„ (…) idźcie przez życie z podniesionym czołem a nie z zadartym nosem!”

W powieści spotkacie się z naturalistycznym obrazem rzeczywistości. Autor wiernie rejestruje wydarzenia z życia bohaterów nie szczędząc nam jego drastycznych przejawów. Nie ubarwia, nie używa eufemizmów by przedstawić sceny drastyczne za pomocą łagodniejszych wyrażeń. Wszystko jest opisane zgodnie z obrazkiem, jaki tworzą traumatyczne przeżycia bohaterów. Jest wulgarnie, czasem aż odstręczająco. Trzeba jednak mieć świadomość, po jaką lekturę się sięga żeby wiedzieć, z czym będzie nam dane się zmierzyć. "Doczekać jutra" to dramat science-fiction a nie kolejna powieść typu Young Adult, New Adult. Jeśli nie lubicie mocnych lektur, ukazujących szarą, bezwzględną i brutalną wizję świata, w której człowieka nie można nazwać człowiekiem to lepiej nie czytajcie, bo poczujecie tylko niesmak. Życie bywa trudne a ludzie źli i autor dobrze zdaje sobie z tego sprawę tworząc taką a nie inną historię. Należy o tym pamiętać sięgając po tą książkę, bo nie powstała ona by odrażać treścią, lecz ukazać w całej okazałości tą ciemną stronę życia, która każdego z nas nieraz jeszcze może dosięgnąć. Los bywa niefortunny i nie wiadomo, co jeszcze postawi na naszej drodze dlatego warto, choć mieć tą świadomość, że potwory żyją wśród nas. Kto wie czy ta wiedza nie uchroni nas kiedyś przed gorzkim rozczarowaniem…

Walid Kuliński przedstawia nam losy dwójki dzieci, Konrada i Pauliny. Robi to jednak niezbyt konsekwentnie, bo nie rozwinął się zbytnio, jeśli chodzi o perspektywę dziewczynki. Bardzo skąpo opisuje nam jej historię. Według mnie mógłby już wcale nie poruszać tego wątku, a jeszcze bardziej rozbudować historię chłopca. Szkoda, że nie wykorzystał całego potencjału. Kto wie jednak cóż autor planuje dalej? Może zostawił sobie w ten sposób furtkę do kolejnej powieści? Zakończenie i słowa „To jeszcze nie koniec…” dają nam na to ogromną nadzieję. Okaże się jednak, jak to będzie w rzeczywistości. Ja liczę na ciąg dalszy, bo czuję lekki niedosyt.

Książka „Doczekać jutra” nie ma przypadać do gustu tylko skłonić do egzystencjalnych przemyśleń. Powrót Konrada do przeszłości przy pomocy tajemniczych drzwi w celu przeanalizowania swojego życia staje się pewnego rodzaju refleksją, wędrówką bohatera w głąb siebie. Może warto pokusić się o taką podróż samemu? Może dzięki niej dojdziecie do jakichś odkrywczych wniosków? A może warto na początek dać szansę tej powieści? Może… no właśnie - może. Przekonajcie się sami czy warto!

„ (…) idźcie przez życie z podniesionym czołem a nie z zadartym nosem!”

W powieści spotkacie się z naturalistycznym obrazem rzeczywistości. Autor wiernie rejestruje wydarzenia z życia bohaterów nie szczędząc nam jego drastycznych przejawów. Nie ubarwia, nie używa eufemizmów by przedstawić sceny drastyczne za pomocą łagodniejszych wyrażeń. Wszystko jest opisane zgodnie z...