eżeli chodzi o tego autora, to jestem z nim tak pół na pół. Z jednej strony go lubię, ponieważ pisze ciekawe historie, lecz z drugiej strony czuję, że nie potrafię się do niego do końca przekonać. Autor pisze trudnym językiem, który mnie osobiście męczy. Już po raz kolejny nie mam ochoty ponownie brać się za czytanie nowych powieści pana Federica, ale jakoś moje serce nadal daje mu szansę. Tym razem czuję, że to moja ostatnia przygoda z tym autorem.

Zacznijmy od historii opisanej w powieści. Narracja jest pierwszoosobowa z punktu widzenia głównego bohatera, Giovanniego. Wszystko co widzimy opisane w lekturze, jest nakreślone na Giovanniego i jego tajemniczą adoratorkę. Co najciekawsze, wcale nie podoba mi się ten bohater. Zwykle nie mam problemu z polubieniem żadnego z bohaterów, lecz tym razem jestem na NIE. Giovanni jest facetem, który ma niemal wszystko.: kochająca żona i córka, ładny dom i przede wszystkim spełnienie pasji jakim jest pisarstwo. Jest rozpoznawany i ceniony, lecz mimo tego, szuka nowych przygód. Tą przygodą okazuje się niewinny filtr z nieznajomą kobietą, przez znany nam wszystkim portal, Facebook. Jego zachowanie jest dla mnie bardzo abstrakcyjne i irracjonalne. Dąży on do odkrycia kim jest tajemnicza kobieta, okłamując tym swoją żonę.

"Nic o sobie nie wiemy.jesteśmy tu tylko po to,by się kochać."

Jeżeli ciekawi was opisana tematyka i cenicie sobie takie powieści, to Jesteś moją obsesją, wam polecam. Mnie ta powieść w ogóle nie zainteresowała, chociaż doczytałam ją do końca. Lektura choć jest cienka, strasznie się dłuży i rozciąga w czasie. Pan Moccia ma trudny język i styl, ale podbudowuje je ciekawą fabułą. Dostaje ode mnie dobrą ocenę, ponieważ choć akcja nie była do końca w moim stylu, to jednak na końcu okazała się dość ciekawa.

eżeli chodzi o tego autora, to jestem z nim tak pół na pół. Z jednej strony go lubię, ponieważ pisze ciekawe historie, lecz z drugiej strony czuję, że nie potrafię się do niego do końca przekonać. Autor pisze trudnym językiem, który mnie osobiście męczy. Już po raz kolejny nie mam ochoty ponownie brać się za czytanie nowych powieści pana Federica, ale jakoś moje serce nadal...