[RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

Wkroczyłam na nieznany teren. Teren japońskiego kryminału. Jak głosi okładka, nazwisko Honda stanowi synonim 'cesarza' na gruncie japońskiej literatury tego gatunku.
Tokio, tamtejsze ulice, tamtejsza jednostka policji i tamtejsze...zbrodnie. Czy podobała mi się wycieczka do Kraju Kwitnącej Wiśni?

Reiko Himekawa to młoda komisarz Tokijskiej Policji Metropolitalnej. Młoda, jednak już obciążona traumą z przeszłości. Wraz ze swoją jednostką staje przed niełatwym zadaniem. Ktoś, pod żywopłot nieopodal parku, podrzucił zwłoki, szczelnie zawinięte w niebieską folię i obwiązane sznurem. Zwłoki noszą ślady tortur, zadanych za życia oraz rozciętą skórę w okolicy brzucha, tym razem post mortem. Niebawem w okolicy pojawiają się kolejne ciała...

Zacząć należy od tego, iż Honda zabiera nas nie stricte do Kraju Kwitnącej Wiśni- pięknego, pełnego neonów, rozświetlonych ulic, przepychu, a do jego najciemniejszych zakątków. Do zakątków pełnych mroku, tajemnic, brudu, wynaturzenia, zbrodni.
Jeśli ktoś fascynuje się Japonią i azjatyckim klimatem, może czuć się nieco zawiedziony. Honda bowiem opisom scenerii nie poświęca zbyt wiele uwagi, właściwie gdyby nie nazwy dzielnic, miast oraz nazwiska bohaterów, równie dobrze akcja mogłaby być osadzona w każdym innym zakątku świata. Akurat dla mnie nie stanowiło to problemu, ponieważ nie należę do fascynatów Azją.
Słabszą stroną książki może być także sięgnięcie po pewne stereotypy. Odnoszę wrażenie, że problematyka traumy oraz przenikania się przeszłości z teraźniejszością to schemat, na którym bazuje znaczna część autorów tego gatunku. Z jednej strony stanowi to może dobry punkt wyjścia do kryminalnych opowieści, z drugiej jednak czytelnik oczekuje jakieś novum.
Jednak cała reszta "Przeczucia" to, według mnie, same plusy. Bardzo ciekawa intryga kryminalna. Sprawa, jaką przyszło rozwikłać Reiko i jej kolegom z pracy jest niezwykle brutalna, odwołująca się do wynaturzeń ludzkiej psychiki, bazująca na chorych żądzach, ukrytych głęboko w człowieku. Rozwiązanie intrygi także na plus. Kreacja bohaterów, choć nieco schematyczna w przypadku Reiko, to jednak oferująca czytelnikowi bogaty wachlarz osobowości. Różnorodne, solidne postaci, obdarzone różnymi cechami, co daje nam i przysłowiowego dobrego glinę, i tego złego również. Język powieści lekki, przystępny.

"Przeczucie" stanowi pierwszą część serii o młodej komisarz Reiko Himekawie, która w pracy kieruje się nie tylko pragmatycznymi, wyuczonymi zasadami, ale także swoją intuicją, wewnętrznym przeczuciem. To historia zbrodni, osadzona na tokijskich ulicach, poprowadzona przez Hondę w sposób wartki, pełen napięcia. I mimo pewnych minusów, czyli kilku utartych schematów, zostałam pochłonięta przez tę opowieść. Polecam i Wam porzucić na moment polskie, angielskie, amerykańskie czy skandynawskie podwórka i zajrzeć, jak trup ściele się gęsto w Kraju Kwitnącej Wiśni. Mam przeczucie, że "Przeczucie" może się Wam spodobać:)

[Egzemplarz recenzyjny dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak Literanova]

[RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

Wkroczyłam na nieznany teren. Teren japońskiego kryminału. Jak głosi okładka, nazwisko Honda stanowi synonim 'cesarza' na gruncie japońskiej literatury tego gatunku.
Tokio, tamtejsze ulice, tamtejsza jednostka policji i tamtejsze...zbrodnie. Czy podobała mi się wycieczka do Kraju Kwitnącej Wiśni?

Reiko Himekawa to młoda komisarz Tokijskiej...