Ta historia nie była zła, ale ma swoja wady. Jest dosyć przewidywalna. Czytając sami możemy wiele się domyślać, snuć swoje wizje, które w większości będą słuszne. Tak naprawdę książka właściwie niczym mnie nie zaskoczyła. No dobrze, to w sumie romans, więc może nie powinnam się nastawiać na jakieś wielkie zaskoczenie, ale książka ma swoje tajemnice, które były ciekawe, ale jednak, które niestety można przewidzieć.

Główna bohaterka Aimee też nie zdobyła mojej sympatii od samego początku. Próbowałam ją zrozumieć, bo na pewno ciężko jest osobie, która w dniu swojego ślubu musi pochować swojego niedoszłego męża, a jednak trochę mnie irytowała. Potem to się zmieniło, ale nadal się nie polubiłyśmy. Za to polubiłam innego bohatera, którego autorka wprowadziła, a mianowicie niezwykle przystojnego fotografa.

Autorka zawiodła mnie również tą tajemniczą kobietą, która powiedziała Aimee, że jej ukochany nie umarł. Spodziewałam się tu jakiegoś o wiele większego wątku. Tu mogła zaskoczyć, a jednak tego nie zrobiła.

Mimo tych wad, to jednak muszę powiedzieć, że książkę dobrze mi się czytało. Autorka zbytnio nie zaskakiwała, była przewidywalna, ale z drugiej strony jakoś ciekawiła, że przerzucałam kolejne strony. Książka jest podzielona na dwie części i o wiele bardziej też zainteresowała mnie ta druga część. Tu działo się nieco więcej i jakby „akcja” nabrała troszkę tempa. Nie będę jej Wam polecać, ale też nie będę odradzać. Sami zdecydujcie, czy chcecie poznać historię Aimee.

Ta historia nie była zła, ale ma swoja wady. Jest dosyć przewidywalna. Czytając sami możemy wiele się domyślać, snuć swoje wizje, które w większości będą słuszne. Tak naprawdę książka właściwie niczym mnie nie zaskoczyła. No dobrze, to w sumie romans, więc może nie powinnam się nastawiać na jakieś wielkie zaskoczenie, ale książka ma swoje tajemnice, które były ciekawe, ale...