"Pod skórą" to emocjonalna, intensywna, wzruszająca, ale też mocna historia. Według mnie mocno odbiega od poprzednich książek. Nie znajdziemy tu słodkiego i lekkiego romansu. Tym razem autorka zaserwowała nam emocjonalną podróż, w której towarzyszymy bohaterom. Nie mogę wyjść z podziwu kreacji bohaterów, wątków dodatkowych - nawet jednym lekko kryminalnym. Ze strony na stronę staramy się rozwiązać zagadkę (a nawet więcej niż jedną). I kiedy moje początkowe podejrzenia się sprawdziły, to i tak do wyjaśnienia, podejrzewałam jeszcze kilka osób i nie byłam pewna, kto za tym stoi.

Adrianna i Oskar to bohaterzy, którzy od pierwszych stron mnie do siebie przekonali. Oczywiście, podczas całej lektury były momenty irytacji czy niezrozumienia. Na przykład Oskar od razu oskarżający Adę. I choć z jego strony nie było to w porządku wobec dziewczyny, to jestem w stanie go usprawiedliwić, bo czy miał innych podejrzanych? Jego życie i jego rodziny zmieniło się, zostali skrzywdzeni, więc uważam że można zrozumieć to, że zwątpił we wszystkich. Potka może zgotować piekło i w "Pod skórą" można dostrzec jak bardzo rani i zmienia człowieka.


"Teraz to wiedziała. Wszystko, co im się przydarzyło, zaważyło na jej dorosłym życiu. Niewyjaśnione sprawy z przeszłości, mnóstwo przykrych słów i zawód, którego wtedy doświadczyła tkwiły w niej jak cierń pod skórą. Cierń, który przedostał się już do serca i boleśnie ją poranił."


Przy okazji bohaterów nie mogłabym wspomnieć o Pani Marii - przecudownej kobiecie. Czy rodzicach Ady - którzy bezpośrednio krępowali bohaterów :D. No i o Adrianie! Jego troska o siostrę, latanie za dziewczyną, dogryzanie kumplowi i całokształt sprawia, że chce się poznać jego historię w osobnej książce. To bohater, który uzupełnia historię, przez którego chce się więcej i więcej.

Mimo przeróżnych emocji towarzyszącym podczas czytania, książka jest również pełna humoru. Riposty, którymi obrzucają się bohaterzy sprawiają, że trudno oderwać się od lektury. Ponadto autorka nie napakowała w powieść niepotrzebnych i zapychających scen łóżkowych. Jasne, są i one, ale w małej ilości, w odpowiednim miejscu i subtelnie opisane. Wspominałam nie raz, że nie przepadam za narracją trzecioosobową. Tu taka jest zastosowana, ale po pierwszej stronie nawet o tym nie myślałam. Nie odczułam tego tak jak w innych książkach, nie przeszkadzał mi taki zabieg i szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie teraz by historia była przedstawiona w narracji pierwszoosobowej.

Powieść weszła mi "tytułowo" "pod skórę" i długo o niej nie zapomnę. To historia o przebaczeniu, pogodzeniu się z przeszłością i przede wszystkim o miłości. Czy w życiu człowieka musi wydarzyć się coś strasznego by dostrzec miłość, którą miało się ciągle u boku?


"[...] nad uczuciami nie można zapanować. Nie można ich kontrolować. Nie da się ich wzbudzić na zawołanie, tak jak nie można ich uciszyć na życzenie. Czasami podkradają się do ciebie znienacka, a innym razem są z tobą, od zawsze."


"Pod skórą" to skarbnica pięknych i wartościowych cytatów. Napisana w prostym, przejrzystym języku, ale słowa dobrane są tak pięknie, że przez powieść się płynie. Dodatkowo nie mogłabym nie wspomnieć o epilogu, który zwalił mnie z nóg. Absolutnie się go nie spodziewałam i w sumie nawet nie pomyślałam o ''wyjaśnieniu'' tej jeszcze jednej zagadki. Nie ukrywam, że przy czytaniu go, łza zakręciła mi się w oku. Żałuję tylko, że nie było w związku z tym jeszcze jednego rozdziału, jak zareagowali bohaterzy.


"Mówi się, że śmierć to koniec. Jeśli tak jest w rzeczywistości, to dlaczego wraz z nią nie znika też miłość? Dlaczego, gdy ktoś umiera, nie możemy wyrzucić go z serca? I dlaczego śmierć nie zabiera ze sobą bólu i rozpaczy?"

"Pod skórą" to emocjonalna, intensywna, wzruszająca, ale też mocna historia. Według mnie mocno odbiega od poprzednich książek. Nie znajdziemy tu słodkiego i lekkiego romansu. Tym razem autorka zaserwowała nam emocjonalną podróż, w której towarzyszymy bohaterom. Nie mogę wyjść z podziwu kreacji bohaterów, wątków dodatkowych - nawet jednym lekko kryminalnym. Ze strony na...