Zagadnienie podmiotowości należy do podstawowego obszaru refleksji
filozoficznej, będącego przedmiotem nieustannego sporu, który od czasów
nowożytnych przybrał na sile i trwa nieprzerwanie do dziś. Filozoficzna
historia nowożytności przyzwyczaiła nas patrzeć na podmiot jak na pojęcie,
które weszło na stałe do filozofii za sprawą Kartezjusza. Tymczasem kategoria
podmiotu ma bardzo długą i złożoną historię, sięgającą znacznie dalej niż
narodziny nowożytnej myśli. W ostatnich dziesięcioleciach kategoria ta stała
się także przedmiotem badań empirycznych, co zmusiło do ponowienia pytania
o jej zakres i operatywność oraz otworzyło szereg istotnych kwestii,
m.in., czy współczesna nauka dysponuje odpowiednimi narzędziami do
uchwycenia podmiotowości? Czy wyniki badań empirycznych mogą prowadzić
do zmiany naszego pojmowania samych siebie oraz jakiego rodzaju
podmiotowość zakłada projekt „postludzkiej” kondycji.
Ze wstępu


Prezentowany tom pozwala wielostronnie spojrzeć na problem ludzkiej
podmiotowości oraz rozmaitych aspektów doświadczenia własnego ja. Z tego
powodu przyczyni się zapewne do rewizji rozmaitych tradycyjnych koncepcji
podmiotu, jest bowiem oparty zarówno na spekulatywno-pojęciowych analizach
charakterystycznych dla filozofii, jak też na szerokich odniesieniach do
empirii (zarówno w zakresie neurobiologii, jak też prawa czy socjologii).
Z recenzji prof. Ireneusza Ziemińskiego


Praca ma charakter monograficzny – dotyczy jednego zagadnienia ujmowanego
z różnych perspektyw (problemowych oraz metodologicznych).
Całość złożona jest z trzech części: pierwsza jest wyraźnie filozoficzna (podmiotowość
w fenomenologii i filozofii analitycznej); druga – metodologiczna
(podmiotowość w naukach o poznaniu); trzecia – aplikacyjno-deliberacyjna
(podmiotowość wobec wyzwań transhumanizmu). Warto zaznaczyć, że każda
z części mogłaby stanowić odrębną pracę zbiorową, szczególnie trzecia, która
jest z jednej strony najciekawsza dla czytelnika, z drugiej zaś na polskim rynku
wydawniczym po prostu nowatorska. Autorzy doskonale wpisują się w ogólny
zamysł publikacji (wyrażony we Wstępie Pani Doktor),a opisane przez nich
wyniki, ustalenia, analizy czy tezy bezwzględnie mieszczą się w ujętym w dopełnieniu
tytułu wyrażeniu „perspektywa interdyscyplinarna”. Warto też zaznaczyć,
że publikacja dr Adriany Warmbier jest świadectwem kooperacji
badaczy z różnych ośrodków naukowych, jak również różnych pokoleń.
Z recenzji dra hab. Sebastiana T. Kołodziejczyka