Bardzo dobrze mi się ją czytało i dużo rzeczy się dowiedziałam. Poza tak troszkę środkiem - nie nudziła mi się ta książka podczas czytania całości.

Bardzo dobrze mi się ją czytało i dużo rzeczy się dowiedziałam. Poza tak troszkę środkiem - nie nudziła mi się ta książka podczas czytania całości.

Rzeczywiście trochę makabryczny ten świat XIX-wiecznej medycyny, ale tylko trochę, i to nie dlatego, że pełno w nim lejącej się juchy, odartych ze skóry mięsnych ochłapów ludzkiego ciała (narobiłem apetytu?),tylko z powodu tego, jak mało wiedziano wtedy o ludzkiej fizjologii i o tym skąd się biorą choroby, zakażenia i inne takie obrzydlistwa.

Książka to tak naprawdę w większej części biografia Josepha Listera, w mniejszej opowieść o ówczesnej medycynie i rozwijaniu się chirurgii jako nauki. Co tu dużo mówić, w tamtych czasach chirurdzy byli uważani jedynie za rzeźników, a nie lekarzy i strach pomyśleć o tym co musieli czuć ówcześni pacjenci szpitali. Chirurgia ostatecznie stała się pełnoprawną dziedziną medycyny, a jednak strach przed szpitalami pozostał:)

Rzeczywiście trochę makabryczny ten świat XIX-wiecznej medycyny, ale tylko trochę, i to nie dlatego, że pełno w nim lejącej się juchy, odartych ze skóry mięsnych ochłapów ludzkiego ciała (narobiłem apetytu?),tylko z powodu tego, jak mało wiedziano wtedy o ludzkiej fizjologii i o tym skąd się biorą choroby, zakażenia i inne takie obrzydlistwa.

Książka to tak naprawdę w...

Makabryczny świat medycyny i rewolucja Josepha Listera - wyjątkowo trafny tytuł. Bardzo hermetyczne środowisko lekarsko-chirurgiczne pełne animozji, ambicji, posad, prestiżu ale też dyskredytowaniu przeciwników. Postawa J. Listera wydaje się wyjątkowa wśród tego zamętu.

Makabryczny świat medycyny i rewolucja Josepha Listera - wyjątkowo trafny tytuł. Bardzo hermetyczne środowisko lekarsko-chirurgiczne pełne animozji, ambicji, posad, prestiżu ale też dyskredytowaniu przeciwników. Postawa J. Listera wydaje się wyjątkowa wśród tego zamętu.

Dopiero po rozpoczęciu czytania zdałem sobie sprawę, że książka nie jest o historii medycyny a o jednym z lekarzy. Dobrze, że nie doczytałem, bo pewnie nie zabrałbym się za czytanie o jakiejś nieznanej postaci. A tak zostałem przeprowadzony przez brudne, śmierdzące sale operacyjne z okrwawionymi fartuchami lekarzy, do czystych, niemal sterylnych. Książka momentami nieco przynudzała, choć zdaję sobie sprawę, że np. dla lekarzy te fragmenty mogą być najciekawsze.

Dopiero po rozpoczęciu czytania zdałem sobie sprawę, że książka nie jest o historii medycyny a o jednym z lekarzy. Dobrze, że nie doczytałem, bo pewnie nie zabrałbym się za czytanie o jakiejś nieznanej postaci. A tak zostałem przeprowadzony przez brudne, śmierdzące sale operacyjne z okrwawionymi fartuchami lekarzy, do czystych, niemal sterylnych. Książka momentami nieco...

Książka trochę nierówna. Druga połowa, przypadła mi do gustu zdecydowanie bardziej. Mimo wszystko, cieszę się, że miałam okazję zapoznać się z historią Josepha Listera - człowieka, o którego istnieniu nie miałam pojęcia, a który wywrócił świat chirurgii do góry nogami. Książka skłoniła mnie również do poszukania informacji na temat poruszanych w niej kwestii na własną rękę, co uważam za jej duży atut - rozbudzenie ciekawości u czytelnika.

Książka trochę nierówna. Druga połowa, przypadła mi do gustu zdecydowanie bardziej. Mimo wszystko, cieszę się, że miałam okazję zapoznać się z historią Josepha Listera - człowieka, o którego istnieniu nie miałam pojęcia, a który wywrócił świat chirurgii do góry nogami. Książka skłoniła mnie również do poszukania informacji na temat poruszanych w niej kwestii na własną rękę,...

Z oczywistych względów (jak „to” wypadnie w porównaniu do Thorwalda) trochę bałem się spotkania z debiutem pani Fitzharris. Zupełnie niepotrzebnie. Autorka zgrabnie schodzi z linii strzału, wplatając przerażające realia XIX-wiecznej chirurgii w życiorys wizjonera antyseptyki, skupiając się na misjonarskiej wręcz misji bohatera.

Będąc świeżo po skomplikowanym złamaniu mogłem tylko wzdychać, jak wiele zawdzięczam Josephowi Listerowi, jego determinacji i tytanicznej pracy chirurga, nauczyciela i wynalazcy. Czytałem więc z wypiekami na twarzy, a na koniec wzniosłem szczery i obfity toast za bohatera książki Lindseya Fitzharris.

Z oczywistych względów (jak „to” wypadnie w porównaniu do Thorwalda) trochę bałem się spotkania z debiutem pani Fitzharris. Zupełnie niepotrzebnie. Autorka zgrabnie schodzi z linii strzału, wplatając przerażające realia XIX-wiecznej chirurgii w życiorys wizjonera antyseptyki, skupiając się na misjonarskiej wręcz misji bohatera.

Będąc świeżo po skomplikowanym złamaniu...

Książka Lindsey Fitzharris jest idealnym połączeniem nauki, kronikarskiego opisu epoki oraz cudownej historii opowiadanej w gawędziarski, lekki sposób, pomimo dość ciężkiej temaryki.

Pamiętam, że czytanie książek Thorwalda o medycynie było bolesne – i to nie tylko z powodu tego, jak straszne było czytanie o chorowaniu przed wynalezieniem znieczulenia i antyseptyki, wynalazków pozwalających na większą przeżywalność, ale przede wszystkim z powodu tego, jak źle te książki były edytowane. Często czytaliśmy o jednym wydarzeniu bądź postaci po kilka razy, bo choć autor zdecydował się pisać w porządku chronologicznym, to od czasu do czasu postanawiał na nowo wprowadzić niektóre postacie z poprzednich rozdziałów i przypomnieć nam (niezmiernie szczegółowo),dlaczego są one tak ważne dla fabuły. Lub przepisać kilka razy niektóre wydarzenia podczas wprowadzania nowej postaci.

Fitzharris natomiast , jak na osobę z doświadczeniem telewizyjnym przystało, snuje gładką opowieść o brytyjskich szpitalach z epoki wiktoriańskiej – gdzie szanse na śmierć były większe niż na polu bitwy.
To znaczy, dopóki Joseph Lister nie został lekarzem i nie uczynił szpitali... trochę mniej niebezpiecznymi.

Na początku powiedziałam, że książkata to „idealna mieszanka”. Ale byłoby jeszcze lepiej, gdyby autorka postanowiła skupić się bardziej na karierze naukowej Listera. Mimo tego, że często nie rozumiem szczegółowych zagadnień naukowych, o których czytam, moja chęć poznawania świata nie pozwala mi nie przyjrzeć się chociaż pobieżnie omawianym tematom.

Niesamowita jest ilość przypisów, które dają pole do dalszej eksploracji. Piętnastostronicowa lista cytatów, odniesień i notatek dosłownie zachęca do zgłębiania wiedzy na własną rękę. Obszerna bibliografia nie powinna dziwić w książce biograficzno-historycznej, ale kilka razy trafiłam na: "źródło: zaufaj mi, koleś", w książce, którą autor dumnie opisywał jako "naukową". Przykre. I trochę niezręczne, kiedy w przypisie widać link do wikipedii.

Fitzharris ma również kanał na YouTube, gdzie opowiada o różnych, z punktu widzenia żyjących w xxi wieku ludzi, przerażających praktykach lekarskich (YT: Under the knife). Polecam osobom o mocnych nerwach i żołądkach, ale jeśli myślicie, że dacie radę - naprawdę warto.

Książka Lindsey Fitzharris jest idealnym połączeniem nauki, kronikarskiego opisu epoki oraz cudownej historii opowiadanej w gawędziarski, lekki sposób, pomimo dość ciężkiej temaryki.

Pamiętam, że czytanie książek Thorwalda o medycynie było bolesne – i to nie tylko z powodu tego, jak straszne było czytanie o chorowaniu przed wynalezieniem znieczulenia i antyseptyki,...

Książka bardzo dobrze się czyta przez przystępny język. Autorka nie rozpisuje się nad rzevzami małoistotnymi. Niektóre opisy przyprawiają o dreszcze. Przy jedzeniu bym jej na pewno nie czytała. Pozycja godna polecenia.

Książka bardzo dobrze się czyta przez przystępny język. Autorka nie rozpisuje się nad rzevzami małoistotnymi. Niektóre opisy przyprawiają o dreszcze. Przy jedzeniu bym jej na pewno nie czytała. Pozycja godna polecenia.

Do Thornwalda trochę daleko, choć porównania narzucają się same. Joseph Lister to wielka postać medycyny. Nie ma co nad tym się zastanawiać. Autorka chyba jednak nie mogła do końca się zdecydować, czy pisze biografię postaci i na niej kładzie nacisk, czy chce opisywać rzeczywistość wiktoriańskich szpitali i postęp metod chirurgicznych i antyseptyki. O ile początek książki, jak i koniec, ciekawe, środek nudzi. Zbyt dużo o Listerze jako człowieku, zbyt dużo informacji o różnych relacjach z innymi ludźmi, nie zawsze medykami czy naukowcami. Zdecydowanie za mało szeroko rozumianej medycyny i rewolucyjnych zmian, których Lister był inspiratorem. Książka mogła by być krótsza, przez co zyskała by na tempie.
Dla miłośników historii medycyny, a zwłaszcza chirurgii, rzecz warta zainteresowania. Innych może zniechęcić.

Do Thornwalda trochę daleko, choć porównania narzucają się same. Joseph Lister to wielka postać medycyny. Nie ma co nad tym się zastanawiać. Autorka chyba jednak nie mogła do końca się zdecydować, czy pisze biografię postaci i na niej kładzie nacisk, czy chce opisywać rzeczywistość wiktoriańskich szpitali i postęp metod chirurgicznych i antyseptyki. O ile początek książki,...

Hmm, spodziewałam się opowieści o "rzeźnikach" i ich rzeźnickich praktykach, a dostałam bardzo konkretną biografię jednej osoby. Było ciekawie, jak dla mnie zbyt wiele dat, których nie ogarniam (czułam się jak w książce historycznej),ale gość był niesamowity i warto sięgnąć po jego ciekawe życie :) Osobą medyczną (ani związaną z branżą) nie jestem, więc tym bardziej wiele rzeczy było dla mnie ciekawych, bo nowych. Znalazła się też historia o umieralności wśród rodzących, którą akurat już kiedyś słyszałam, ale nie wiedziałam (nie pamiętałam),że to pan Semmelweis :) Również super ciekawostki o płynie Listerine i firmie Johnson & Johnson - skąd się wzięły - wooow!

Hmm, spodziewałam się opowieści o "rzeźnikach" i ich rzeźnickich praktykach, a dostałam bardzo konkretną biografię jednej osoby. Było ciekawie, jak dla mnie zbyt wiele dat, których nie ogarniam (czułam się jak w książce historycznej),ale gość był niesamowity i warto sięgnąć po jego ciekawe życie :) Osobą medyczną (ani związaną z branżą) nie jestem, więc tym bardziej wiele...