Niezwykła biografia człowieka, którego pozornie wszyscy znają - Giacomo Casanovy, syna aktorki, Wenecjanina, kochanka, uwodziciela, pisarza, libertyna. Spotkałam się z wieloma wersjami historii Casanowy, ale ta wydaje się najbardziej rzetelna, dopracowana, autentyczna. Autor zadał sobie naprawdę wiele trudu żeby opisać życie Casanowy jak najbardziej prawdziwie, bez przemilczeń, bez idealizowania. Książka oparta jest na analizie rękopisów Casanowy przechowywanych obecnie w Paryżu, autor wielokrotnie cytuje cale zdania słynnego uwodziciela, a własne słowa tak zgrabnie do nich dopasowuje, że chwilami można się pomylić kogo się czyta.
Biografia podzielona jest na rozdziały zatytułowane imionami kobiet i napisana z zachowaniem ścisłej chronologii i porządku przyczynowo-skutkowego. To istotne ponieważ życie i podróże Casanovy były tak barwne, prędkie, zmienne, że inaczej nie sposób byłoby dobrnąć do końca bez pomieszania wątków. Pewnie z tej samej przyczyny autor objaśnia niektóre postacie pojawiające się w książce przypominając, że ten a ten jest synem tego to a tego co jest bardzo pomocne w zrozumieniu kontekstu. Dostajemy też na tacy cały kontekst historyczny dzięki wtrąceniom o tym co się działo w krajach gdzie akurat przebywa główny bohater - czym się zajmuje król, co bawi carycę, z czym ma problem arystokracja.
Jeśli chodzi o autora tej biografii trzeba przyznać, że spisał się doskonale. Książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem (choć to prawie 600 stron drobnym drukiem bez obrazków). Jeśli natomiast chodzi o samego bohatera to budzi on równocześnie fascynację, sympatię, wstręt i oburzenie. Osobowość miał niesamowitą, odważny, pomysłowy, ambitny, czytając o tym czego dokonał (na przykład zorganizował wielką Loterię Francuską) nie sposób go nie podziwiać. Jednocześnie trudno pominąć jego oczywiste wady, które były dla mnie aż nadto widoczne w relacjach ze zdarzeń. Casanova bez żadnego wstydu czy usprawiedliwienia przyznaje się na przykład do gwałtów (twierdząc, że zgwałcone kobiety lub dziewczynki droczyły się z nim tylko z przekory). Kłamie, rozsiewa plotki, nie oddaje długów, z premedytacją oszukuje kobiety, wyciąga pieniądze od kogo się da, nie ma żadnych skrupułów jeżeli chodzi o uwodzenie.
Uwodzenie i liczne romanse to zresztą kluczowy temat książki, z nich przecież zasłynął. Tutaj powołuję się na prawo wyrażania całkowicie subiektywnej opinii i przyznaję, że niektóre z jego romansów wydały mi się "ładne", ale zdecydowana większość oburzyła mnie i zniesmaczyła. Gwałty to jedno, orgie, uwodzenie zakonnic, homoseksualizm to prywatna sprawa dorosłych ludzi, ale Casanowę najbardziej fascynowały "kobiety" trzynasto-, piętnastoletnie, a nawet młodsze ( także jego dziesięcioletnia córka). W książce aż roi się od opisów jego namiętności, czynów, charakterystyk dziewczynek, które wzbudzały pożądanie starego dziada weneryka oraz jego zabiegów o to by je uwieść lub wprost - kupić od rodziny. Równie niesmaczny wydał mi się opis figli, którym oddawał się w kochanką i jej córką choć podobieństwo dziewczyny do Casanowy nie pozostawiało wątpliwości, że jest ona również jego córką.
Czasem uwodził z kunsztem czasem skamlał o pieszczoty posuwając się do gróźb, kłamstw, podstępów, a wszystko tłumaczył miłością, która miała być usprawiedliwieniem, jedynym sędzią, najwyższą wartością.
Kim zatem był Casanova - wielkim kochankiem czy maluczkim pedofilem, uwodzicielem czy gwałcicielem? Książka wzbudza wiele emocji i pobudza do rozważań, lektura naprawdę godna polecenia.

Niezwykła biografia człowieka, którego pozornie wszyscy znają - Giacomo Casanovy, syna aktorki, Wenecjanina, kochanka, uwodziciela, pisarza, libertyna. Spotkałam się z wieloma wersjami historii Casanowy, ale ta wydaje się najbardziej rzetelna, dopracowana, autentyczna. Autor zadał sobie naprawdę wiele trudu żeby opisać życie Casanowy jak najbardziej prawdziwie, bez...