Casanova. W świecie uwodziciela

Skończyłam czytać Casanovę w dzień kobiet. Czy może być lepszy dzień na taką lekturę? Casanova kochał kobiety, wystawne życie, bogactwo. Przez całe życie chciał komuś imponować i zmarł nie żałując niczego. Można nie popierać jego stylu życia, ale to jaką miał odwagę aby żyć po swojemu zasługuje na szacunek. Niesamowity człowiek. Oczywiście awanturnik i kobieciarz, ale życie miał barwne i bogate w doświadczenia.

Skończyłam czytać Casanovę w dzień kobiet. Czy może być lepszy dzień na taką lekturę? Casanova kochał kobiety, wystawne życie, bogactwo. Przez całe życie chciał komuś imponować i zmarł nie żałując niczego. Można nie popierać jego stylu życia, ale to jaką miał odwagę aby żyć po swojemu zasługuje na szacunek. Niesamowity człowiek. Oczywiście awanturnik i kobieciarz, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Giacomo Casanova oprócz kobiet kochał literaturę. W przerwach między uwodzeniem zajmował się jej studiowaniem, przetłumaczył także na włoski libretto opery Zoroaster oraz Iliadę. W późniejszym okresie swojego życia opisywał sytuacje polityczne w różnych krajach, a pod jego koniec, w postaci liczącego niemal cztery tysiące stron rękopisu spisał swoje dzieje. Laurence Bergreen autor niniejszej książki wykonał świetną pracę tworząc z tak ogromnej ilości materiału biografię Casanovy jak i obraz czasów, w których ten awanturnik żył. Cytaty z dzienników słynnego Włocha są świetnie wpasowane w opowieść jego życia, a autor starał się zbyt wiele nie upiększać. Cenię sobie szczerość i jest to według mnie najmocniejszy punkt książki, dzięki temu dowiadujemy się czegoś o czasach oświecenia w Europie, czego nie dowiemy się z podręczników historii. W tym momencie chciałbym właśnie przestrzec osoby chcące zaznajomić się z tą pozycją przed jej ciemną, gorszącą stroną. Uwodzenie zakonnic, czternastoletnich dziewczyn a nawet opis gwałtu, - z tym niestety czytelnik musi się zmierzyć, taka jest cena za chęć przeżywania przygód u boku Casanovy. Są, więc fragmenty, które ciężko się czyta, ale i takie wywołujące uśmiech na twarzy jak na przykład, te dotyczące styczności bohatera z lekarzami. Sam Giacomo miał też jakby dwie twarze,- tę honorową, sprawiającą, że pomagał biednym, zwłaszcza swoim bękartom, druga jego strona – ta negatywna, objawiała się natomiast porzucaniem kobiet, nawet, gdy były z nim w ciąży. Podsumowując, mimo, iż książka „Casanova. W świecie uwodziciela” podczas czytania wywoływała we mnie różne emocje, od rozbawienia do złości (chyba zbyt bardzo szanuję kobiety) to jest to bardzo dobrze napisana biografia włoskiego uwodziciela w dodatku dobrze oddająca charakter osiemnastowiecznej Europy.

Giacomo Casanova oprócz kobiet kochał literaturę. W przerwach między uwodzeniem zajmował się jej studiowaniem, przetłumaczył także na włoski libretto opery Zoroaster oraz Iliadę. W późniejszym okresie swojego życia opisywał sytuacje polityczne w różnych krajach, a pod jego koniec, w postaci liczącego niemal cztery tysiące stron rękopisu spisał swoje dzieje. Laurence...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Laurence Bergreen, amerykański historyk, napisał niezykle ciekawą pozycję o znanym uwodzicielu - Casanovie. Dzięki książce, ta XVIIIw. osobowość staje się pełnokrwistą postacią, która miała swoje zalety i wady. W książce jest pełno wyimków z pamiętników Casanovy, a było z czego wybierać, bo pozostawił on po sobie aż dwanaście tomów opisujących jego przygody, to jak wspinał się po drabinie społecznej i jak zyskiwał przyjaciół i wrogów. Książka o Casanovie nie jest przeznaczona tylko dla tych, których ciekawi Giacomo, myślę, że zainteresuje wszystkich, którzy kochają historię. Co prawda może nie należy wierzyć w każde słowo Casnovy na swój własny temat, ale tło, czyli XVIIIw. Europa, jest nie tylko prawdziwe, ale pokazane barwnie i niezwykle soczyście (Giacomo odwiedził też Polskę). Czyta się to doskonale.

Laurence Bergreen, amerykański historyk, napisał niezykle ciekawą pozycję o znanym uwodzicielu - Casanovie. Dzięki książce, ta XVIIIw. osobowość staje się pełnokrwistą postacią, która miała swoje zalety i wady. W książce jest pełno wyimków z pamiętników Casanovy, a było z czego wybierać, bo pozostawił on po sobie aż dwanaście tomów opisujących jego przygody, to jak wspinał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezwykła biografia człowieka, którego pozornie wszyscy znają - Giacomo Casanovy, syna aktorki, Wenecjanina, kochanka, uwodziciela, pisarza, libertyna. Spotkałam się z wieloma wersjami historii Casanowy, ale ta wydaje się najbardziej rzetelna, dopracowana, autentyczna. Autor zadał sobie naprawdę wiele trudu żeby opisać życie Casanowy jak najbardziej prawdziwie, bez przemilczeń, bez idealizowania. Książka oparta jest na analizie rękopisów Casanowy przechowywanych obecnie w Paryżu, autor wielokrotnie cytuje cale zdania słynnego uwodziciela, a własne słowa tak zgrabnie do nich dopasowuje, że chwilami można się pomylić kogo się czyta.
Biografia podzielona jest na rozdziały zatytułowane imionami kobiet i napisana z zachowaniem ścisłej chronologii i porządku przyczynowo-skutkowego. To istotne ponieważ życie i podróże Casanovy były tak barwne, prędkie, zmienne, że inaczej nie sposób byłoby dobrnąć do końca bez pomieszania wątków. Pewnie z tej samej przyczyny autor objaśnia niektóre postacie pojawiające się w książce przypominając, że ten a ten jest synem tego to a tego co jest bardzo pomocne w zrozumieniu kontekstu. Dostajemy też na tacy cały kontekst historyczny dzięki wtrąceniom o tym co się działo w krajach gdzie akurat przebywa główny bohater - czym się zajmuje król, co bawi carycę, z czym ma problem arystokracja.
Jeśli chodzi o autora tej biografii trzeba przyznać, że spisał się doskonale. Książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem (choć to prawie 600 stron drobnym drukiem bez obrazków). Jeśli natomiast chodzi o samego bohatera to budzi on równocześnie fascynację, sympatię, wstręt i oburzenie. Osobowość miał niesamowitą, odważny, pomysłowy, ambitny, czytając o tym czego dokonał (na przykład zorganizował wielką Loterię Francuską) nie sposób go nie podziwiać. Jednocześnie trudno pominąć jego oczywiste wady, które były dla mnie aż nadto widoczne w relacjach ze zdarzeń. Casanova bez żadnego wstydu czy usprawiedliwienia przyznaje się na przykład do gwałtów (twierdząc, że zgwałcone kobiety lub dziewczynki droczyły się z nim tylko z przekory). Kłamie, rozsiewa plotki, nie oddaje długów, z premedytacją oszukuje kobiety, wyciąga pieniądze od kogo się da, nie ma żadnych skrupułów jeżeli chodzi o uwodzenie.
Uwodzenie i liczne romanse to zresztą kluczowy temat książki, z nich przecież zasłynął. Tutaj powołuję się na prawo wyrażania całkowicie subiektywnej opinii i przyznaję, że niektóre z jego romansów wydały mi się "ładne", ale zdecydowana większość oburzyła mnie i zniesmaczyła. Gwałty to jedno, orgie, uwodzenie zakonnic, homoseksualizm to prywatna sprawa dorosłych ludzi, ale Casanowę najbardziej fascynowały "kobiety" trzynasto-, piętnastoletnie, a nawet młodsze ( także jego dziesięcioletnia córka). W książce aż roi się od opisów jego namiętności, czynów, charakterystyk dziewczynek, które wzbudzały pożądanie starego dziada weneryka oraz jego zabiegów o to by je uwieść lub wprost - kupić od rodziny. Równie niesmaczny wydał mi się opis figli, którym oddawał się w kochanką i jej córką choć podobieństwo dziewczyny do Casanowy nie pozostawiało wątpliwości, że jest ona również jego córką.
Czasem uwodził z kunsztem czasem skamlał o pieszczoty posuwając się do gróźb, kłamstw, podstępów, a wszystko tłumaczył miłością, która miała być usprawiedliwieniem, jedynym sędzią, najwyższą wartością.
Kim zatem był Casanova - wielkim kochankiem czy maluczkim pedofilem, uwodzicielem czy gwałcicielem? Książka wzbudza wiele emocji i pobudza do rozważań, lektura naprawdę godna polecenia.

Niezwykła biografia człowieka, którego pozornie wszyscy znają - Giacomo Casanovy, syna aktorki, Wenecjanina, kochanka, uwodziciela, pisarza, libertyna. Spotkałam się z wieloma wersjami historii Casanowy, ale ta wydaje się najbardziej rzetelna, dopracowana, autentyczna. Autor zadał sobie naprawdę wiele trudu żeby opisać życie Casanowy jak najbardziej prawdziwie, bez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba większość słyszało już owe nazwisko , wielu z nas kojarzy Casanovę jako uwodziciela ,amanta czy kochanka setek kobiet

Po przeczytaniu mogę jednak powiedzieć o wiele więcej o tej ciekawej postaci. Był to człowiek niezwykle inteligentny ,cwany oraz na swój sposób uparty, przebiegły Oprócz miłości często chorego uczucia do kobiet , uwielbiał pisać spędzać czas w bibliotece, podróżować [ choć często był do tego zmuszany wbrew własnej woli} Kolejną druga miłością Casanovy niewątpliwie był hazard ,miał on talent pakowania się w kłopoty i umiejętność wychodzenia z nich z korzyścią dla siebie

Z czego głównie był słynny G.Casanova oprócz niezliczonych miłosnych podbojów to niezapomniana ucieczka z Piombi która przeszła do historii i do dziś często jest związana z jego historią

Drugim imieniem Casanovy bez wątpienia są choroby weneryczne z którymi zmagał się przez całe życie i w dużej mierze choroby którym zawdzięcza swój kres

Co do samej książki jest napisana w sposób zachęcający do czytania rozdziały nie wloką się setkami stron, każdy oddaje inny okres z życia bohatera można by powiedzieć ,że panuje hierarchia jeśli chodzi o wydarzenia z życia Casanovy w żadnym momencie się nie zgubiłem czy straciłem wątek
Dla ciekawostki powiem warto przeczytać ze względu również ,że autor przedstawia okresy życia Casanovy w Polsce

Chyba większość słyszało już owe nazwisko , wielu z nas kojarzy Casanovę jako uwodziciela ,amanta czy kochanka setek kobiet

Po przeczytaniu mogę jednak powiedzieć o wiele więcej o tej ciekawej postaci. Był to człowiek niezwykle inteligentny ,cwany oraz na swój sposób uparty, przebiegły Oprócz miłości często chorego uczucia do kobiet , uwielbiał pisać spędzać czas w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Genialna książka,ciekawa postać i szalone czasy. Casanova nie bał się życia, przeciwników jakich miał na drodze,ryzykownych działań. Był odważny i chciał być wielki i sławny. Nieważne czy jako uwodziciel, pisarz, filozof chciał być zapamiętany to czyn się zajmował. Najdroższe dzieło w Bibliotece Francuskiej to mówi już za siebie. Podzielenie się wspomnieniami to jego chyba najlepsza decyzja w życiu, bo dzięki temu człowiek taki jak ja czy Ty żyjący w XXI może wrócić do tamtych czasów używając już słynnego „Wehikułu czasu”. Casanova to postać legendarna, którą do dzisiaj wspominamy jako symbol miłości czy uwodzicielstwa. Polecam każdemu kto lubi czytać biografie i również tym którzy chcą poznać jakże interesującą postać.
Arrivederci!

Genialna książka,ciekawa postać i szalone czasy. Casanova nie bał się życia, przeciwników jakich miał na drodze,ryzykownych działań. Był odważny i chciał być wielki i sławny. Nieważne czy jako uwodziciel, pisarz, filozof chciał być zapamiętany to czyn się zajmował. Najdroższe dzieło w Bibliotece Francuskiej to mówi już za siebie. Podzielenie się wspomnieniami to jego chyba...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba każdy chociaż raz w życiu słyszał o Casanovie, czyli największym uwodzicielu w dziejach świata. Na jego temat nakręcono wiele filmów i napisano wiele biografii. Dziś zapraszam Was na recenzję najnowszej z nich „Casanova. W świecie uwodziciela“, którą napisał Laurence Bergreen.

„Nad wszystko kochał kobiety. I kłopoty. Mało brakowało, a jego barwne życie zakończyłoby się w Polsce“

Giacomo Casanova urodził się 2 kwietnia 1725 roku w Wenecji, mieście, które wówczas było kolebką rozpusty. Jako małe dziecko uchodził na opóźnionego w rozwoju i nikt nie podejrzewał, że zostanie pisarzem, wynalazcą, szpiegiem i przede wszystkim najsławniejszym uwodzicielem swoich czasów. Legenda głosi, że wystarczyło ponoć kilka minut , by przypadkowo poznana panna chciała spędzić upojne chwile z tym wspaniałym uwodzicielem. Jednak to nie żadna kobieta była najwierniejszą towarzyszką życia Giacomo Casanovy, bo była nią choroba weneryczna. Chyba to wcale nie jest dziwne. Casanova zmarł 4 czerwca 1798 roku na zakażenie układu moczowego.

„Gdyby sam papież przyłapał ich in flagranti, nie przestaliby. Pobłogosławiłby ich przecież, czyż nie? Znaleźli odpowiednie miejsce w altanie, gdzie darń uformowana była na kształt łóżka „Patrzyliśmy na nią i roześmialiśmy się. Bez wątpienia było to łoże“. Nadeszła ich chwila „Spoważnieliśmy, popatrzyliśmy sobie w oczy, rozpięliśmy ubrania. Serca waliły nam w piersi, a dłonie pospieszyły, by ugasić naszą niecierpliwość“.“

Laurence Bergreen podczas pisania biografii Casanovy posłużył się napisanymi przez niego pamiętnikami, które sprzedano Bibliotece Francuskiej za dziewięć milionów dolarów, to rekordowa kwota, ale to nic dziwnego, gdyż uznano je za francuski skarb narodowy. Giacomo Casanova swoje pamiętniki napisał kilka lat przed śmiercią i udokumentował w nich swoje normalne życie i wszystkie podboje miłosne. Najdziwniejsze jest to, że Casanova wcale nie był zbyt urodziwym mężczyzną, ale jednak żadna kobieta nie potrafiła mu się oprzeć. Na milion sposobów potrafił wykorzystać swój urok i czar.

Przyznam się Wam szczerze, że nigdy nie interesowała mnie zbytnio historia tego uwodziciela, znałam suche fakty, które zna większość z Was. Do książki podchodziłam także bardzo sceptycznie, gdyż biografie nie są gatunkiem literackim, po który sięgam z wielkim uśmiechem na twarzy. Jednak powiedziałam sobie, że Casanova to taka postać, której trzeba dać szansę i wiecie co, cieszę się, że tak zrobiłam, bo Giacomo okazał się bardzo ciekawym i interesującym człowiekiem. Naprawdę nie wiedziałam o nim wielu rzeczy. Nie wiedziałam, że był pisarzem, nie wiedziałam, że przetłumaczył na francuski Iliadę, nie wiedziałam, że napisał kilka tomów o historii Polski i nie wiedziałam, że był geniuszem matematycznym. Niewątpliwie był to człowiek niezwykle inteligentny o duszy uwodziciela, hazardzisty i awanturnika. Cieszę się, że przeczytałam tę powieść, bo dzięki niej całkiem inaczej spojrzałam na tego mężczyznę. Zawsze kojarzył się mi tylko z romansami, hulankami i uwodzeniem, a nie wiedziałam o nim wielu istotnych faktów.

Wspomnę także o tym, że autor nie posiłkował się tylko na pamiętnikach Casanovy. By napisać książkę, korzystał z wielu innych historycznych źródeł, dzięki temu stworzył bardzo ciekawy i wyrazisty obraz ówczesnej Europy.

Cieszę się, że dałam tej książce szansę. Na pewno o niej nie zapomnę, bo autor zafundował mi niesamowitą przygodę podczas, której poznałam historię tego intrygującego uwodziciela. Książka zapewniła mi wiele godzin niesamowitej rozrywki. To powieść pełna pikanterii, erotyki i dobrego humoru, Myślę, że fani powieści historycznych będą w stu procentach usatysfakcjonowani. Dla mnie rewelacja!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Znak Horyzont.

Chyba każdy chociaż raz w życiu słyszał o Casanovie, czyli największym uwodzicielu w dziejach świata. Na jego temat nakręcono wiele filmów i napisano wiele biografii. Dziś zapraszam Was na recenzję najnowszej z nich „Casanova. W świecie uwodziciela“, którą napisał Laurence Bergreen.

„Nad wszystko kochał kobiety. I kłopoty. Mało brakowało, a jego barwne życie zakończyłoby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka wprowadza w realia 18 wiecznej Europy. To jednak był zupełnie inny świat! Głównym bohaterem jest najbardziej znany libertyn sam Giacomo. Na pewno był niesamowitym podrywaczem, ale nie tylko. I właśnie dla tego nie tylko warto przeczytać tę pozycję! Podziwiam ludzi, którzy mają odwagę, żyć trochę obok społeczeństwa. Wszyscy mówią, że trzeba tak i tak, a zrobię inaczej.
PS. Jaka rewolucja seksualna? My teraz jesteśmy aż nieprzyzwoicie grzeczni!
Polecam wszystkim, którzy choć trochę interesują się życiem dawnych ludzi.

Książka wprowadza w realia 18 wiecznej Europy. To jednak był zupełnie inny świat! Głównym bohaterem jest najbardziej znany libertyn sam Giacomo. Na pewno był niesamowitym podrywaczem, ale nie tylko. I właśnie dla tego nie tylko warto przeczytać tę pozycję! Podziwiam ludzi, którzy mają odwagę, żyć trochę obok społeczeństwa. Wszyscy mówią, że trzeba tak i tak, a zrobię...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://wordpress.com/post/smazonekomary.wordpress.com/489

Moje wyobrażenie o Casanovie wyglądało tak; latynoski podrywacz, który uwiódł setki kobiet i łamał im serca. Koniec.
Jak bardzo się myliłam? OGROMNIE. Sama jestem w szoku, jak błędne wyobrażenie miałam o postaci, której historii nigdy nie zechciałabym poznać, gdybym nie trafiła na książkę Laurence Bergeen. Szansę jej przeczytania otrzymałam od Wydawnictwa Znak Horyzont, któremu bardzo serdecznie dziękujemy i gorąco polecamy wszelkie cuda wychodzące spod ich skrzydeł, bo na to zasługują.
Recenzja ta różnić będzie się od dotychczasowych z kilku powodów; oceniamy historię człowieka, który jest postacią autentyczną, a nie fikcyjną, co do tej pory się nie zdarzało. Nie możemy mówić tutaj o wyobraźni autora, kreacji świata przedstawionego lub innych cudach, bo zwyczajnie ich nie ma. Biografia mówi sama za siebie i jedyną naszą powinnością tutaj, będzie wydanie werdyktu; czy Casanova był na tyle ciekawym człowiekiem, że jego żywot warto umieścić na kartach książki?
Nie przedłużając – jeśli chodzi o samą formę Casanova. W świecie uwodziciela to przyznam, że byłam mocno sceptycznie nastawiona. Bałam się, że kolejna biografia będzie po prostu zbiorem suchych i nieprzystępnych faktów. Okazało się jednak, że nie taki diabeł straszny, bo z dokładnym…zaklasyfikowaniem tej książki mam problem. Zawiera ona w sobie wiele zapisków z pamiętników Casanovy (prowadził je, o taaak, wszak one go rozsławiły), jednocześnie śledząc, chronologię wydarzeń następujących po sobie w jego życiu. Taka forma pozwala nam na realniejsze odczuwanie samej postaci, dodaje dużo intymności, a przecież jest to w końcu historia tak słynnego uwodziciela, że niemal wszystko wciąż i wciąż kojarzy się tutaj z obcowaniem z samym sercem miłości. Mówiąc zatem o koncepcji, jaką podjęto przy tworzeniu tego dzieła, to absolutnie nie można się do niczego doczepić – strzał w dziesiątkę!
Dobra, dobra, ale co z tym naszym Giacomo Casanovą (1725-1798) ? Był w końcu podrywaczem czy nie? A no był! Jasne, że tak, ale przede wszystkim należy dodać, że to geniusz sam w sobie; pisarz i tłumacz (znał biegle język francuski). Podejmował polemikę z dziełami Woltera, a sam autor biografii nader trafnie nazywa go „hiperkochankiem i hiperliteratem”. Szokiem dla mnie był fakt, że Casanova nie był wcale przystojniakiem, wręcz przeciwnie! Wysoki on i wysokie czoło, wyraźne jabłko Adama i na Boga! Duży nos! Ostatecznie udowadnia jednak, że liczy się przecież charakter 😉
Miał on brata Francesca, pochodził Wenecji i mimo szerokiej na skalę światową sławy przez sporą część swojego życia po prostu klepał biedę. Nieraz wplątywał się w miłosne afery, setki intryg lub też zwyczajnie los się z niego naigrawał. Mogłabym przytoczyć wam tutaj setki przykładów, ale wybiorę po prostu to, które mnie najmocniej zapadło w pamięć i myślę, że dla was będzie nie lada gratką. Jednym z moich ulubionych wydarzeń jest wizyta Giacomo w Polsce…
Zawitał on do naszego kraju, nie mając grosza przy duszy na dwór króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który był mu na tyle przychylny, że zarzucił pieniądzem i Casanova pospłacał swoje długi (kochany hazardzista). W następnej kolejności został on sekretarzem króla i miał gorący zamiar nie wplątywać się w żadne afery – taaa, akurat. Udając się z królem na przedstawienie, w którym udział brała jego była kochanka, włoska tancerka, zyskująca uznanie na warszawskim dworze, wdał się w konflikt z jej obecnym adoratorem, Branickim. Ten zmusił Casanovę ostatecznie do pojedynku, który w ówczesnej Rzeczpospolitej nie był legalny. Obaj Panowie wystrzelili do siebie z pistoletów, Branicki oberwał bardziej, toteż Casanova zszedł na jakiś czas ze sceny (ah, te zabawne porównania) i ukrył się w klasztorze. Okazało się jednak, że Branicki żyje, więc Casanova opuścił swoją kryjówkę i udał się na audiencje do króla, ten nie był niestety zbyt przychylny, dlatego była to ostatnia z jego wizyt w Polsce. Sam Branicki okazał mu jednak dużo sympatii (w końcu go nie zabił, nie?), mimo to Giacomo wybył z naszego kraju, zachowując jednak jak najlepsze wspomnienia, bo ostatecznie było się przecież czym chwalić!
Kolejną z sytuacji jest bardzo krótki przykład intrygi, nie chcę rozpisywać się na tyle długo, by zdradzić wam już wszystkie pikantne szczegóły, ani też nie mam zamiaru przepisywać tutaj na nowo biografii tego zacnego człowieka, ale muszę po prostu wspomnieć o tej historii…
Przebywając we Francji, gospodynią Casanovy była niejaka madame Quinson, jej córka Mimi nader często odwiedzała Giacomo, a ten nie chcąc zranić jej uczuć, musiał przecież odwzajemnić to zainteresowanie. Dziewczyna miała zaledwie piętnaście lub szesnaście lat i wraz z naszym Casanovą straciła cnotę. Jej matka nie podejrzewała niczego do momentu, aż nie okazało się, że Mimi jest w ciąży. Wtedy to obie doprowadziły Casanovę na komisariat, gdzie musiał on się obszernie tłumaczyć z tego, że wszystko, co robili z Mimi, było za obopólną zgodą. Madame Quinson usilnie starała się wraz z komisarzem dowieść winy Casanovy, lecz ostatecznie…wyszło na jego. Nie zrobił przecież nic złego, a skoro Mimi była świadoma i chętna, ale zaszła w ciążę to zwyczajnie musi to dziecko urodzić. Giacomo zapłacił za poród dziewczyny, ale na tym jego dobre serce się skończyło.
Takie oto zabawy towarzyszyły naszemu drogiemu Wenecjaninowi w czasie jego tułaczki po świecie. Jeśli jesteście ciekawi większej ilości afer, to gorąco zachęcam do sięgnięcia po biografię, spisaną przez Laurence Bergreen. Myślę, że w ostatecznym rozrachunku jest to przemiłe zaskoczenie i naprawdę końska dawka dobrego humoru, intryg, zmysłowości i trików na uwodzenie 😉 POLECAM!

https://wordpress.com/post/smazonekomary.wordpress.com/489

Moje wyobrażenie o Casanovie wyglądało tak; latynoski podrywacz, który uwiódł setki kobiet i łamał im serca. Koniec.
Jak bardzo się myliłam? OGROMNIE. Sama jestem w szoku, jak błędne wyobrażenie miałam o postaci, której historii nigdy nie zechciałabym poznać, gdybym nie trafiła na książkę Laurence Bergeen. Szansę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdy tylko dowiedziałam się o premierze najnowszej biografii Giacomo Casanovy, wpisałam ją na listę obowiązkowych lektur, chociaż nie jestem wielką fanką literatury historycznej. Któż jednak nie chciałby poznać bliżej tego mężczyzny, będącego do dziś symbolem sztuki uwodzicielskiej i miłości cielesnej, najsłynniejszego kochanka wszech czasów.

Laurence Bergreen przy pisaniu swojej książki posłużył się pamiętnikami Casanovy, które od 2010 roku przechowywane są w Bibliotece Francuskiej w Paryżu. „Historia mojego życia” spisana przez Giacomo kilka lat przed śmiercią to dwunastotomowe dzieło, w którym barwnie i pikantnie udokumentował swoje życie i miłości. Dzienniki Casanovy są także ważnym źródłem informacji o osiemnastowiecznej Europie, dlatego gdy uznane zostały za francuski skarb narodowy, biblioteka zapłaciła za ich rękopis rekordową sumę blisko dziewięciu milionów dolarów.

W tej biografii autor często cytuje samego Giacomo, wplatając jego zapiski w tok opowieści. Dzięki temu zabiegowi czytelnik ma odczucie jakoby to właśnie słynny Wenecjanin sam dopowiadał ważne szczegóły historii swojego życia. Laurence Bergreen nie ogranicza się jednak tylko do dzienników Casanovy – podczas pisania swojej książki korzystał z wielu innych źródeł, które wymienione w bibliografii robią naprawdę duże wrażenie. Wszystkie zebrane przez niego informacje tworzą razem niesamowity obraz osiemnastowiecznej Europy, w ciekawy sposób przedstawiając klimat, obyczaje i mentalność tamtych czasów. Jestem pewna, że niejednego czytelnika zaskoczą realia epoki oświecenia, fakt jak był to rozpustny i bezpruderyjny okres.


Czy jednak z książki „Casanova. W świecie uwodziciela” możemy dowiedzieć się czegoś nowego o słynnym Wenecjaninie?
Przyznaję szczerze, że nigdy nie miałam większego kontaktu ze szczegółami z jego życia, dlatego też dla mnie ta biografia była rewelacyjnym połączeniem powieści historycznej i przygodowej z odważnym romansem, która pozwoliła mi zupełnie inaczej spojrzeć na tego legendarnego mężczyznę.


Giacomo Casanova urodził się w Wenecji 2 kwietnia 1725 roku jako najstarszy syn aktora Gaetano Casanovy i jego małżonki Zanetty. Jako dziecko sprawiał wrażenie chłopca niespełna rozumu, był chorowity, małomówny i wycofany. Leczony różnymi sposobami (również przez czarownicę) po latach odzyskał zdrowie i pewność siebie. Opuszczony przez matkę, która wybrała karierę aktorki i kurtyzany, Giacomo postanowił zostać księdzem, jak wielu młodych mężczyzn bez statusu i majątku w owych czasach. Szybko jednak porzucił te plany, by rozpocząć życie zgodne z własnymi przekonaniami.

Casanova był mężczyzną niesamowicie sprytnym i inteligentnym. Brak wykształcenia, pozycji, władzy i majątku nie przeszkodziły mu obcować z najważniejszymi postaciami tamtych czasów – był gościem na dworach papieży, carycy Katarzyny, Ludwika XV oraz Józefa Poniatowskiego, korespondował z Wolterem i Rousseau. Postać skrajnie szokująca: podróżnik, geniusz literacki, matematyczny i psychologiczny, ale jednocześnie awanturnik, hazardzista, libertyn i narcyz. Przetłumaczył „Iliadę” na francuski, napisał kilkutomową historię Polski, czterysta wierszy oraz ponad dwa tysiące listów. Stworzył zasady francuskiej loterii narodowej, które nadal są stosowane. Wierzył w Boga, ale także filozofię, naukę i magię, był wyznawcą kabały, jednak najbardziej wywyższał siebie i swoją seksualność. Skazany przez sąd inkwizycyjny, uciekł z najpilniej strzeżonego więzienia Republiki Weneckiej.

W wolnym czasie Casanova uwodził kobiety. Potrafił rozkochać w sobie każdą, która tylko wpadła mu w oko, obiecywał dozgonną miłość, zapewniał intensywne erotyczne doznania i opuszczał. Przez lata podróży po Europie kolekcjonował i łamał niewieście serca wszędzie gdzie się pojawił, od Madrytu po Sankt Petersburg i od Londynu po Rzym. Jego dzienniki zawierają szczegółowy opis wszystkich podbojów całego życia. Pożądanie nie miało dla niego granic: twierdził, że spał ze stu dwudziestoma kobietami (prawdopodobnie także z kilkoma mężczyznami), spłodził ośmioro dzieci z ośmioma różnymi kobietami i nie zdecydował się na małżeństwo z żadną z nich, zwabił własną córkę, by patrzyła, jak uprawia seks z jej matką, a nawet uwiódł inną ze swoich córek, która przypuszczalnie zaszła z nim w ciążę i urodziła Casanovie jednocześnie syna i wnuka.
To chyba pierwszy znany „bad boy” – uwodziciel i drań, geniusz i łajdak. To jednak nie jego wygląd wpływał na powodzenie u kobiet. Na podstawie portretu wykonanego przez jego brata Francesca, wiemy że Giacomo był mężczyzną wysokim, smagłym i kościstym, o dużym nosie i wysokim czole. Jak wszyscy prawdziwi Wenecjanie ubierał się zgodnie z ówczesną modą – nosił pudrowane peruki, wąskie jedwabne bryczesy, trójgraniasty czarny kapelusz, tabarro (czarną, zdobioną falbanami pelerynę) oraz bauta (sztywną białą maskę). Żadna kobieta nie potrafiła jednak oprzeć się jego urokowi, niezwykłej zręczności i poświęcanej jej uwadze.


Muszę przyznać, że decydując się na przeczytanie biografii Giacomo Casanovy nie spodziewałam się, aż tak pochłaniającej przygody. Książka zapewnia mnóstwo rozrywki, jest dowcipna, zaskakująco szczera i pełna erotyzmu. Z ręką na sercu przyznaję, że już dawno nie czytałam tak dobrze napisanej biografii.
Jej główny bohater angażował się w burzliwe romanse, dążył do sławy, przegrywał pożyczone pieniądze i uciekał od odpowiedzialności. Casanova budzi sympatię czytelnika, ukazuje się mu jako postać autentyczna i niepospolita. „Jego przesłanie brzmiało: czerpać radość z seksualnych poszukiwań po drodze do spełnienia i oświecenia”. Jednak autor odkrywa również inny, mniej pozytywny obraz tego mężczyzny. W życiu Giacomo miały bowiem miejsce sytuacje budzące zgorszenie, które sprawiają, że ciężko obdarzyć go bezwarunkową sympatią.

Dla mnie rewelacja!
Polecam serdecznie wszystkim – miłośnikom literatury historycznej, ale również romansów i powieści przygodowych – jestem pewna, że każdy odnajdzie tu coś dla siebie :)

Gdy tylko dowiedziałam się o premierze najnowszej biografii Giacomo Casanovy, wpisałam ją na listę obowiązkowych lektur, chociaż nie jestem wielką fanką literatury historycznej. Któż jednak nie chciałby poznać bliżej tego mężczyzny, będącego do dziś symbolem sztuki uwodzicielskiej i miłości cielesnej, najsłynniejszego kochanka wszech czasów.

Laurence Bergreen przy pisaniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to