Tak, zaliczam się do fanów twórczości Nicholasa Sparksa. To autor, który wydał dwadzieścia wspaniałych powieści. Jego książki ukazują się dziś w 33 językach na całym świecie, każdy kolejny tytuł sprzedaje się doskonale (miliony egzemplarzy). Na podstawie większości z nich powstały dobre, naprawdę dobre filmy.

Przede wszystkim to jednak mistrz literatury obyczajowej i romansów. Czyli autor, którego kobiety uwielbiają.

Dlatego jak tylko dowiedziałam się, że Nicholas Sparks wydaje kolejną książkę – od razu zabrałam się do jej czytania.

Jak zwykle się nie zawiodłam. I wiecie co? Bardzo chętnie zobaczę film na podstawie tej powieści (oczywiście jeśli postanie).

Ta książka była jednak dla mnie inna niż wszystkie dotychczasowe powieści tego autora. Jak zwykle o miłości. Ale innej miłości – Nicholas Sparks bardziej skupił się na rodzinie, miłości ojca do córki czy brata do siostry. Podstawą tej opowieści są silne więzy rodzinne. Nie jest to więc historia dwójki ludzi, który zakochują się w sobie i chcą być ze sobą mimo wszystkich przeciwności losu.

To także o powieść zmianach, jakie zachodzą w naszym życiu. I o tym ile może się wydarzyć (i zmienić) przez jeden rok.

Narratorem powieści jest główny bohater Russell. To bardzo dobry zabieg, dzięki niemu wczuwamy się w rolę tej postaci i możemy z nią przeżyć wszystko to co się dzieje. Russ to facet zakochany do szaleństwa (co chwilami trudno czytelnikowi zrozumieć) w swojej idealnej żonie – Vivian. Pracuje jako marketingowiec i stara się pogodzić wszystkie obowiązki rodzinne i zawodowe. Jest też bardzo naiwny, z pewnością nieidealny. Ale ma w sobie coś co potrafi ująć za serce – kocha swoją córkę ponad wszystko. Mimo wielu problemów, priorytetem dla niego pozostaje jego mała córeczka – jest w stanie zrobić wszystko, żeby tylko zobaczyć uśmiech na jej twarzy. Taki właśnie powinien być każdy ojciec.

Vivian natomiast to kobieta egoistyczna, myśląca wyłącznie o własnych potrzebach. Trudno zrozumieć motywy jej postępowania, a jeszcze trudniej ją polubić. Wciąż ma pretensje do Russella i nie docenia jego starań. Ten jednak nie poddaje się i próbuje walczyć o nią i o ich związek, czasem nawet wbrew sobie.

Na koniec chciałam wspomnieć o mojej ulubionej bohaterce – z całą pewnością jest to Marge (siostra Russella). Najcieplejsza, najserdeczniejsza ze wszystkich bohaterów i bardzo rodzinna. Ich bratersko-siostrzana więź jest tak silna i motywująca, że aż czasem można jej po prostu pozazdrościć. Ale Marge to także kobieta mądra, silna i walcząca z trudnościami. Dba o dobro innych, często zapominając o własnym szczęściu.

Co mogę jeszcze dodać – polecam najnowszą powieść tego autora każdemu. Co prawda "We dwoje" nie zachwyciła mnie od pierwszej strony, chwilami trochę się dłużyła…miejscami można mieć wrażenie, że to historia jak każda inna. Ale tak nie jest. Potem akcja się rozwija i mimo tego, że przeczuwamy jaki będzie jej smutny koniec - warto zagłębić się w tą historię i być z rodziną Green’ów do samego końca.

Warto ją też przeczytać także dlatego, że autor przedstawia nam odczucia mężczyzny, gdy całkowicie zmienia się jego życie, rozpada się jego małżeństwo, a ogromna tragedia dotyka całą rodzinę i musi nagle stać się silny. Bo ten mężczyzna jest ojcem oraz wspierającym bratem w pełnym tego słowa znaczeniu.

Po więcej zapraszam na:
http://paulina-czyta.blogspot.com/2017/10/we-dwoje.html

Tak, zaliczam się do fanów twórczości Nicholasa Sparksa. To autor, który wydał dwadzieścia wspaniałych powieści. Jego książki ukazują się dziś w 33 językach na całym świecie, każdy kolejny tytuł sprzedaje się doskonale (miliony egzemplarzy). Na podstawie większości z nich powstały dobre, naprawdę dobre filmy.

Przede wszystkim to jednak mistrz literatury obyczajowej i...