniczącej w badaniu a całość czyta się prawie jak rasowy kryminał. Zabrakło mi może więcej szczegółów na temat tego, co dzieje się na samej Trupiej farmie. Książka ma bardziej charakter biografii Bassa.

Lektura prawie że obowiązkowa dla miłośników kryminałów i thrillerów. Potem już żadna fikcja nie będzie taka sama.

Trupia farma, miejsce które przyciąga uwagę.
Osoba Billa Bassa zasługuje na szacunek. Zawodowo podjął się pracy, która u większości osób wzbudzi odrazę. Pewne momenty w książce działały na mnie jak dobra dieta odchudzająca, kęs mi przez gardło nie przeszedłby.

Praca antropologa sądowego jest wymagająca. Oczekuje się od niego odpowiedzi na różne trudne pytania. Powoduje to...